BenimSevgilimCin #YeniMarvelKahramanı

İlk Kabus;

Eve vardığımızda önce büyük bir kapıdan geçtik. Büyük bir siteydi ve çok lükstü. Sitenin içinde basketbol sahasından tenis sahasına kadar herşey mevcuttu ve çok ince ayrıntılarla tasarlanmış bir siteydi.
Babama "Burası çok güzelmiş" dedim. Babamda gülerek "Daha hiçbir şey görmedin" dedi.
İçimi bir heyecan kaplamıştı o an.
A bloğa geldik her bina onikinci kattan oluşuyordu, önce binanın otoparkına indik.
Babam bavulumu aldı asansöre girdik.
Yukarı geldiğimizde Babam ev için anahtar kullanmadı parmak izi ile açıldı ve kapıdan "Hoş Geldiniz" diye ses geldi. O anda anladım ki burası Akıllı evdi, Kapı bile konuşuyordu.
İçeri girdiğim anda burnuma ferahlatıcı lavanta kokuları gelmeye başlamıştı. Girişte büyük bir koridor bulunuyordu duvarlarda klasik tablolar asılıydı. "Sen salona geç soldan sağa dön geliyorum kızım" dedi.
Salona girdiğimdeyse hayran kalmamak elde değildi, U şeklinde bir koltuk, Duvarlarda çok şık ve değişik desenler, ortada çok şık bir masa, İçkilerini sergilemek için neon ledlerle ışıklandırılmış bir mekan, çok büyük bir televizyon ve ses sistemi bulunuyordu. Kendimi böyle eşyaları hiç görmemiş biri gibi hissediyordum çünkü Ankara da evimiz gayet mütavazi lüksten uzak bir evdi. Oturdum koltuğa etrafa bakınıyorum. İçimden "Şimdi ben burda mı yaşayacağım"diyip heyecanımı bastırmaya çalışıyordum. Babamın bir anda bu kadar zengin olması beni biraz tedirgin ediyordu Aslında Babannemin çok zengin ve varlıklı biri olduğunu ezelden beri biliyordum fakat Babamın gençliğinde yaptığı bir hatadan dolayı mirasını tam olarak kullanamıyordu. O hata da bendim. Babam içeri geldi "Nasıl beğendin mi evi" dedi. Ben de "İdare eder baba" dedim ama sonrasında kendimi tutamayıp "Nasıl mı olağan üstü , harika "vb. gibi şeyler söyleyip kendimi rezil etmeyi başarmıştım. Babam halime çok içten güldü ve "Gel odanı göstereyim"dedi.
İşte o an "Hayaller ve hayatlar" meselesi kalp ritimlerimi sayabiliyorum dıp dıp
Dıp Dıp! "Olur nerede?"dedim. Bu kadar heyecanlanmamın sebebi odamı babamın dizayn etmesiydi. Ankaradayken temelli oraya geliyorum dediğimde mutlulukla sana öyle bir oda ayarlayacağım gözlerine inanamaycaksın demişti.
Babam "Beni takip et" dedi.
Koridorun sonunda sağdaki odaymış. Babam "İstersen kapıyı sen aç" dedi. Benimse kafamda sadece "aç aç aç" sesleri yankılanıyordu;
Kapıyı açtım gözlerim kapalı girdim içeri "bir, iki ,üç" açtım gözlerimi bu da neyin nesi ! Dairesel bir yatak açık mavi renginde , sağ tarafta duvardan duvara mor bir dolap solda bilgisayar masası, kapının arkasında makyaj yeri , banyosu tek kelime ile Mükemmeldi. İstediğim herşey buradaymış gibi babama sarıldım ve çok beğendiğimi söyledim. Babam ise "seni yanıma almak için çok bekledim kızım üzgünüm" dedi.
bu kadar güzellikten sonra o sözü pek de umrumda olmadı. Şimdi ye kadar herşey çok güzel ilerliyordu. Bakalım uzun sürecek miydi? çünkü hayatımda olumlu giden bir zaman dilimi olduğunda sanki kara bulutlar toplanıp geliyormuş gibi hep beni buluyordu.  

