Kabanata 16: Destiny's Choice

33 11 4
                                    

Katherine's POV

Sun rays hit my eyes that makes me wake up.

It's Tuesday, the day after what happened yesterday. Naalala ko kahapon, sa nangyari sa amin between me and Julia. Talaga na ngang nagbago na siya at tuluyan ng kinalimutan ang friendship namin kaya napag desisyunan ko ring, layuan na si Drake at hindi na siya kausapin muli.

Naalala ko kung paano ko tiniis ang sakit habang sinasabihan ko siyang huwag na niya akong lalapitan at papansinin. And we ended that day with sorrow and sacrifice.

Kahit mahal ko siya but I need to sacrifice my love. Para rin na hindi na kami masasaktan nang dahil sa pagmamahal.

Starting today, I will start again making my college days beautiful. Kakalimutan kong nakilala ko si Drake kahit masakit sa puso na gawin iyon pero kailangan.

Ang nangyari sa amin ni Julia, I will end up na rin dahil gusto ko nang maka moveon. Gusto ko nang maging masaya. At alam ko namang masaya na siya sa mga bago niyang kaibigan.

Para simulan ang araw na 'to, kailangan ko nang bumangon at gawin ang mga morning rituals ko gaya ng maligo, kumain, mag toothbrush at iba pa.

Nang matapos kong gawin ang mga morning rituals ko ay magbibihis na rin ako para makapaghanda na sa pagpasok ko sa paaralan.

Tumitingin tingin ako sa mga damit ko kung ano ang susuotin ko. Nang nakita ko ang mga damit na bigay sa akin ni Julia ay naalala ko ang mga pinagdaanan at ang mga naranasan namin ni Julia together.

Naalala ko ang mga magagandang alala naming dalawa. Namimiss ko na ang mga bagay na madalas naming gagawin magkasama gaya ng kumain ng street foods, kumain sa canteen, pagbabasa ng novels, panonood ng tv, pag-aaral ng magkasama at higit sa lahat sharing our problems sa isa't isa.

Pero, alam ko namang hindi na mangyayari ang mga 'to dahil wala na kaming ugnayan sa isa't isa.

Siguro, mas mabuti kung hindi nalang ito ang susuotin ko para naman makalimutan ko na siya at makalimutan ko na ang pagkakaibigan namin ng tuluyan.

Ang sinuot ko na lang ang yung mahabang palda ko na matagal ko nang hindi ginagamit at yung paborito kong T-shirt. Siguro, isa ito sa mga paraan para ipakita ko sa kanila ang tunay na ako.

By these clothes, it will symbolizes my true identity as an ordinary girl.

Pumasok ako sa paaralan suot ang isang simpleng damit para makita nang buong mundo kung gaano ako kaproud sa totoong ako. Hindi ko nalang pinansin ang lahat ng mga mag-aaral ng nagsitinginan sa akin. Dahil alam kong ang mga matang tumitingin sa akin ay mapanglait.

Chin Up! Show it who you are.

Habang naglalakad ako sa railway ng paaralan, napapnsin ko ang mga matang mapanglait na tumitingin sa akin mula ulo hanggang paa.

Naririnig ko mismo ang mga katagang ito galing sa kanilang mga bibig like:

How cheap!
Ano ba yan? Pang nanay ang suot.
Eew, hindi siya nababagay rito.

Sanay na naman ako eh, sapagkat iyan ang palagi kong nadidinig sa tuwing dumadaan ako sa kanilang harapan. Sanay na ako simula pa noong unang pasok sa eskwela.

The ReunitedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon