Sana vurgun

Oğlana isim....

Emre sinyal verdi,aracı sağa yanaştırıp durdururken yolda kalmamak içim dua etmeye başladı.
Iki değerli yük taşımaktaydı ve etrafı ,kayarak ilerlemeye çalışan araçlarla doluydu.araçtan çıkıp kızın yanına gelerek kapıyı yavaşça açtı.
İçeri doluşan kar tanelerini engelleyemese de yeni anne uyanmamıştı,
Minik oğlanı kucagında sımsıkı tutmasına rağmen öyle derin dalmıştı ki ani frende bebeğin fırlayıp gitmeyeceğine güvenemedi.
Kızın kollarını çok nazikçe ve dikkatle çözüp oğlanı aldı, yandaki ana kucağına yatırıp bağladı.kucağı boşalan anneyi de kenara koyduğu kendi platosuna doğru itip yatırdı,boynunu düzeltti, üstünü de örttü.
Yolun durumunu da gidecekleri yere kaç saatte varacaklarını da bilmediğinden mümkün olduğunca sağlama aldı iki çocuğu.
Yola çıktı sonra
....................

Kız araca dolan karlar yüzünden bu sefer uyandı.
Adam üstüne doğru eğilmiş ellerini uzatmış birşeyler ........
Ürktü
Çocuk irkilince konuştu Emre
"Korkma.geldik"
Roza yattığı yerden zorlukla doğrulmaya çalışsa da durdu canı yanmıştı...
.Sanki karnının içinde dev bir ağırlık aşağı dogru geriliyordu ,oğlu kucağına uzatılmıştı.
Yüzünü buruşturdu ,sardı hemen.içerisi buz gibi olsa da bebek uyanmadı.
"Kemerini aç ."
Battaniyeyi kaldırıp kendini çözdü.
Bomboş bir arazi gördü camdan,
Boşlukta tek başına inşa edilmiş bahçe içinde , tek katlı küçük bir taş ev...
Burası o görkemli malikane değildi
"Nerdeyim?"
"Güvendesin.sıkı tut oğlanı."
Bacaklarından tutulup kapıya doğru çekilmiş yeniden kucağa alınmıştı.
"Hiiii....."
Ameliyat yeri gerilince kasıklarında müthiş bir acı peydah oldu ,
Bıçakla deşiliyor gibiydi.
Omuzlarına yapıştı
Ağzı açıldı
Gerildi kucağında
Nefesi kesilmişti
Gözleri buluştu..
Kızın saçlarının tipi yüzünden her yana savrulduğunu görünce oyalanmak istemedi.
Roza adamın ifadesiz yüzüne bakmıştı
Hiç acıması yok
Tanrım...
"Sık dişini.."
Kapıyı örttü adam .
Dişleri sıkılı..
Kitledi aracı
Kızı hızlıca üşütmeden içeri sokabilmek için koşaradım yolun karşısındaki bahçe kapısından içeri girdi.
Kapıyı örttü arkasından.
Rüzgarlamücadele ede ede
Cocuğun çıplak bacakları soğuktan buz gibi olmuştu.
Kar yığınlarının altındaki zemin engebeliydi.
Sendeledi Emre.
Küfretti. Gene canını yakmıştı.
"Ayy...yavaş..."
Çenesinin titremesiyle durakladı.
Dudaklarını gerdi .
"Donmadan eve girmeliyiz."
Evin basamaklı verandasına kadar taşıdı . orada ayaklarını yere bastırdı.
"Dikkat et."
Tek eliyle oğlunu saran kız iner inmez göbeğinin altını tutarak sendelemişti.
"Dikkat dedim!"
Kolu tutuldu hemen..
Elini cebine sokup çıkardığı anahtarla kapıyı açarak kızı içeri yönlendirdi. Kapıyı arkalarından kapadı
Ev sıcacıktı
"Uçacagımızı sandım.....iyimisin?"
Başını salladı ,aslında epey ağrısı vardı,
Ağır adımlarla salona ilerledi
Rüzgarın sesi ve gücü olduğu gibi kulaklarına doldu.
Kenarda gördüğü sandalyeye çöktü ağır ağır, nefesini bıraktı...
Çok şükür!
Adam önüne gelip eğilmiş konuşmadan kızın ayakkabılarını çıkartmıştı.buz kesmiş açıktaki beyaz bacaklarına baktı
"Pijaman yokmuydu senin ?"
kız cevaplamayınca yüzüne baktı.
Cocuk utana sıkıla cevaplamak zorundakalmıştı.
"Çok zor olur öyle. Tuvalet falan "
düşünememişti
"Tamam anladım.."
"Seni tanıyormuyum?"
"Tanımıyorsun..."
Net...
Pek konuşkan değildi.
Ama yakışıklıydı
Lanet olsun.
Yakışıklılardan yeterince ağzı yanmış olduğu için kızdı kendi kendine...
Bebek kollarından alınıp salonda koltuğa yatırıldı.
Kalkmasına yardım ederek onu da geniş koltuğa yönlendirmiş , uzanmasına yardım etmişti
"Uzan Roza..ben oğlunla. ilgilenirim."
bebeği kollarından alınırken itiraz edecek olduysa da sesini çıkaramadı.
Kim ki bu?
Evde önceleri görmüş olduğu biri değil..
kararlı hareketleri
Emir vermeye alışık tavırları...
"Zarar vermeyeceğim ,korkma.."
Roza o kadar bitkindi ki itiraz edemedi.
Zaten o kadar kötü durumdaydı ki bundan kötü olamazdı nasılsa.
Üstünün örtülmesiyle açıldı gözleri.
Ne zaman kapandığını hatırlamıyordu
Adam kara bakışlarını yüzüne dikmişti
"Fısıldadı
"Uykunu kaçırma..."
İçini çekerek kapadı gözlerini.
Ne ateşi bakılırken uyandı
Ne oğlu uyanıp hareketlendiğinde.
.....................