KANATSIZ

Evlen Benimle

Dukeofkent13 ' ithafen :)
@kenannur
@dramatik192
@Ela_Gunes
Her zaman beni desteklemeyi bırakmayan arkadaşlarımın da kitaplarına bakmalısınız.

"Gerçek miyiz?! " dedi Efsa! Gözleri dolu dolu.

Efsa'nın gözleminden.

Sorduğum soru bile gerçek miydi. Hatta şu ses tonum bile. Ölmüş olabilir miydim ?! Belki de Berker'i gözleyen bir ruhtum sadece. Başımı istemsizce iki yana salladım. Berker'e doğru biraz yaklaştım. Parmağımı, Berker'in yanağına bastırdım. Yaptığım hamle ile Berker'in yanağı, içine çukur oluşturdu.

Berker'in şaşkın bakışlarından sıyrılmak istedimse de, pek mümkün değildi. Göz ucumla etrafı kolaçan ettim. Fakat ne mümkün! Ellerimi yumruk yapıp sıktım açtım, sıktım açtım. Berker ellerimden aniden tuttu.

"Efsa!? " dedi Berker.

Az kaldı donuma bıraktım bırakıyordum. Manyaktı, tam anlamıyla! Bu sessizlikte söylenmesi gereken son şey ismimdi.

"E-e- Efendim!? " dedim gözlerimi ona kenetleyip.

"Sakin olur musun?" dedi Berker.

"Bu gerçek değil!? Olamaz ölmüştüm ben!" dedim. İçimde ki coşkularla.

"Ben ölmüştüm en son! Rüyadayım, sonsuza dek göreceğim bir rüya." dedim yerimden kalkmaya yeltenirken. Buda pek mümkün değildi. Berker kolumdan tutarak, yatağa oturmamı sağladı. Kaslı kollarıyla, sarıldı. Sarıldı ama kırıldı kemiklerim.

Kulağıma kısık ses ile söylendi.

"Şşş! Geçti Efsa! Hepsi geçti. Ne sen bir ruhsun! Ne de ben ömür boyu görebileceğin bir rüya!? Sen ve beniz. Biziz Efsa! Seni anlıyorum neden böyle düşündüğünü. Ama sıyrıl bu düşüncelerden!?" dedi Berker.

Berker'den biraz uzaklaşıp, derin mavi gözlerine diktim gözlerimi.

"Neden gittin?!" dedim.

"Efsa!? Gitmedim, seni nasıl bırakabilirdim ki." dedi Berker.

Gözlerimi Berker'den çekip boşluğa bıraktım. Bakmaya devam edersem, ağlayabilirdim. Berker elini yüzüme götürdü. Bu hissin tarifi zordu. Karmakarışık düşünceler ile başa çıkmaya çalışıyordum. Berker'e gözlerimi diktim, kaşlarımı çattım.

"Neden gittin?!" dedim.

"Efsa gözlerin!?" dedi Berker. Berker'in göz bebeklerinde yansıyan ışığı gördüm fakat ne olduğunu anlayamadım. Aniden sönen ışığa anlam veremesem bile.

"Gözlerim mi!? Berker sorduğum şey neden gittiğin. Romantik konuşarak beni etkileyemezsin. Gözlerimmiş!!!!" dedim. Başımı iki yana sallayarak.

"Efsa gözlerin diyorum. Renk değiştirdi, bana 'Neden Gittin' derken. Seni etkilemeye çalışmıyorum." dedi Berker.

Bu durum bir hayli bozulmama neden oldu. Ben beni etkilemeye çalıştığını düşündüğümden, yüzümü utanç bulutları kapladı.

"Gözlerim renk mi değiştirdi yani!?" dedim.

"Evet Efsa!" dedi Berker şaşkın, şaşkın bakarken. Bu şaşkın hali, benim gülümsememe neden olacaktı ki, kendimi anında toparladım.

"Bilmiyorum. Ben görmedim!" dedim. Fakat baya baya yalan söylemiştim. Göz bebeğinde, kendi yansımamı görebilecek kadar yakındım ona. Kendimi az çok seçebilmiştim. Bu durum beni biraz ürkütse bile Berker'e çaktırmamaya çalışıyordum.