Kaos Lordu (Tamamlandı)

Gömülmüş Duygular

Eski Topraklara doğru yola çıkalı 2 gün olmuştu. Yolculuk kar ve fırtına doluydu. Ben ne kadar dondurucu karı hissetmesemde herkes hissediyor gibiydi. En önde ben gidiyordum Lyla Sanem'le hemen arkamdaydı. Onların arkasında sırasıyla İsabella, Elonoe, Lyon ve Leah vardı. İçimden lanet okudum. De Bane'ler bizi yavaşlatıyordu. Güçlü savaşçılardı ama soğuğa karşı fazlasıyla zayıftılar. Lyla'da üşüyor gibi görünüyordu ama hızını kesmeden bana ayak uyduruyordu. Benden sonra gruptaki en rahat kişi Sanem'di. Seke seke Lyla:yı takip ediyor ve etrafında dönüyordu. Bu beni şaşırtmamıştı. Onun için yaptığım kalkan kar soğuğunu absorbe ediyordu. Zaten gece elfleri soğuğa karşı insanlara göre daha dayanıklıydı. Kalkan büyüsünü Diğerlerine de yapsam iyi olurdu. Yoksa bir yılda sahte Kaos Lordunu anca bulurduk. Yüksek sesle
-Herkes yanıma gelsin.
Dedim. Sanem dışında herkes zorlukla yanıma geldi. Sanem hiç zorlanmadan yanıma geldi ve
- Ne oldu abi ?
Dedi.
-Fazla yavaşız.
Dedim. İsabella sinirle
-Sen fazla hızlısın!
Dedi. İç çektim.
-Hepinize bir büyü yapacam.
Dedim. Elonoe
-Ne büyüsü?
Dedi. Sesinde yüksek oranda güvensizlik vardı.
-Sizi soğuğa karşı koruyacak bir büyü. Dedim. Lyla
-İyide öyle bir büyü yok ki.
Dedi. Güldüm. Ve
- Aslında var. Ama siz bu büyüleri öğrenemessiniz.
Dedim. Lyla kaşlarını çattı. Tam ağzını açacakken. Elimi ağzına koydum.
-Sus  ve gözlerini kapa
Dedim. Lyla dediğimi yaptı. O anda aklına girdim. Ve onu en mutlu edecek şeyi aradım. 5 dakikada buldum. Hmm Lyla geňç bir çocuğa aşıktı.  ( ki bu mutlu anı çocukla Lyla'nın tanışması)Tzentch'in kalkan büyüsüyle en mutlu anısını kalkana dönüştürdüm.
Lyla gözlerini açtı ve mutlulukla
-Artık üşümüyorum.
Dedi. Ve benim yanağımdan öptü. Şaşkınlıkla ona baktım. Lyla gülümseyerek
-Bu bir tessekürdü.
Dedi. Kızları anlamıyorum. Kaos Tanrısı olmamama rağmen kızları anlayamıyorum .  İsabella yanıma geldi ve
,- Sıra bende değil mi ?
Dedi.
-Evet ( deyip elini tuttum.) gözlerini kapa.
Dedim. İsabella gözlerini kapadı. En mutlu anısını aradım. Zümrüt yeşili gözler ve bembeyaz bir teni olan bir çocuk ve bir isim karşıma çıktı. Acheron Wight. Şokla  eski bana baktım. O sadece anıları unutmuştu. Duyguları hala duruyordu. Eğer Aklından Acheron Wight'ı silersem başka mutlu anısı kalmayacaktı. Dudağımı sinirle ısırdım. Eski beni ( sadece görüntüm bile olsa son derece güçlü bir anıydı. ) kalkana dönüştürdüm. İsabella gözlerini açtı bana ilk defa gülümseyerek.
-Teşşekür ederim. Artık üşümüyorum
Dedi. Çok güzel bir gülümsemesi vardı. Zorlukla konuşarak.
-Birşey değil.
Dedim. Ve Elonoe'nin yanına gittim. Elonoe
-Tamam anladım gözlerimi kapıyorum.
Dedi. Ve gözlerimi kapadı. Elonoe'nin elini tuttum. Ve aklına girdim. Mutlu anısı fazlaydı. İyi bir anne ve babası vardı ailesi tarafından çok sevilmişti. Kuzenleri ve yeğenleri onu fazlasıyla seviyordu. Mutlu bir hayat. Dudağımı kanatacak kadar çok ısırdım. En mutlu anısı İsebella'nın Yıkım birliğine katılmasına izin verdiği andı. Kalkana dönüştürdüm. Elonoe gülümseyerek
-Teşşekürler
Dedi. Dudağımdan akan kanı gördü. Ve endişeyle
-İyi misin?
Dedi.
-İyiyim. Leah De Bane sıra sende
Dedim. Leah yanıma geldi ve gözlerini kapadı. Elini tutup aklına girdim. 10 dakika boyunca mutlu anı aradım. Tek mutlu olduğu anlar İsabella'ya duello ettiği anılardı. Duello anılarından birini kalkana dönüştürdüm. Leah gözlerini açtı ve gülümseyerek
- Saol.
Dedi. Lyon yanıma geldi. Hiç birşey demedi. Elimi Lyon'un omzuna koydum. Ve İrelia ile tanışmaşını kalkana dönüştürdüm.  Lyon gülümseyerek
-Saol.
Dedi. Elimi çektım. İstemsiz İsabella'ya baktım. Mutlu bir gülümsemeyle Elonoe ile konuşuyordu. Kızları anlamıyorum. Ama kendimide anlamıyorum