Kaos Lordu (Tamamlandı)

Ben Kaosum !

Hmm... bir günlük tutmuşum. İlginç... evet kaos Lordu olduğumu az çok biliyordum zaten... Fısıltıları adamdan yerine koymamakta haklıymışım ... o kadar da deli değilim... Harika bir hayatım var (!)
...
Kafamı siyah günlükten kaldırdım . Bana bakan eski dost olarak nitelendirdiğim insanlara baktım. Aelia... Lucifer ... Slaanesh... Sanem...Kara Şövalye....Hiçlik.... bu isimleri kafamdan uzaklaştırdım. Şimdilik sadece karşımdaki insanlara odaklandım . "Kısaca hepinizin hafızası silindiği için beni hatırlamıyorsunuz . Sizin hafızanızı silen kişi ablam Aelia . Babamın emri ile Bunu yaptı." Dediğimde masadaki herkes sessizliğe büründü . Alicia konuştu . "Neden bize söylemedin Acheron ?" Gözlerimi kızın yeşil gözlerine diktim. "Çünkü tam anlamıyla cehennemden çıkmıştım... babamı öldürdüm. En yakın dostum tarafından ihanete uğradım... hiçlik denilen bir yerde iki yıl boyunca hapiste kaldım.... sonra da kaos Lordu oldum. Çektiğim ızdırap Ve. Yaşadığım ihanetler beni şüpheye düşürdü. Hem akıl sağlığımı kaybetmek üzereydim." Dediğimde kimse sesini çıkarmadı . İris'in dolu gözlerle bana baktığını hissediyordum . Yorgun bir şekilde ona gülümsedim. Endişelenmemeliydi . Kendini üzmesine gerek yoktu . O güçlü varlığı onlara bilerek söylememiştim . Bir hıçkırık sesi duyduğumda şaşkınlıkla ağlayan İsabella'ya baktım. Ne tepki vereceğimi bilemedim. İrelia İsabella'ya sarıldı . Ne oluyordu ? Aslında onların dilinden hikayeyi dinlememiştim . Kara günlük yeterince açıklayıcıydı . Neden bu kadar yoğun bir sessizlik olduğunu ise bilmiyordum . Belki de benden korkuyorlardı . Onların tanıdığı eski Acheron değildim. "Benimle iletişimi kesmek isterseniz Bunu anlayışla karşılarım. " dediğimde kimse konuşmadı. Elfin bana inanmayan gözlerle baktığını fark etmiştim. Neden bu kadar şaşkındı  ? Ben kaostum. İnsanlar hep benden korkardı. Onların gözünde sadece bir canavardım. Böyle görünmek beni incitmiyordu . Canavar olmak kötü değildi . Kahraman olmak gibi birşeyi hiç istememiştim. Tek istediğim kabul edilebilecek bir yerdi . Öyle bir yerin olmadığını anlamam uzun sürmüştü. İohila ? Onu da özümsemeliydim. Sonuçta düzen tanrıçası eninde sonunda bana köstek olmaya başlayacaktı. Başla dünyalarda o güçlü varlığı arayacaktım. Onu yenmek için güce ihtiyacım vardı . Ayağa kalktım. "Ben size düşünmeniz için vakit vereyim. Sonra kararınızı verirsiniz ." Dediğimde İris kolumdan tuttu. Kıza şaşkınlıkla baktım. O anda İsabella konuştu . " Özür dilerim... seni unuttuğumuz için." Diğer arkadaşlarımın da son derece suçluluk dolu bir ifadeyle bana baktığını fark etmiştim. Onları Aff ettiğimi söyleyecektim elbette . Ama sorun şuydu çok geç kalmışlardı. Unutulmayı Ve yalnız kalmayı umursadığım zamanlar çok geride kalmıştı . Acı ruhumun mayası olduğu zamanlar yanımda olsaydılar iyi olurdu . Ama şimdi ruhum hissizleşmişti . İris dışında kimseye duygum kalmamış gibi görünüyordu. Elf sinirle ayağa kalkıp Handan dışarı çıktı. Bunun sorunu neydi ? "Sizi affettim . Ama artık daha fazla arkadaş olamayız . Artık bir ölümlü değilim . Benim sizi kullanmış olduğunu düşünebilirsiniz . Bunun için üzgünüm." Deyip İris'in kolundan tutup Handan çıktım. İris'in şokla bana baktığını fark etmiştim. Ama umursamadım. Şimdilik o varlığı yenene kadar güç kazanmalıydım.
