Cem Adrian-Herkes Gider mi?
''Demek yaşıyorsun!''
Arsel bu cümleyi söyledikten sonra Araf'a sağlam bir yumruk attı ve onu yere düşürdü. Benim dudaklarımdan korkuyla bir çığlık çıkarken, Arsel onun bir zamanlar bakmaya bile kıyamadığım yüzüne darbelerini geçiriyordu.
Bir cesaretle aslan gibi saldıran Arsel'in kolundan tuttum ve çekmeye çalıştım. ''Arsel öldüreceksin. Bırak!''
Arsel bana bakmadı, hatta dinlemedi bile. O daha sert vurmaya başlayınca dengemi sağlayamadım ve düştüm. Arsel telaşlanarak Araf'ın üzerinden kalktı ve beni yerden kaldırdı. ''İyi misin canım?''
Yere düşünce incittiğim kolumu ovalarken başımı olumlu anlamda salladım. Araf yanıma gelmeye çekiniyor olacak ki sadece uzaktan endişeli gözlerle beni izliyordu. Dudağının kıyısından ve sağ kaşından kan akıyordu. Bir an için koşup ona sarılma isteğimi bastırdım ve Arsel'e sığınırken ''Git buradan Araf!'' diye bağırdım.
Arsel beni daha çok göğsüne bastırırken, Araf'ın sol gözünden bir damla yaş yanağından yuvarlandı ve köprücük kemiğinden gri tişörtüne karıştı.
...
Akşama doğru güneş batarken elimde iki kupa kahveyle birlikte bahçeye çıktım. Apartmanın giriş katında oturduğum için vaktimin bir çoğunu bahçede geçirebiliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CENNET'TE GÖRÜŞÜRÜZ
Novela JuvenilHani derler ya ''Kasım'da aşk başkadır.'' Aşkın ayı, yılı, yaşı olmaz... Bence en güzel aşklar 'ilk' aşk 'ilk' heyecanlar... Sen ona 'ilkim' dersin, o da sana 'sonum' der ...Hep özenmişimdir çocukluk aşklarıyla evlenenlere... Sadece ona dokunup, onu...