Een klein stukje verwijderd van...

8. Ik heb je gemist ~ Ruben

“Hello people! Hier zijn we dan.” Yentl komt samen met Milan’s moeder, Marlon, de huiskamer binnengelopen met tassen vol boodschappen.

“Milan, zullen we dit even in je koelkast zetten?” vraagt Marlon.

“Waar is Milan?” vraagt Yentl, wanneer het stil blijft.

“Oh Milan..” begint Lars en er vormt een grijns op zijn gezicht.

“Ja, Milan. Die is eventjes Elle uit het ziekenhuis halen.” ga ik met net zo’n idiote grijns op mijn gezicht verder.

“Wat? En waarom weet ik dat niet?” zegt ze gillend.

“Omdat jij lekker boodschapjes aan het doen was.”

Yentl springt in mijn armen van blijdschap. “Dus het gaat de goede kant op? Elle, meid, ik wist dat je het nog in je had. Wanneer komen ze hier?”

“Geen idee, ik denk dat ze er elk moment kunnen zijn.”

Yentl en ik zoenen elkaar uitgebreid, iets wat ik wel even gemist heb. We waren daar allebei niet echt voor in de stemming.

“Ik heb je gemist.” fluister ik bij Yentl in haar oor.

We zijn allebei weer tot onszelf gekomen.

“Ik jou ook.” fluistert Yentl terug en geeft me een kusje op mijn neus.

Yentl verbreekt onze omhelzing en gaat Marlon helpen met het inruimen van de koelkast. Ook Milan’s vader, Peter, is terug van de wandeling met de honden en is blijverrast met het nieuws dat Elle weer naar huis toe mag. Yentl en Marlon kwebbelen gezellig tijdens het opruimen van de boodschappen en Lars en ik ruimen het laatste beetje troep op.

Marlon en Peter zijn net vertrokken wanneer Elle en Milan de straat in komen rijden. Ze stappen uit en lopen hand in hand naar de voordeur toe.

“Daar zijn ze.” roep ik.

“Ah, kijk eens hoe schattig ze lopen!” jubelt Yentl. Ze is helemaal in haar nopjes, omdat zij waarschijnlijk degene is die ze weer samen gebracht heeft.

Lars loopt naar de voordeur toe om die te openen.

“Welkom thuis.” zingen we in koor.

Elle schrikt, maar even later straalt ze. Ze knuffelt Lars en Yentl en loopt dan naar mij toe.

“Ruben was het toch?”

Ik knik en ook wij knuffelen elkaar.

“Ik heb altijd al je verloofde willen knuffelen.” zegt Elle grinnikend tegen Yentl.

We lachen.

“Hoe gaat het met je?” vraagt Lars belangstellend.

“Goed, ik voel me weer helemaal de oude. Bijna helemaal.”

“Gelukkig. Herinner je weer dingen?”

“Nee, dat helaas niet, maar dat komt wel weer.” zeg ze op een positieve manier.

“Wij gaan er zo denk ik weer vandoor.” zeg ik om van het onderwerp af te gaan.

Je kan aan Elle zien dat ze het er liever niet over heeft.

Ze kijkt me dankbaar aan.

“Wauw, wat een mooi huis hebben wij zeg. Is het gek als een rondleiding wil?” vraagt Elle bewonderend.

“Nee hoor, die zal ik je natuurlijk geven.” zegt Milan enthousiast. 

“Tot snel.”

We nemen afscheid van elkaar en ik loop samen met Yentl naar huis.