My Step-Brothers Are Inlove With Me

****30

Daemon's POV
"Luke, di ko alam kung maaawa pa ba ako kay Nicoleen after all those pain na naranasan ko ng dahil sa kanya" saad ko kay Luke.

"Eh, sabi nga niya diba na napilit lang siya ng dad niya and one thing dude, ba't mo pa yan iniisip eh may mahal ka namang iba. So, stop thinking okay? Mahahaggard ka lang eh"

"I'm trying but palaging pumapasok sa isip ko. And hindi pa to alam ni Nikki, hindi pa niya alam na ako at si Nicoleen noon." di ko na alam. Hayssst 😑😯😑😯

"What the? After all these time, nagsisinungaling ka kay Nikki? Dude, malala na yan. Kailan mo kayang maglihim sa kanya? If I  were you, sasabihin ko na lahat kay Nikki to. She doesn't deserve this. Napakabait niya, bro" tama si Luke pero di pa akk ready.

"Yeah but where,when and how?"

"May kulang ka bro, what at which hahaha"

"Baliw. Ano nga? Di ko pa kaya." Eh hindi ko pa talaga kaya eh.

"Fine. Basta nag-advice na ako what to do at ikaw ng bahala sa moves,okay?"

"Sobra ang laking tulong nun ha!" sarcastic kong saad sa kanya.

"You're welcome,bro. Kuha muna akong food, kanina pa akong nagugutom noh. Among gusto mo bro, ikukuha kita sa fredge"

"As usual" tipid kong saad sa kanya.

ringggg! ringgg! ringgg!

Calling: Steff

"Hello" ako

"[Ahhmm, Daemon, busy ka ba?"

"Hindi. Bakit?" bossy kong saad sa kanya

"[Ehh, kasi si Nicoleen, ehh hinahanap ka]" naghihinayang na saad ni Steff sa akin. Nga pala best friend ni Nicoleen si Steff

"Sabihin mo na lang busy ako. Sige. Gotta g - - -"

"[Inaatake siya ng asthma niya, Daemon. Pinipilit kong ibigay sa kanya young inhaler niya pero ikaw talaga hinahanap niya eh. Kailangan ka niya, Daemon. Kahit ngayon lang please]"

"Where's her mom? Her brother?"

"Bumalik na sila sa Canada. She needs you, Daemon. Please! For the sake of her health. I'm begging you. I know, wala na kayo pero di ko kayang Makita ang best friend kong ganito. Alam mo naman na pwedeng ikamatay niya to, di ba?]" mangiyak ngiyak na saad ni Steff. Mahal niya talaga kaibigan niya.

"Fine. Nasa condo niya ba kayo ngayon?"

"[Oo. Pakibilisan Daemon. Please and thank you very much]"

"Okey. I'm on my way. Bye"

Kailangan kong puntahan si Nicoleen.

"Oh, san punta mo bro?"

"Kay Nicoleen. Kailangan niya all ngayon, Luke"

"Why so serious, bro? At bakit mo naman siya pupuntahan ha?"
"Inaatake siya ng asthma niya. Aalis na ako, bago pa ako mahuli"

"Shege" habang nilalamon yung pagkain niya.

Aalis na sana ako ng may maalala ako.

"One thing Luke, wag mong sasabihin ito kay Nikki, okay? Gotta go"

At dumiretso na sa parking lot them sumakay na sa kotse ko.

After 10 minutes, nakarating na rin ako. Malapit lang rin kasi sa condo ni Luke ang condo nI Nicoleen.

Agad na akong bumaba sa kotse at tumakbo papasok sa condo. Kilala naman ako dito, kaya lahat ng staff na nadadaanan ko at bumabati sa akin. Pumasok na ako sa elevator at pinindoy ang 5th button.

Finally, nakarating rin at tinakbo ko na papunta kay Nicoleen. Alan kong wala na kami pero may part pa rin siya sa puso ko.

Magdodoorbell na sana ako nang binuksan na ni Steff ang pintuan.
"Nasaan siya?" tanong ko kaagad kay Steff.

"Nasa kwarto. Bilisan mo please. Kalahating oras na - - - - -" tumakbo agad ako sa kwarto ni Nicoleen. F*ck! Kalahating oras na siyang inaatake ng asthma niya?

Pagpasok ko sa kwarto ni Nicoleen, kinuha ko agad ang inhaler at ibinigay sa kanya. Mabuti na lang at kinuha niya naman. At mabuti ring hindi ako nahuli.

Mayamaya eh tinanggal na ni Nicoleen ang inhaler at niyakap ako.

"Thank God you came" umiiyak siya nang sinabi  niya ang mga salitang iyon. I let her hugged me. Alam kong kailangan ito no Nicoleen at namiss ko ring yakapin siya.

Teka! Ba't ko ba to sinasabi and why I let her hugged me? Kakalas na sana ako sa pagkakayakap..

"A minute. Let me hug you, please. Just 3 minutes." wala na akong nagawa.

Mamaya-maya pa eh kumalas na siya.

"Sorry and thank you. Makakaalis ka na. Sorry kong inabala pa kita" humiga na siya ulit

Hindi na lang ako nagsalita pero di pa rin ako umaalis sa kwarto niya. Hinintay kong makatulog siya.

Tinignan ko lang siya habang natutulog siya. Di ko mapigilang tignan ang babaeng minahal ko ng sobra dati. Siguro nga God has a plan kaya niya nilayo si Nicoleen sa akin at ang planong yun at upang makilala at mahalin ko si Nikki.

"Gusto kong mainis sayo Nico dahil iniwan mo ako pero di ko magawa. Sana ito na ang huling pagkikita natin. May mahal na akong iba." umaalis na ako sa kwrata niya.

"Thank you, Daemon. Alan kong wala na talaga siyang lugar sa buhay at puso mo." nakayukong saad niya.

"Naging parte rin siya ng buhay ko."

"Palagi ka Hiyang iniisip. Tuwing gabi umiiyak siya dahil nagsisi siyang iniwan ka niya at baka yan ang rason kung bakit inatake siya ng asthma niya." may namumuong luha na sa gilid ng mata ni Steff.

"Alagaan mo na lang siya. Alis na ako Steff"

Umaalis na ako sa condo ni Nicoleen at dumiretso na sa condo ko. Kailangan kong makapag isip. Di ko na alam ano ng nangyayari sa akin.

Nicoleen's POV
"Nasend mo na ba ang picture?" tanong ko kay Steff.

"Yeah. I already did. 7 pictures rin yun."

"A job well done, bess. Tignan lang natin kong hindi pa ba magagalit si Nikki kay Daemon. Babalik at babalik si Daemon sa akin. His mine!"

Masama na kung masama, Gagawin ko lahat bumalik lang si Daemon sa akin.

☆☆☆☆☆☆☆
Hi gummybears 👋 I miss ya all ☺ Choss! Sana po nagustuhan niyo to. See you sa next UD, gummybears. Mwaaa 😘😙😍