Vesvese (Baskıya Hazırlanıyor)

İblis 2

"Taşlanarak kovulmuş şeytanın şerrinden, nefsimle başbaşa kalmaktan Allah'a c.c. sığınırım. Bilmek isteyip de bilemeyişimde bile bana bu söylediğinden daha çok hayır vardır. Sen benim menfaatimi düşünmezsin, sen ne menfaat umarsın onu söyle. Senden bir şey istemem sen ne istersin onu söyle."

"Ey Yahya sen bir hastalığa yakalandın. Şu anda karşında 11 yaşında bir çocuk gördüğünü sanırsın. (Gözümü kırptığımda çocuk karşımda değildi.) Halbu ki gerçek işte budur. Bunu sadece sen öyle sanırsın. Şu anda benimle pazarlık ettiğini sanırsın. Halbuki kendi kendine konuşursun. Hala farkında değil misin? Gel vazgeç bu inadından. Diğer insanlar gibi normal düşün artık. Çık hayal dünyandan. Yoksa sana itibar edecek kimse kalmayacak. Akıl hastası olarak anılacaksın."

"Boş sözleri bırak, anlaşılan dilin varmaz gerçeği söylemeye. Seni rahatsız eden her şeyi not almam.

Sırtımdaki çantadan günlüğümü ve kalemimi çıkararak devam ettim;

"Anlaşılan her geçen gün yazılanlar seni rahatsız ediyor. Aklımdan geçenleri anlamış olmalısın. Aldığım diğer notları ve izzahatleri bu günlükte birleştirmemi istemiyorsun."

"Ey Yahya, bana vaat edileni sende bilirsin. Cehennem azabı son durağımdır. Şimdi seni altındaki kuyuya atmamam için bir sebep var mıdır?

"Lanet olsun senin yoluna. İnşallah beni yolumdan döndüremeyeceksin. Sende bilirsin ki tek azap cehennem azabı değildir. Sana verilen yetkilerin de bir sınırı var. Şimdi var git kendi yoluna. Niyetim nefsim için değil, Allah rızası içindir. Sen ve sana uyan, senin yolundan giden, köleleştirdiğin ve amellerin için kullandığın çoğunluğu cinlerden olan  bir topluk var. Görünen o ki sende onları hakimiyetin altına alarak, insanların korkularıyla besleniyorsun. Her bir hurafe zuhur ettiğinde yeni bir zafer elde ediyordun. Bu kötü zaferin lideri olarak beni karşına aldığına göre, hakimiyetini yok edeceğimden korkarsın.

Sanma ki kendimi üstün görürüm. Sanma ki senin gibi kibrim aczimi geçer. Allah c.c. neyi nasip etmiş ise odur benim kaderim. Yalnız Ondan yardım diler yola devam ederim. Hüküm buysa eğer o karanlığa da girerim.

Karanlığın sahibi olan Allah'a yemin ederim ki, seni ve uydurduklarını yazmaya devam edeceğim."

"Ey Yahya seni burada ömrünün sonuna kadar tutamayacağımı bilirim. Fakat bilesin ki, geldiğin kapıdan çıktığın vakit, yanına yaklaştığın her bir insanoğlu için şeytan ve cinlerden oluşan on kişiyi senden önce göndereceğim. Sen yanlarına varıncaya kadar onlar senin akıl hastası olduğun kanaatine varacaklar. Sözlerime itimat etmeyeceğini tahmin etmiştim. Şimdi buradan çıkmak için üç yolun var. Belki düşünür de hem kendine hem insanlara faydalı olabilecek diğer iki yoldan birini seçersin."

İbilisin konuşması biter bitmez bulunduğum mekandaki sesler birbirine karışmaya başladı. İçeri girdiğim kapıdan dokuz on adım sonra ayaklarımı bastığım zeminin hareket ettiğinin fark etmiştim. Konuşma esnasında yarım daire şeklinde bir hareketlenmeden sonra girdiğim kapı bulumduğum konuma göre karşı tarafta kalmıştı. Odada bundan hariç üç kapı daha vardı. Biri sağda, biri solda diğeri ise dokuz on adım arkamdaydı. (Günlükte geçen mekanın temsili görseli yüklenmiştir.)