Een klein stukje verwijderd van...

3. Onzekerheid ~ Milan

Ik draai me om in bed en zie dat Elle nog ligt te slapen. Dat is ook eigenlijk niet zo gek, want volgens mij is die aardig laat in slaap gevallen. Net zoals ik trouwens, ik sliep iedere keer half en dan schrok ik weer wakker. Ik vraag me af wat haar dwars zit. Misschien problemen op haar werk? Dat kan haast niet, volgens mij ligt ze goed in de groep. Ze is altijd hartstikke enthousiast en ze hebben binnenkort een bedrijfsfeest. Het is nu hartstikke druk op kantoor en alsof Elle het nog niet druk genoeg heeft, treft ze nu ook nog doodleuk alle voorbereidingen voor het bedrijfsfeest. Elle is dat te gaat maar een bezig bijtje. Altijd van alles willen regelen en dan het liefst ook nog allemaal op hetzelfde moment. Yentl heeft dat ook, die twee hebben al heel wat feestjes georganiseerd.

Ik schuif wat meer naar Elle toe en leg mijn armen om haar heen. Het enige wat zij doet is zich omdraaien, haar hoofd tegen mijn borst aannestelen en weer verder slapen. Ik kijk op de klok hoe laat het is. Is het al elf uur? Ik bedenk me dat Jasper en Mona nu vast wel eens uitgelaten willen worden, maar ik heb totaal geen zin om het bed uit te gaan. Ik lig namelijk veels te lekker. Maar ja, wat moet dat moet. Ik zucht en stap dan toch het bed uit.

“Goedemorgen Mil, waar ga je naar toe?” vraagt Elle als ik net mijn broek aan trek.

“Hé lieverd.” Ik loop naar Elle toe en geef haar een kus. “Lekker geslapen?”

“Ja hoor, maar wat ga je doen? Ik ben niet nieuwsgierig of zo, ik wil alleen graag alles weten. Ik zeg het maar vast, voordat jij het zegt.” zegt Elle grijzend. Ze kent me te goed.

“Ik ga Mona en Jasper uitlaten. Ga je mee?”

 “Dat is wel lekker, even naar buiten toe.” Elle springt uit bed. “Ik fris me heel eventjes op, geef me vijf minuutjes.” Hoe doet ze dat toch? Ze is nog geen vijf minuten wakker en is nu al hartstikke actief. Vijf minuten, bij mij duurt het minstens een half uur voordat ik echt wakker ben. Elle is echt een ochtendmens. Die geeft er ook niet zo heel erg om als ze een keertje vroeg haar bed uit moet, maar van lang in haar bed liggen is ze ook niet vies. Ze is ook meestal degene die de honden ’s ochtends uit laat en ik laat ze meestal ’s avonds uit, of we doen dat dan samen.

Ik ga verder met aankleden en loop naar beneden. Even later komt ook Elle met haar krullen een knot, een beetje make-up op, een shirtje, spijkerbroek en sneakers aan naar beneden. “Mag ik zo mee?” vraagt ze, terwijl ze even met haar kont wiebelt.

“Jij mag altijd mee lieverd.”

“Ook als ik met schmink, een apenpak en geitenwollen sokken  aan loop?” vraagt ze. Gek wijf.

“Nou.., zelfs dan mag je mee, maar ik geloof dat je dan eerst even iets anders aan gaat trekken.”

Elle begint te lachen. “Ja dat lijkt mij ook.”

Ik pak de hondenriemen en lijn Jasper en Mona vast, daarna geef ik Mona’s riem aan Elle en pak ik haar hand vast. Zo lopen we met zijn viertjes naar het park.

Eenmaal in het park aangekomen, laten we de honden los en gaat Elle op een bankje zitten. De hele weg naar het park was ze eigenlijk nogal stil. Er zit haar iets dwars, maar wat?

“Zal ik anders even koffie halen bij de bakker?” De bakker bij ons in het dorp is ook gelijk een soort eetcafeetje.

“Ja, lekker. Ik lust wel een cappuccino.” 

“Ik ben zo terug lieverd.” Ik geef haar een kus en loop naar de bakker. Het is gelukkig niet zo heel druk en ik bedenk me dat we vast ook wel een lekker broodje lusten.

“Hé man, hoe is het?” hoor ik iemand achter me zeggen.

Ik draai me om en ik zie dat Lars daar staat. “Hé Lars, jongen, jij ook hier?”