Kaos Lordu (Tamamlandı)

Anlaşma

Odayı bulduğumuzda kızı yavaşça gayet modern ve rahat görünen bir kanepeye bıraktım . Ve kızın boynundaki yaranın derinliğini ölçmek için ona yaklaştım . Mavi gözlü kız korkuyla gözlerini kapadı . Bu beni şaşırtmadı . Yavaşça sağ elimi kızın boynundaki diş izlerinin bulunduğu yere sol elimi de tam kalbinin olduğu yere dayadım . İçimdeki enerjiyi kıza gönderdim . Kızın boynundaki yara iyileşmiş ve bedenindeki morluklar Ve çatlaklarıda iyileştirmiştim . Kız şaşkınlıkla gözlerini açtı . Gözlerine bakmadım . Umrumda değildi bakışlarındaki merak . Karşısında ki tekli koltuğa oturdum Ve sakin bir ses tonuyla
-Adın nedir ?
Kız soruma şaşırmış gibi görünüyordu . Yutkundu Ve kekeleyerek
-Adım Ce- Cecille .
Gözlerimi kapadım Ve ikinci soruma geçtim
-Sen Nesin ? İnsan değilsin .
Kızın şaşkınlıkla açılan gözlerini görmem için gözlerimi açmama gerek yoktu .
-Ben insanım .
Sesi tedirgindi . Gözlerimi açtım Ve sessiz bir öfkeyle gümüş rengi gözlerimi kızın mavilerine diktim .
-Sorumu ikiletmemeni tavsiye ederim .
Kız yutkundu . Sonra pes etmiş bir ifadeyle
-Ben bir avcıyım . Vampir avcısı . Nefilim soyundan geliriz .
Gülümseyerek
-Buraya süikast için geldin ama başarılı olamadın değil mi ?
Cecille hüzünle
-Evet . O fahişenin öldürdüğü çocuk en yakın arkadaşımdı . Sen beni neden kurtardın ?
Gözlerimi devirdim . Sebebi hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu .
-Bilmem .
Cecille mavi gözlerini şaşkınlıkla bana dikti . Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi .
Sonraysa bir soru bulmuşçasına sevindi .
-Adın nedir ?
Bilmiyorum. Belki de ismim yoktur .
-Bilmiyorum .
Kızın mavi gözleri şaşkınlıkla açılarak
-Adını nasıl bilmezsin ?
Dişlerimi sıktım.
-Uzatma !
Hafif bir öfkeyle söylemiştim Bunu . Kız ürktü . Mavi gözlerindeki korkuyu fark etmiştim . Biraz susar diye düşünüyorken kız tekrar konuştu
-Sana ne diye hitap etmeliyim ?
İç çektim . Bir isme ihtiyacım var gibi görünüyordu .
-Hector .
Diye mırıldandım . İlyada ve Odessa'da Hep Hector'u tutardım . Aşil bok yesin . Cecille gülümseyerek
-Hector ha ? Güzel isim.
Tepki vermedim .
-Nefilim nedir ?
Cecille şaşkınlıkla
-Lucifer cennetten düşmeden önce bir insanla çiftleştı . Onun soyuna nefilim dendi .
Bir ürperme hissetim . Neden acaba ?
-İlginç .
Cecille dudaklarını ısırarak
-Sen nesin ? Bir vampir değilsin . Bunu anladım.
Yorgunca gözlerimi devirdim . Çok soru soruyordu . Ve her sorduğu soruda başımı ağrıtan cinstendi.
-Bilmiyorum.
Cecille iç çekti . Odanın kapısı birden açıldı . İçeri giren Alice'ti sinirle
-Sen ne yapmaya çalışıyorsun !? Ne hakla Adrahil'i tehdit edersin .
Uzun bir Of çektim ve sakinlikle
-Onu tehdit etmedim . Sadece uyardım . Senin beni sorgulamak gibi bir hakkın yok .
Alice sinirle
-Ne demek Yok ! Babamın kalesindesin ! Bu seni istediğim gibi sorgulaya bilirim demek !