...
İris abisinin hissiz yeşil gözlerini gördüğünde söyleyeceği kelimeleri geri yuttu. Onu hiç bu şekilde görmemişti . Sanki duyguları Yok olmuş gibi davranıyordu . Kız yutkundu . Acheron Bunu yanlış anladı. "Benden korkma İris. Sana zarar vermem." Dediğinde kız anlık bir şokla "Senden korktuğumu kim söyledi ! Sen benim abimsin ! İsterse yüz tane boynuzun çıksın yinede abim kalacaksın !" Diye haykırdığında Acheron samimi bir şekilde gülümsedi. En azından hala yanında birileri var olduğu için mutluydu. Bu garip hissizliği Yüksek Tanrı'nın sinirini bozuyordu . Bunu kıran kız kardeşine minnetle baktı . İris abisinin yoğun duygulu bakışlarından utandığı için başını yere indirdi. Acheron kahkaha atarak kız kardeşinin başını okşadı. "Teşekkür ederim İris . İyi ki varsın."
...
İsabella ne yapacağını bir türlü çözemiyordu . Onu bir daha görememe fikri bile onu öldürürken nasıl böyle bir teklif sunabilirdi ? Evet içten içe ondan korkuyordu ama ondan vazgeçemezdi sadece hayali onu nefes aldırırken dönüştüğü şeyin korkunçluğunu umursamıyordu . Ama ne diyebilirdi ki Acheron onları silme ihtiyacı hissederken ? Ne dese boştu bu saatten sonra ...
...
Aurora nasıl bu kadar hissiz olduğunu anlayamamıştı. Düşünceleri kanını dondurmuştu. Tüm arkadaşlıklarını hiçe sayıp omdan korktuğunu düşünmesi birde üstüne kendisinin bırak selecuid( akıl okuma yeteneği var. Özel güçleri olanlara selecuid deniliyor) olduğunu adını bile hatırlamamıştı . O eski Acheron değildi . O eski kibarlığı Ve samimiyeti Yok olmuştu . Onun yerine sadece güç açlığı çeken hissiz bir canavar gelmişti . Bu düşünceyle elfin gözlerinden yaşlar akmaya başladı . Nasıl kurtarıcısını sevmeyi bırakacaktı ? Duvarlarını kırıp gitmişti . Umrunda değildi kendisine yaptığını şeyler . İsabella'nın aşkını bile hiç saymıştı. İrelia ve Alicia onu kardeş olarak görüyordu onları bile silip atmıştı ! Nasıl bu kadar acımasız olabilirdi . İrelia da Alicia da şoktan konuşmamıştı bile ama elf sadece iki kardeşin gözlerine bakarak bile kırıldıklarını anlamıştı . Nasıl bu kadar acımasız olabilirdi ?
...
Kaos Lordu handaki yatağından günlüğünün satırlarını okumaya başladı . İris uyumuştu. "Hissizleşiyorum.... eskisi gibi değilim . Saf öfke ruhumu besliyor . Beni ayakta tutan tek şeyin Sanem olduğunu düşünüyordum. Ama içten içe bunun sadece suçluluktan ibaret olduğunu da biliyordum. Açıkçası şimdi bile değişmedi . Ben kaosum kimseye ihtiyacım Yok ! " okuduğu satırlara gülümsedi Kaos Lordu . Haklıydı ama İris'i unutmuştu. Muhtemelen onu bulmadan önce diye düşündü . Eski halinden daha farklıydı . Artık öfke yerine daha yoğun daha karanlık bir duygu beslemeye başlamıştı. Nefret .... iliklerine kadar Bunu hissediyordu . Nedeni hakkında en ufak bir fikri bile olmasa da umursamadı . Suçluluk duymuyordu . Sevginin sadece kırıntılarını hissediyordu . Sadece düşmana ihtiyacı vardı . Sadece öldürülecek güçlü bir düşmana ... gülümsedi Kaos Tanrısı. O güçlü varlığı Yok etmek onun yaşama sebebiydi . Ona ulaşmanın ilk yolu da İohila'nın gücünü sömürmekti. Khorne'un sesini duydu "Artık gerçekten de Kaosa dönüşüyorsun." Alaycılıkla güldü Kaos Tanrısı "Hayır ben hep kaostum!" Khorne neşeli bir sesle "Bunu duyduğuma sevindim . Artık sabır Yok ! " Devamını getirdi Kaos Tanrısı "Artık merhamet Yok !"