Marrying my Teacher [COMPLETE/UNEDITED]

°_Chapter 50_°

Author's Note: Madaming typos and wrong grammar. Sorry in advance. I dedicate this chapter to @xuimin_labs ☺️ thank you for reading.

°_The Last Chapter_°

Rebecca's Point of View:

Ang dilim. Sobrang dilim na halos wala na talaga akong makita. Naririnig ko lang ang mga naglalakarang tao pero hindi ko sila makita.

" Shit!" I heard someone cursed.

Ano bang meron at may nagmumura pa sa mga oras na ito?! Hindi man lang nahiya kay father kung sino man ang nagmura.

And what? Groom's men ko lang si Austin? Nahihibang na ba siya? Hindi niya ata alam ang definition nun. Siya ang groom ko tapos naging groom's men? Eh hindi ko nga siya nakitang lumakad kanina sa red carpet.

Natigil nalang ako sa kakasalita sa isip ko ng may nagliwanag sa harap ko. Yung tipong iyon lang ang naiilawan. Tapos ang mas nakakapagtaka, wala na si father.

It's the invitation.

Kinuha ko ito. Hindi ko alam kung bakit ito pa talaga ang nakasentro sa ilaw eh alam ko namang si Austin parin ang groom ko. Siya nga ang gumawa... teka?!

Agad kong binuksan ito at tinignan kung sino ang ikakasal.

~Invitation~

Rebecca Angela Mendoza & Chace Dominic Hernandez' Wedding

Napaluha nalang ako ulit. Ang swerte ko nga naman kasi talaga kay Austin. He did this for me. Instead of me marrying him, he sacrifices his love for me and let me go even if it hurts him a lot.

Ba't ba ganito ka?

" Hoy, Austin! Magpakita ka! Letse ka! Pinaiyak mo na naman ako!" singhal ko. Hindi ko alam kung asan siya pero alam kong nasa paligid ko lang siya.

" I can't wipe your tears anymore, Rebecca. He can." sabi niya from nowhere at napunta na naman yung spotlight sa lalaking nakatoxedo at syete! Ang gwapo pa.

Both of us has a spotlight. I don't know if I will be glad or happy or sad or scared?

Natatakot akong ipakita ang pagmamahal ko sa kanya na nakatingin si Austin. Pangalawang beses na 'tong nangyari. Pangalawang beses na makita niya akong ikakasal at siya, nasasaktan.

" Don't give me that kind of look. It makes me feel nervous even more." sabi niya ng seryoso na halos lumabas na ang puso ko sa kakakabog.

Nang-iinit ako. Kahit yung boses niya lang, kinikilig na ako.

" Then why act so strict when you are feeling nervous already?" I replied and I can even heard some of the giggles from the guests.

" You know me already. I am strict, jerk, stupid, bad and whatever you want to call me. I am not a showy type man, Becca. I can't even really express how much I love you when we were still together..." I let him say whatever he wants. Nakakatawa kasi siya minsan kapag nasa defensive mode na siya.

" Then what are you doing here? Bakit ka andito sa kasal ko? Why express it when I am getting married already?"

He slowly walks toward me. He smiles as he walk and not getting off his stares on me. Nang makalapit na siya, pinahiran niya ang luha kong natira at hinawi ang buhok ko.

" Without my presence, no wedding will ever happen. I am your groom. And you are my bride and soon to be my wife."

" Hey, stop talking english. Hindi porket nagsasalita ako ng english eh mas totodohan muna. Limited edition lang ang english ko. At pa'no mo naman nasabing bride mo ako eh hindi ka naman nagpropose?" Shit! Ano ba 'tong pinagsasabi ko? Nakakahiya!