Ταμαμ

Απαισιο Ονειρο

Ξύπνησα ιδρωμένη. Ευτυχώς, ηταν ενα όνειρο! Δεν θα άντεχα, αν ο Τζεμ, μου το είχε κάνει αυτο. Τον ειδα δίπλα μου, να κοιμάται. Τον φίλησα στο μέτωπο. Εκείνος ξύπνησε.
Τζ: Τι πιο ωραίο, απο το να σε βλέπω μπροστά μου, όταν ξυπνάω;
Ε: Ειδα ενα απαίσιο όνειρο!
Του τα εξήγησα όλα, χαρτί και καλαμάρι.
Τζ: Ποστευες ποτέ, ότι μπορώ, να σου το κανω αυτο;
Ε: Το ξέρω, αλλα ηταν πολυ αληθινό αυτο το όνειρο!
Τζ: Δεν πειραζει. Όλα πέρασαν τώρα.
Με φιλησε στα μαλλιά και με γαργαλησε, για να γελάσω.
Τζ: Το λατρεύω το γέλιο σου!
Κοκκινισα και χαμογέλασα. Είναι τοσο τρυφερός και ερωτικός. Τον αγκάλιασα και πήγαμε για πρωινο. Ετσι περνούσαν οι μέρες. Μεχρι, που έφτασε ο ένατος μήνας της εγκυμοσύνης μου. Χαιρόμουν πολυ! Είχα φουσκώσει αρκετά. Αποφασίσαμε, να μην μάθουμε απο νωρις το φύλλο. Θέλαμε να κρατήσουμε το ενδιαφέρον, για όταν γεννηθεί. Ο Τζεμ, είχε πιάσει δουλειά. Δεν του άρεσε, αλλα έπρεπε να βγάζει λεφτά, για να ζήσουμε. Εγω, θα επέστρεφα στη σχολή, του χρόνου. Λόγω του παιδιού. Τελικά, πήγαμε στο Ντουμπάϊ. Η Κατερίνα, ηταν πολυ χαρούμενη. Τα είχε φτιάξει, με έναν Αλέξανδρο. Ηταν Έλληνας. Ακόμα, είναι μαζι και είναι ευτιχισμενοι. Μια μέρα λοιπόν, ο Τζεμ, ηταν στην δουλειά. Εγω ήμουν στον καναπέ, και έβλεπα τηλεοραση. Ομως, νιώθω ενα πόνο στην κοιλιά. Ηταν αβάσταχτος. Αποφάσισα, να πάρω τηλέφωνο την Ντιλέκ. Δεν έπρεπε να τάραξε τον Τζεμ. Ήρθε μαζι με τον Τεο, διοτι εκείνος είχε αυτοκίνητο. Με πήγαν γρηγορα στο νοσοκομείο, με έβαλαν στην αίθουσα τοκετού, ενώ πονούσα παρα πολυ.
Ντ: Να ενημερώσω τον Τζεμ;
Τ: Τον ενημέρωσα εγω. Είναι στο δρόμο. Ξες ποσό ανησυχησε;
Μετά απο μισή ωρα, ήρθε και ο Τζεμ. Το προσωπο του, ηταν άσπρο, σαν το πανί. Συνέχεια, ρωτούσε τους γιατρούς για μένα.
Γιατρός: Η κ. Χριστίδου, είναι εντελώς καλα. Είναι κοριτσάκι!
Τζ: Μπορώ... Να τις δω;
Γ: Βεβαίως! Φαντάζομαι, ο πατέρας.
Ο Τζεμ, μπήκε μεσα και με φιλησε. Εγω κοιμόμουν. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου, τον παρατηρούσα, που χάιδευε την μπεμπα