Ταμαμ

Η συγκατοικιση

Το πρωί άρχισαν να παίρνουν τα πράγματά μας απο το σπιτι. Το ίδιο γινόταν και στο σπιτι του Μετίν
Ε: Κατερινακι, μακάρι να ήσουν εδώ, να με στήριζες. Η μάνα μου είναι συνεχώς χαρούμενη, πράγμα που με τρομάζει, ενώ ο Νικολάκης είναι ήσυχος λες και δεν συμβαίνει τίποτα...
Ν: Αφού δεν συμβαίνει
Ε: Βλέπεις! Μόνο εγω έχω πρόβλημα με όλο αυτο το σκηνικό. Κλείνω τώρα γιατί πρέπει να φύγουμε. Θα μου λείψει αυτο το σπιτι. Τέλος πάντων, γεια.
Μ: Άντε Έλλη ετοιμάσου φεύγουμε. Μην νομίζεις και μένα θα μου λείψει αυτο το σπιτι.
Ε: Τότε ρε μαμά, γιατί φεύγουμε;
Μ:Γιατί ξεκινάμε κάτι καινούριο. Δεν είσαι χαρούμενη για μένα;
Ε: Ειμαι, είμαι.
Τη στιγμή που ξεφορτώναμε τις κούτες απο το φορτηγό, σκόνταψα και πήγα να πέσω. Ευτυχώς ήταν κοντά ο Τζεμ και με έπιασε.
Τζ: Είσαι καλά; Δεν πιστεύω να έπαθες κάτι;
Ε: Ναι καλά είμαι και όχι δεν έπαθα τίποτα.
Τζ: Παλι καλά.
Ε: Με βοηθάς λιγο; Είναι πολύ βαριές οι κούτες.
Σκ. Τζεμ
Λες να με θέλει; Θα το ερευνισω. Μέχρι τότε ας είμαι ευγενικός και προσεκτικός με ότι κίνηση κανω.
Τζ: Θα σε βοηθήσω. Παίρνω αυτή τη κούτα και εσυ πάρε αυτή, την ελαφριά.
Ε: Thanks που με βοηθάς.
Τζ: Τίποτα καλε.
Αφού τακτοποιηθήκαμε πήγαμε για ύπνο.
Ε: Είμαι στο ίδιο δωμάτιο με την Ντιλέκ. Το πιστεύεις; Εγω πάντως όχι. Αχ, Κατερίνα. Να σουν εδώ μαζι μου. Γεια.
Το πρωί με ξύπνησε το ξυπνητήρι της Ντιλέκ.
Ε: Καλε κλειστ' ο αυτο το ρημάδι το ξυπνητήρι.
Ντ: Με βοηθάει να προσευχηθώ
Ε: Εμένα πάντως δεν με βοηθάει σε τίποτα απολύτως.
Πήγα για μπάνιο αλλα ήταν μεσα ο Τζεμ. έκανα μεταβολή να φύγω αλλα μου είπε να μπω μεσα.
Τζ: Βγαίνω τώρα. Δεν χρειάζεται να φύγεις.
Ε: Καλά περιμένω
Τζ: Πάντως να ξες μπορώ να σε ξεναγησω εγω στο σχολειο.
Ε: Δεν χρειάζεται. Τελειώνεις;
Τζ: Τελείωσα, μπες
Σκ. Έλλης
Μπας και με συμπάθησε;
Ετοιμάστηκα για το σχολειο και έφυγα σφαίρα να προλάβω τον αγιασμό