BenimSevgilimCin #YeniMarvelKahramanı

Kapı !

Babaannemin bana hazırladığı odanın görünümü çok ürkütücüydü. Küçükken babamın bu odada kaldığına inanamıyordum.

Yatağıma uzandım böyle mal mal tavana bakıyordum. Hava iyice kararmıştı. Demir'i bu arada çok özlemiştim fakat bir geleceğimizin  olmayacağını biliyordum. Eğer gerçekten Demir'in kardeşi benim yüzümden öldüyse ve bunu kanıtlarsam. Bu vicdan azabını asla taşıyamazdım.
Telefonumdan Demirin sosyal medya sayfasına girdim. Fotoğraflarına bakarken gözümden boncuk boncuk yaşlar akmaya başlamıştı çünkü Demirden gerçekten hoşlanmıştım.

Allah'ım uyuyamıyordum. Çok korkuyordum, başıma bu hadiseler hep gece geliyordu. Ya uyuduğumda yine bir varlık görürsem ama bu sefer çığlık falan atmayacak direk kaçacaktım.

Saat bir oldu,
Saat iki oldu,
Uyuyamadım. Telefonun ekran ışığı gözümü baya yormasına rağmen tık yoktu.

En son telefonu kapattım. Masaya koydum.
ve pikeyi kafamdan aşırarak uyumaya karar verdim. Bir on dakika geçtikten sonra kapı kolundan ses geldi. Pikeyi açtım kapıya baktım. Kapının kolu çok yavaş bir şekilde açılıyordu. Korkmaya başladım. Aklıma bir şey de gelmedi. O sırada uyuma numarası yaptım. Kapı iyice açıldı. Gözümü olabildiğince kısık açtım. Kapının girişinde bana bakan biri vardı. Biraz daha açtım gözümü bana bakan babaannemdi. Gözümü hemen kapattım. Neden bakıyordu ki bana gece gece. Uyuduğumu kontrol mü ediyordu acaba. Yavaş yavaş ayak seslerini duydum. Babaannem bana doğru geliyordu. Kalp ritimlerimi duyuyordum.

Babaannem bana eğilerek saçıma dokundu.
Bir şey yapamadım. Ama sonra bir ses duydum. Makas sesiydi. Korkudan gözümü açamıyordum. Ama emindim makas sesiydi. Babaannem hızlı adımlarla odamdan çıktı. Gözümü açtım derin bir nefes aldım.

Babaannem ne yapacaktı saçımı, Kim gece gece benim saçımı ister ki. Tek şeyden emindim. Babaannem bana kötülük yapacaktı. Hemen yatağımdan kalktım. Kapıya yöneldim, kapıyı tıpkı babaannem gibi yavaş bir şekilde açtım. Her taraf karanlıktı. Merdivenlerden aşağı baktım.
Kimse yoktu. Babaannemin odasına doğru yürüdüm. Kapısı hafif aralıktı. Biraz daha açtım kapıyı içerde babaannem yoktu. Arkamı döndüm tam odama giderken aşağı salondan biri geçti. Oraya doğru yürüdüm bu sefer. Hem it gibi korkuyordum hem de merakıma yenik düşüp gidiyordum oraya. Aşağı indim sessiz bir şekilde.
Karşı salona baktığımda babaannemin bir odaya girdiğini gördüm. Oraya gitmelimiydim.
Ne yapacağımı bilemiyordum. Ama yine de gittim oraya kapı kapalıydı bu sefer kapıya kulağımı yasladım ve dinlemeye çalıştım. İçerden kaşık çanak sesleri geliyordu ve sanki biraz su sesi, Tam o sırada babaannemin sesini duydum;

Babaannem; "SANA İSTEDİĞİN HER ŞEYİ VERMEDİM Mİ!! ŞİMDİ BU İŞİ BİTİR!" dedi.

İçimden "Tamam babaannem kiminle konuşuyor ?" dedim. O konuşuyor ama cevap veren yoktu. İnsan kendi kendine konuşur mu?
Biraz daha dinledim babaannemi, sanki hala konuşuyor gibiydi. Acaba içerde biri mi vardı. İyice konuşmasını dinlemeye çalıştım ama ses net gelmiyordu.
Biraz daha kulağımı yasladım,
İçerden babaannem;
"SAÇI ALDIM SIRA SENDE!" dedi.
Tam o sırada elimde ki telefonu düşürdüm. Korkudan elim ayağım birbirine girdi.

Telefonu yerden hızla alıp yukarı koştum.
Nefes nefese kalmıştım. Hemen yatağın içine girdim. Çok sürmeden odamın kapısı tekrar açıldı. Bu sefer emindim kapıyı açan babaannemdi. Uyuyor muyum diye kontrole gelmişti.

Hiç sesimi çıkarmadan uyuma numarasını devam ettirdim. O gece hiçbir şey yapmadım çünkü sabahı bekleyecek ve evime dönecektim.

Babaannem benimle neden uğraşıyordu. Benim ona ne zararım olabilirdi ki. Tüm gece olanları düşünüp durdum. Bana yol gösterecek kimse yoktu. Yaşadıklarımı birine anlatsam bana deli sertifikası vereceğinden emindim.