İnsan üstü bir hızla ayağa kalktım Ve kızın boynundan tutarak duvara yapıştırdım . Gülerek
-Korktuğumu mu zannediyorsun ? Bu kaleyi yıkmam kaç saniyemi alır biliyor Musun ? Hiç biriniz bana denk değilsiniz gecenin çocukları .
Kızın kırmızı gözleri korkuyla açıldı . Gözlerimi kapadım Ve kendimi sakinleştirmek için derin bir nefes aldım . Pek işe yaramamıştı . Kızı bıraktım . Sakin olmalıydım . Öfkelenmemeliydim . Derin nefesler sonucu az da olsa kendime geldim . Alice'in gözleri korkuyla doluydu . Bunu sevmiyordum .
-Üzgünüm . Öfkeme artık engel olmakta zorlanıyorum. Hayatımda hiç bu kadar aşağılanmamışım gibi hissediyorum .
Gözlerimi kapadım Ve tekli koltuğuma geri döndüm . Buraya gelmek bir hataydı . Sonuçta evsiz ve yalnız bir varlıktım . Her ne olursa olsun kimsenin düzenini yıkmaya hakkım yoktu . Alice'in sesini duydum
-Bende özür dilerim . Senden sinirimi çıkarmayı denemiş olabilirim . Senin bir suçun yok . Seni ilk gördüğüm zaman yalnızdın . İnsanları yorgunca izliyordun . Tepkilerine gülüyordun bazense hüzüne kapılıyordun . Sadece merak ettiğim için yanına gelmiştik .
Güldüm . Bir vampir bile bana acımıştı .
-Hafızam da kim olduğum ile ilgili hiç birşey Yok . Siz söylemeseydiniz İngiliz olduğumu bile bilemeyecektim . Bu durum kanıma dokunuyor .
Alice'in yanıma yaklaştığımı hissetim . Nazikçe elini omzuma koydu .
-Bak anlaşmayı yenilesek ne dersin ?
Gözlerine soru işaretleri ile baktım . Alice gülümseyerek
-Ben sana hafızanı bulmak konusunda yardım edeceğim . Sende bana istediğim bir konuda yardım edeceksin . Tamam mı ?
Kaşlarımı çattım.
-Bana acıdığın için mi yardım ediyorsun ?
Alice kaşlarını çatarak
-Ben kimseye acımam . Bu yüzden anlaşma öneriyorum .
Dediğinde içimde bir rahatlama hissetim . Zayıf bir varlık olabilirdi ama bana yardım eli uzatan herkese açıktım . Kim derdi ki bu kadar çaresiz kalacağımı ?
-Peki . Benden ne istiyorsun ?
Alice gülümseyerek
-Hafızan yerine geldiğinde öğreneceksin .
Hmm iyi birşey değil belli ki . Onaylayarak kafamı salladım . Alice Cecille'e dönerek
-Şundan da kurtul .
Dedi ve arkadını dönüp gitti . Cecille korku dolu bir sesle
-Hector ?
Dedi . Duygusuz bir ifadeyle
-Sizin üssünüz tam olarak nerede ?
Kızın mavi gözleri öfkeyle doldu .
-Dostlarımı gammazlayacağımı sanıyorsan yanılıyorsun derim !
Bu haldeyken bile sert konuşmadı beni güldürdü . Gözlerine baktım Ve istemsiz bir büyünün ağzımdan çıktığını fark ettim . " Tzentch'in adıyla Aklına Gir " kızın anılarını görmeye başladığımda tek bir şeye odaklandım . Üslerine . Üsleri Londra'nın Güney'inde kalan bir Eski tımarhaneydi . Güldüm iyi bir yer seçmişlerdi . Aklımdan çıktığımda kızın gözlerinden korku dolu yaşlar akmaya başladı . Tek bir hareketimle odada bir portal açıldı .
-Git Cecille .
Ağzımdan çıkan sözleri duyunca kızın gözyaşları daha da arttı ama üzüntü değil sevinç gözyaşıydı bunlar . " teşşekür ederim Hector " dedi ve portala girdi . Gülümsedim bir taşla iki kuş vurmuştum . Bir vampirle bir Avcı'nın güveni ...