Een klein stukje verwijderd van...

2. Hoe zeg je zoiets? ~ Yentl

“Rub, zullen we zo naar huis toe gaan? Ik ben moe.” vraag ik, terwijl ik in mijn ogen wrijf.

“Het is pas half elf? Maar ik vind het goed.” Hij kijkt me vreemd aan en ik ben opgelucht dat hij niet verder vraagt.

“Maud kom je mee?” vraag ik onze bruine labrador.

“Dank je wel voor het eten El, het was echt heel gezellig.” Ik geef haar een knuffel en ze geeft me een kus op mijn wang.

“Ja, het was echt weer gezellig. Slaap lekker voor straks.” beaamt ze.

“Oh nog voor ik het vergeet, komen jullie morgenmiddag naar ons toe?” zeg ik en ik kijk Elle betekenisvol aan.

“Waarom?” vraagt Milan nieuwsgierig.

“Verrassing! Yen, ik app je straks nog wel even.” zegt ze, terwijl ze Milan in zijn borst prikt.

“Ik houd niet van verrassingen.” zeurt Ruben als een klein kind en ik begin te lachen.  

“Je ziet het morgen wel Ruben.” Milan kijkt mij ook vragend aan. “En jij ook Milan.”

We zeggen elkaar nog een laatste keer gedag en terwijl we naar buiten lopen pakt Ruben mijn hand vast. Ik vind dat zo lief als hij dat doet. Gewoon die kleine dingetjes, die doen het hem, daarom houd ik van hem en hij ziet er natuurlijk niet verkeerd uit. Helemaal niet verkeerd. Ik glimlach.

“Waarom lach je?” vraagt Ruben en hij kijkt me liefkozend aan.

“Omdat ik je lief vind.”

“Ik vind jou ook lief. Ik houd van je, Yen, echt waar.” Nadat hij dat gezegd heeft, geeft hij me een kus. Ik denk dat ik het hem zo maar moet vertellen, maar eerst nog even genieten van dit moment. Ik ben bang voor zijn reactie. Het is gewoon heftig, echt heftig.

“Joehoe, Yentl. Waar zit je met je gedachten?” Hij zwaait met zijn hand voor mijn gezicht.

“Huh, wat? Oh sorry, wat vroeg je?”

“Ik vroeg of je zo nog in bad wilt of dat je liever gelijk je bed in duikt, want volgens mij voel jij je echt niet lekker.”

“Een warm bad zou heerlijk zijn.” zeg ik bij het idee alleen al genietend. We lopen onze straat in en Ruben pakt alvast zijn sleutels om de deur zo gelijk open te kunnen maken.

“Ik laat zo alvast het bad vollopen, wat wil je in je bad? Badschuim of badzout?”

Ik haal mijn schouders op. “Maakt mij niet uit, het is jouw feestje.” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Hij doet echt zo lief, nog liever dan anders. Bijzonder eigenlijk, alsof hij al weet dat ik iets wil vertellen.

“Als het mijn feestje was, zou ik ook gezellig in bad komen zitten of zouden we gelijk het bed induiken en de rest van de nacht seks hebben.”

Ik grinnik, echt typisch Ruben.

“Lach maar kleine.” zegt hij en kietelt me in mijn zij. Ik druk snel mijn mond op de zijne en ik voel zijn lippen opkrullen tot een grijns.

“We kunnen dat bad ook laten.” zegt hij dan.

“Dat zou kunnen, maar een bad lijkt me echt wel even lekker.” “Wordt geregeld.” Ruben loopt naar boven en ik naar de woonkamer. Maud komt achter me aan.

“Zo meissie, ga jij ook lekker slapen.” Wanneer ze in haar mand ligt, geef ik haar nog een aai en dan verlaat ik de woonkamer. Ik schop mijn schoenen uit en loop dan naar boven toe de slaapkamer in, waar ik uiteindelijk op het bed plof. Ik ben zo tevreden met ons huisje. Het is knus en het is gezellig met antieke spulletjes ingericht, tenminste dat vind ik. Het huis is uiteindelijk typisch Yentl geworden. Ruben heeft me gelukkig lekker mijn gang laten gaan. Alleen heeft hij besloten wat voor tv we kregen en hij heeft zijn eigen sportkamertje. Ik heb mijn eigen kantoortje en mijn eigen schildersatelier. We hebben een logeerkamer die we eventueel om kunnen bouwen tot babykamer. Anders zouden we moeten verhuizen en dat wil ik totaal niet. We hebben zulke leuke buurtjes en dit is gewoon echt mijn eigen huisje.