Yeni yuvamda ilk duşumu almıştım. Bavulumu açtım kıyafetlerimi yerleştirdim. Gündelik kıyafetlerimi seçtim askılı tişörtümü ve şortumu giyerken arkamda birden bir nefes hissettim.!
Hızla arkamı döndüm ama kimse yoktu. Odamdan hızla çıktım. Eve alışma sürecimdi galiba deyip kendimi yatıştırdım.
Mutfaktan babam seslendi, mutfağa gittim babam "Kahven nasıl olsun?"dedi. "Sen nasıl içersen babacım" dedim ve etrafı keşfetmek için balkona geçtim.
Denize sıfır olan manzarada yeni hayatımda beni ne güzellikler beklediğini düşünürken aşağıdaki sahil yolunda bir çift göz dikkatimi çekti dikkatlice bakarken Cenk olduğunu gördüm biraz daha emin olmak için yakından bakmak istedim tam o sırada babamın "Kahveler hazır" sesiyle irkildim. Tekrar kafamı çevirip baktığımda oradaki sahil yolunun boş olduğunu gördüm. Acaba gerçekten Cenk miydi ?
Babamla kahveyi içerken sohbet etmeye başladık ama benim aklım hala oradaydı. Çok hoş bir rüzgar esti fakat beni ürpertmişti. "Ben biraz uzanabilir miyim?" dedim. Babam "Tabiki canım" dedi. Kahvemi de alıp odama geçtim ve yatağıma uzandım. Biraz dinlenmenin iyi geleceğini düşündüm. Bir sağa bir sola dönerken uyuya kalmışım.

DERİNDEN GELEN TİZ BİR YANKI SESİ;

"YATAĞIMDAN AYAĞA KALKTIM KORİDORDAN DIŞ KAPIYA YÖNELDİM VE AŞAĞI İNDİM SAHİL YOLUNA DOĞRU YÜRÜDÜM ÇÜNKÜ BİR SES BENİ ÇAĞIRIYORDU..
SAHİLDE KİMSE YOK DENİZDE APANSIZCA BİR DALGA VAR YİNE O SES "ADEN ADEN", "KİMSİN?"KİMSİN?" DİYORUM. ARKAMDA BİRİ VAR AMA ARKAMI DÖNEMİYORUM.! KORKUYORUM. TİTRİYORUM. KALBİM DURACAK. ARKAMDAKİ KİM? ELLERİ BOYNUMDA HISSEDIYORUM, SAÇLARIMA DOKUNUYOR, "YETERR!" BAĞIRIYORUM! ÇIĞLIK ATIYORUM KİMSE YOK. DÜNYA DURMUŞ GİBİ.. YİNE O SES "UYAN ARTIK UYAN!"
Bir çığlıkla uyandım. Babam kapıyı hızla açtı "Aden ne oldu?" dedi. Çok korkmuştum babamda çok tedirgin görünüyordu. "Seyahatin çok mu kötü geçti senin" dedi. Ben de "Yok" dedim. "Tabii o Annen olacak kadın seni bir uçağa bile bindirmezse sıkış pıkış gelirsin" dedi. Ben "Baba yapma lütfen uçaktan korktuğumu biliyorsun" dedim. Sadece kötü bir rüya gördüğümü söyledim. Babam alnımdan öptü ve gitti. Telefondan saate baktım saat dördü yirmi geçiyordu. Kafamı tekrar yastığa koydum ve uyumaya gayret gösterdim. İnşallah tekrar saçma sapan rüya görmezdim fakat uyuyamıyordum!. Rüya çok etkilemişti kalkıp; Mutfağa gittim bir bardak su aldım kendime. Balkona çıktım suyumdan bir yudum aldım kafamı böyle arkaya doğru eğdim, Vucüdum resmen uyuşmuştu, O sahil yoluna bakmaya korkuyordum yine birini görürüm diye arkamı sahile döndüm bir yudum daha aldım. Babam "geldi iyi oldun mu?" dedi. "İyiyim babacım" dedim.
Bardağı masaya bıraktım ve babama sarıldım babam saçlarımı okşadı. Sevgisini içimde hissettim. Babam "Alışırsın bu eve elbet" dedi. Babamda ilk yatılı okulunda böyle şeyler yaşadığını ama zamanla oraya alıştığını söyledi. Hava soğumuştu içeri geçtik. Sonra odalarımıza dağıldık, Ben ise sosyal medyada dolanıyordum Ankara'daki benimle pek muhattap olmayan arkadaşların paylaşımlarına bakıyordum. Bu süre zarfında Annemi düşünmeden edemiyordum. Üzüldüğünü biliyor ve hissediyordum fakat gerçekten verdiğim kararın beni bu kadar mutlu edeceğini düşünemezdim. Burada her şey istediğim gibi gidiyordu sadece şu geçmeyen baş ağrım ve bulanık görmem dışında. Yine krizlerim tutacak diye çok endişeleniyordum çünkü o günleri tekrar yaşamak istemiyordum. Ben de normal insanlar gibi eğlenceli normal biri olmak istiyordum.

Hiç farklı olduğunuzu hissetiğiniz bir durum oldu mu ?