Julia's POV
Nang dumating na kami sa bahay, napahanga ako dahil sa ganda at sa laki ng bahay. Mas malaki pa ito kaysa sa bahay namin doon sa Amerika. Ang laki! Hindi naman ito bahay, mansiyon na to o di kaya'y palasyo.
Nevermind, I will don't mind it. Pero, I wonder na bakit walang mga tao dito. Ang tahimik! Saan na ba sila? (Sighs)
"Julia, let's go inside" approach of my Yaya to me.
Pumunta na kami sa pintuan ng bahay, it is made of glass and wood. It is automatically open when we got at the front of the door. I feel amazed. When it got opened already, I wonder why the lights are off.
Pumasok kami at sa aming pagpasok, the lights of the chandeliers starting to on. Wow! I see already the inside of the mansion. And it's cool and beautiful. Hindi ko akalain ganito pala kalaki ang bahay namin dito sa Pinas.
Dumating ang mga maids, marami silang sumalubong sa akin. I think twenty in all. They welcome me. And they treat me like a princess. Dinala nila ako sa dining room ng bahay. Tamang tama, gutom na gutom na ako. I'm starving. Ang layo kaya ng nilakbay namin.
Nang nasa dining room na kami, I see lot of foods on the table. They looks like delicious.
Umupo na ako sa upuan para kumain.
But, a minute later, may isang tao ang pumasok sa dining room. I look at him, and he is my Dad. I shock on it why dad come to me. Tumayo ako to show respect to him as a father. I bow my head. But...
"My princess, you don't need to bow. You're not a servant." he said.
Nagulat ako sa kaniyang sinabi lalong lalo na sa pagsabi niya sa akin na 'princess'. I look at his eyes at it so lovely at glamorous. He smiled to me. I replied to him an awkward smile.
"Welcome home, My princess. Nagustuhan mo ba ang sorpresa na inihanda ko" tanong niya.
I nod at him. He smiled to me.
"Alam ko na nagkulang ako sa'yo bilang ama at gusto ko dito sa Pilipinas mag karoon tayo ng bonding. Babawi ako sa'yo sa lahat ng pagkukulang ko. I'm so sorry, my princess", sabi niya sa akin.
Totoo ba ito? Babawi siya sa akin. Am I dreaming? Hindi ako makapaniwala sa lahat ng nangyayari.
Hindi ako makasagot but I try to answer it and talk to him but I can't talk because of my joy. My tears from my eyes starting to pour out.
"Did I say something bad for you?" tanong niya.
"No, dad. I'm just happy. Can I hug with you, Dad?" I asked.
"Yes, of course" he answered.
Niyakap ko siya ng mahigpit na parang ilang taon kami nawalay sa isa't isa at ngayon palang nagkita.
"By now on, I'm always here with you at your side" dagdag niya.
Binalot ng saya ang puso ko.
"Okay, tama na ang drama. Kain na tayo. Bam bam na." sabi ni Yaya Angelina. Panira talaga siya sa moment na ito.
Nagsimula na kaming maghapunan with my dad. This time is the best time ever.
BINABASA MO ANG
The Reunited
RandomSi Julia at si Katherine ay isang kambal. Bata pa lang sila nagkahiwalay sila dahil sa aksidente. At nang muli silang magkita, imbis na matuwa si Julia ay kinaiinisan niya ito dahil sa inggit.
