Een klein stukje verwijderd van...

1. Verrassing ~ Elle

Oh shit. Ik werp een blik op de klok. Dat wordt haasten. Ik haast me de lift in en zoek alvast naar mijn autosleutels. Waar zijn die sleutels nou? Flesje water, telefoon, boodschappenbriefjes, pakje kauwgom, ondertussen had ik mijn halve tas leeggehaald. Maar nee, geen sleutels. Ik doorzoek mijn zakken en vind daar mijn sleutels. De volgende keer kijk ik eerst in mijn zakken. De lift maakt zijn vertrouwde geluid als teken dat we op de begane grond zijn. De deuren schuiven open en ik stap de lift uit. Ik begroet Tessa van de administratie en verlaat dan door de hoofdingang het gebouw. Mijn auto staat gelukkig nog op de plek waar ik hem neergezet heb en ik laat me op de bestuurdersstoel zakken. Nu snel naar de Albert Heijn toe. Ik start de auto en verlaat dan de parkeerplaats. Wat gaan we vanavond eten? Ach, ik kijk zo in de winkel wel. Ik sla linksaf op de kruising wanneer ik mijn telefoon hoor piepen. Op de parkeerplaats van de AH open ik het sms’je.

 Heei lekkerding ik ben wat later thuis, waarschijnlijk pas rond half 8 ik hou van je x Milan

 Ah wat een lieverd. Ik stap de auto uit en pak een winkelwagentje. Ik graai in mijn zak naar het boodschappenbriefje en ga het lijstje af. Net op het moment dat ik een pak melk pak, gaat mijn telefoon. Ik zucht. Kan een mens niet eens normaal boodschappen doen?

“Met Elle.”

“Hé, El! Waar ben je?” vraagt Yentl nieuwsgierig.

“Oh hé Yen. Nou eigenlijk sta ik op dit moment in de Albert Heijn, dus ik moet eigenlijk nog beginnen met koken.”

“Oké, nou rustig aan. Ik help je straks wel gezellig met koken. Hoe laat ben je ongeveer terug?”

“Over een kwartiertje denk ik.”

“Dan zie ik je over een kwartiertje!”

“Ja, ik zie je dan, tot straks. Oh ja en ik neem die enorm lekkere wijn mee.” meld ik haar. Ik weet dat ze helemaal weg is van die heerlijke zoete, witte wijn. Ze heeft gelijk, want hij is echt werkelijk goddelijk.

“Lekker El! Bye!” zegt ze en ze hangt op.

Ik stop mijn telefoon terug in mijn zak en kijk weer naar mijn lijstje. Oké, volgens mij heb ik bijna alles, denk ik kijkend in het winkelwagentje. Ik pak nog snel een reep chocola en twee flessen wijn. Op naar de kassa!

Yentl komt samen met Maud aangelopen, terwijl ik de straat in rijd. Goede timing! Ik stap uit de auto en word meteen besprongen door de vrolijke, bruine labrador.

“Ha Maud, hoe is het meissie?” zeg ik en ik geef haar een aai over haar koppie. Ik pak de volle boodschappentas uit de kofferpak en sleep deze naar de voordeur. Ik haal de sleutelbos uit mijn jaszak en maak de voordeur open. Yentl komt achter me aan en loopt de huiskamer in.

“Zal ik zo even Jasper en Mona uitlaten?” stelt Yentl voor. “Doen we anders wel even samen, Milan is toch pas om half acht thuis. Daarna beginnen we wel langzaamaan met koken, het is tenslotte vrijdag.”

Ik ruim de koelkast in en gooi de lege boodschappentaas in de gangkast. Ik roep Jasper en Mona en lijn de honden aan. Kletsend lopen we naar buiten. Ik zou echt niet weten wat ik zonder Yentl zou moeten. Van jongs af aan is zij al mijn beste vriendin.

“Zullen we morgen met z’n allen uit eten gaan? Het is tenslotte het laatste weekend voordat Ruben en Lars weer aan het werk moeten.” stel ik voor.

“Ja, leuk El. Ik heb laatst zo’n leuk restaurantje gezien, daar moeten we echt gaan eten!” reageert ze enthousiast.

Ruben en Lars zitten in het leger. Ruben is de verloofde van Yentl. Hij heeft haar tijdens hun vakantie in Italië ten huwelijk gevraagd, zo ontzettend lief. Ze liepen ’s avonds over de boulevard na een diner in een leuk restaurantje. Ze praatten over van alles. Ruben nam Yentl mee naar een bootje, die in het Gardameer lag, en ze voeren naar het midden van het meer. Daar ging Ruben op zijn knieën. Te romantisch gewoon.