Ταμαμ

Στεναχωριες

Κατεβαίνω κάτω και βλέπω τον Τζεμ με μια κοπέλα, να μιλάνε. Ήταν καθισμένοι στα σκαλιά της εισόδου. Κρύφτηκα και τους άκουγα που μιλούσαν. Ξαφνικά η κοπέλα, του έπιασε το χέρι. Έβραζα απο την οργή μου. Ήμουν έτοιμη να της ορμιξω, αλλα τελευταία στιγμή, άλλαξα γνώμη. Έπρεπε να τους παρακολουθήσω. Ήρθαν πιο κοντά
Σκ. Έλλης
Θα τη σφαξω, αυτο είναι σίγουρο.
Είχα παγώσει. Ο Τζεμ φιλιόταν με εκείνη, χωρίς να πάρει ανάσα. Τότε ήταν η ωρα να εμφανιστώ
Ε: Τζεμ! Είσαι απλά γελοίος. Ώστε έτσι. Δεν θέλω να σε ξαναδώ ΠΟΤΕ!!!!
Τζ: Έλλη μου
Με κυνηγούσε ενώ ανέβαινα θυμωμένη τις σκάλες. Σταμάτησα για να του πω
Ε: Μην με λες Έλλη ΣΟΥ!!!!
Τζ: Ρε, Έλλη. Εκείνη με φίλησε. Ήταν απλά μια παλιά φίλη.
Ε: Δεν σε ειδα να αντιστέκεσαι
Τζ: Μα, ήταν ξαφνικό. Δεν μπορούσα να αντιδράσω
Ε: Πες ότι είναι έτσι, γιατί ήσουν μαζι της;
Τζ: Απλά ήταν μια συνάντηση
Ε: Δεν με νοιάζει
Ανέβηκα πάνω. Η μαμά μου είχε καταλάβει ότι κάτι είχε συμβεί και με ρώτησε. Της τα είπα όλα. Στο τέλος έκλαψα στην αγκαλιά της. Δεν άντεχα άλλο.
Μ: Μπορεί να κανεις λάθος.
Ε: Εχει τελειώσει για μένα
Ο Τζεμ τα άκουγε όλα αυτά και λυπήθηκε πολύ.
Ντ: Ελλη; Γιατί κλαις;
Ε: Ο αδερφός σου φ...
Ντ: Τι έγινε με τον αδερφό μου;
Ε: Με εκνεύρισε πολύ. Αυτο είναι
Ντ: Καλά, ότι πεις
Αφού έφυγε η Ντιλέκ, άρχισα να κλαίω. Έκλαιγα για ώρες. Ο Τζεμ ήταν και εκείνος κλεισμένος στο δωμάτιο του, και δεν μιλούσε σε κανέναν. Με είχε προδώσει. Ένιωθα απαίσια. Την επόμενη μέρα, μάθαμε ότι ο Νικολάκης, θα πήγαινε σε μια σχολή στη Θες/νίκη. Είναι διάνοια τώρα πια. Χαιρόμουν για εκείνον. Τουλάχιστον κάποιος είχε επιτύχει σε κάτι.
Ν: Αδερφούλα, γιατί είσαι έτσι; Δεν χαίρεστε για μένα;
Ε: Οχι, όχι χαίρομαι. Απλώς κάποιος με πλήγωσε!
Ν:Ποιος; Ο Τζεμ; Χωρίσατε;
Ε: Ναι... Κάτσε που ξες...
Ν: Διάνοια δεν είπαμε; Το είχα καταλάβει απο νωρίς ότι σε γούσταρε. Δωσ' του μια ευκαιρία
Ε: Θα δούμε. Καλο ταξίδι.