Kaos Lordu (Tamamlandı)

İsabella De Bane

Gece elfinin yaptığı kalkan beni mutlu etmişti. Sanki kalkan bana o bilmediğiğim delikanlıyı anımsatıyordu. Garipti. Gece elfinin yanına gittim. Ve
- Adın ne ?
Dedim. Gece elfi bir soğukluk la
-Seni ilgilendirmez.
Dedi. Bu histe neydi ? Sanki bu daha öncede olmuş gibiydi. Gece elfi zümrüt yeşili gözleriyle tepkimi izliyor gibiydi. O yeşil gözler aşırı tanıdık geliyordu. Dudağımı ısırdım. Sanki çok önemli bir şeyi unutmuştum gibi geliyordu. Gece elfi konuştu
- Adım Ach
Dedi. Ach ? Acheron ?
-Acheron ?
Dedim. Gece elfi
- Sadece Ach
Dedi. Sesinde şaşkınlık hissetmiştim. Kendimi aptal gibi hissettim. Acheron olamazdı. O insandı yada öyle olmalıydı.
-Üzgünüm
Dedim. Ach gülümsedi. İlk defa gülümsediğini gördüm. Gerçekten güzel gülümsüyordu.
-Çok gülen birisi değilsin değil mi ?
Dedim. Ach sırıtarak
- Aslında herşeye gülen biriyim.
Dedi.
-Garipsin.
Dedim. Gülümseyerek
-Neyim garip ?
Dedi. Bende gülümsedim ve
- Herşeyin. Ama iyi bir gariplik
Dedim. Ach kahkaha attı.
- Bu iltifat mıydı?
Dedi. Bende kahkaha attım ve
- Evet. İltifattı.
Dedim.Ach sırıttı ve
- Sende çok güzel gülümsüyorsun. Daha fazla gülmelisin.
Dedi. Şaşkınlıkla ona baktım. Yanaklarımda bir sıcaklık hissettim. Kalp atışım hızlandı. Hayatımda ilk defa kekeledim.
- Te-teşekkürler.
Dedim. Ach'in gözleri şokla açıldı. Dudağımı ısırdım. Tanrılar bana ne oluyordu ?! Ach tek düz bir sesle
- Acheron kimin ismi ?
Dedi. Bu soruyu beklemiyordum. Gözlerimi kapadım ve duygusuz olduğunu umduğum bir sesle konuştum.
-Bilmiyorum sadece ismi ve o yeşil gözleri aklımda.
Dedim. Ach
- Onu seviyor musun ?
Dedi. Kalbimde derin bir acı hissettim.
-Bilmiyorum nasıl hiç tanımadığım birini sevebilirim ki ? Ama birseyler hissediyordum. Bu sevmek mi bilmiyorum.
Dedim. İlk defa onunla ilgili biriyle konuşuyordum. Ach
- Onu unutmalısın.
Dedi.
- Onunla ilgili hiç bir anım yok. Teknik olarak unuttum.
Dedim. Ach kalbimi işaret ederek
-Orada da unutmalısın. Yoksa sadece kendine işkence edersin.
Dedim gülümsedim. Yorgun ve hüzünlü bir gülümsemeydi.
-Onu nasıl kalbimden silebilirim ki ?
Hem onu unutmak istemiyorum.
Dedim. Ach
- Neden ?
Dedi. Acheron'un gözlerini düşündüm.
- Beni mutlu hissettiren tek şey o .
Dedim. Ach sessiz kaldı. Sessizliği bozdum.
-Sen peki hiç birini sevdin mi ?
Dedim. Ach hüzünlü bir şekilde gülümsedi
-Evet sevmiştim.
Dedi. Merakla
-Nasıl bitti ?
Dedi. Ach hüzün dolu bir sesle
- Sanem için ondan vaz geçtim.
Dedim. Şaşkınlıkla ona baktım. Ach devam etti
- O Gece elflerinden hoşlanmıyordu. Sanem'i terk etmemi söyledi. Ama yapamadım. Benim yüzümden annesi ölmüş bir kızı nasıl bırakabilirdim ki ?
Dedi.
-Üvey kardeşin mi ?
Dedim.
-Onun gibi birşey.
Dedi. Çekingen bir sesle
- Annesi nasıl öldü?
Dedim. Ach
-Bu pek konuşmak istediğim bir şey değil.
Dedi. Vicdan azabıyla
- Üzgünüm.
Dedi. Eliyle yanağimı okşadı. ( kalbim delicesine atıyordu. ) ve
- Sorun değil.
Dedi. Birden elini yanağından çekti. Ve karşıya baktı. Onun baktığı yere baktım. Devasa bir kara kale görünüyordu. İki dağın arasına kurulmuştu. Eski Valkitia Kalesi. Vicdan azabı kalbimi ele geçirmişti.
İ