Een klein stukje verwijderd van...

21. Als in een nachtmerrie ~ Yentl

 John en Elle houden elkaar stevig vast. Ze kust hem vol overtuiging. Haar armen glijden over zijn rug. Hij tilt haar op en zij slaat haar benen om zijn middel. Hij gooit met een wijd gebaar de tafel leeg en zet haar erop. Hij trekt zijn shirt uit en gooit hem in de hoek van de kamer. Hij maakt haar bloes knoopje voor knoopje open en gooit de bloes achter zijn shirt aan. Het lijkt erop dat ze me over zijn schouder aankijkt. Ze grijnst en het ziet ernaar uit dat ze niet wil stoppen waar ze mee bezig is. Ik probeer haar te waarschuwen, maar ze negeert me. Ik schreeuw zo hard als ik kan, maar ze hoort me niet. Ik zwaai naar haar, maar ze ziet me niet. Ze kijkt dwars door me heen. Ik ren naar ze toe en probeer ze van elkaar af te trekken, maar het lukt niet. Als ik ze aanraak, verdwijnen ze. Ze horen en zien me niet. Het is zo frustrerend. Hun lichamen vervagen, net zoals de grip op alles.

Badend in het zweet word ik wakker. Wat was dat een vreselijke nachtmerrie zeg. Mijn hoofd bonkt en mijn kleine meid is aardig actief in mijn buik. Ze gaat van links naar rechts, alsof ze me wil wakker maken. Alsof ze me probeert te beschermen voor mijn nachtmerrie. Ik leg mijn hand geruststellend op mijn buik.

Ik moet het Ruben gewoon vertellen. Dan kan hij me helpen, want ik weet echt niet wat ik hier nou mee aan moet. Ik wil mijn beste vriendin niet verraden, maar iets verzwijgen voor Ruben wil ik ook absoluut niet. Toen ik hem in de shoarmazaak zag, was het ook al zo awkward. Laat staan als we de hele tijd bij elkaar staan. Dat trek ik niet. Dat trek ik gewoon echt niet.

Ik doe mijn nachtlampje aan en ga rechtop in bed zitten. Ik denk terug aan vanmiddag. Ik was op zoek naar Elle. Ik wilde wat met haar bespreken over vanavond. Het leek me namelijk wel gezellig om ’s avonds lekker te tutten. Ik liep dus met dat idee naar de economiekamer en toen stond ze in de armen van John. John nota bene!

Ze zoenden elkaar. Ik weet niet hoe het precies gegaan is, maar het is niet goed. Ik vind het echt niks voor Elle, vreemdgaan, een affaire. We maakten er wel eens grapjes over. Dat andere collega’s het zomaar in de bezemkast een vluggertje zouden doen. Of toen we zelf nog op school zaten, maar dat Elle zelf zou vreemdgaan dat gaat er bij mij niet in. Het is gewoon zo niet Elle. Het zou mij eerder kunnen gebeuren dan haar. Toen ik ze zag zoenen, ben ik gelijk naar de wiskundekamer gegaan. Ik heb mijn gedachtes weggestopt en ben ik begonnen met het nakijken van een berg wiskundetoetsen. Ik heb haar de rest van de dag een beetje ontweken. Net zoals John. Niet dat ik daar normaal veel mee omga, maar alsnog.

Er gaat een rilling over mijn rug. Niet dat het echt koud is, maar het is meer een soort spanning. Angst. Bang voor wat komen gaat. Bang om de confrontatie aan te gaan. Bang voor de reactie van Ruben. De spanning is waarschijnlijk ook de grootste oorzaak van mijn hoofdpijn.

Ik zet mijn voeten op de koude grond en zoek met mijn voeten naar mijn sloffen. Ik sta op en trek mijn ochtendjas. Daarna loop ik naar de badkamer toe en ga ik even naar de wc. Ik trek door, was mijn handen en plens wat koud water in mijn gezicht. Ik droog mijn gezicht en kijk in de spiegel. Bange ogen kijken me aan. Ik zie mezelf in de spiegel en ik herken mezelf nauwelijks. Bleke huid, wallen en haar dat alle kanten op staat. Vreselijk gewoon. Ik ga met mijn vingers door mijn haren. Ik pak een aspirientje en een glas water. Ik wil echt slapen, maar ik ben bang dat die vreselijk nachtmerrie weer terug komt.

De voordeur wordt open- en weer dichtgeslagen.

Is Ruben nu al thuis? Het is pas elf uur. Er klinkt hard gestamp op de trap. Slechte avond gehad?

“Hé Ruben.”

Ruben komt de badkamer ingelopen en zijn gezicht staat op onweer. Hij wijst met zijn vinger naar me. “Jij… jij… jij… en wanneer was je het van plan om te vertellen?”

“Wat bedoel je?”

“Je weet dondersgoed wat ik bedoel, slet!”

Noemde hij me nou een slet?

“Pardon? Nee, Ruben dat weet ik niet. Doe eens even rustig.”

“Ik even rustig aan doen? Dat moet jij nodig zeggen. Jij duikt zomaar met Jan en alleman het bed in.”

“Ik doe wat?”

“Je hebt me wel gehoord! Schijnheilige sloerie!”

“Ruben, ik wil best met je praten, maar ga eerst maar even afkoelen. Je weet niet wat je zegt. Je bent dronken.”

“Ik weet wel wat ik zeg. Dat hoor je toch? En ik ben niet dronken!”

Hij komt een stukje dichterbij en struikelt zowat. Zo nuchter als wat inderdaad.

Hij wijst weer met een vinger naar me en begint te lachen. “Wat een giller! Made by Ruben.”

Ik kijk naar beneden naar het shirt dat ik van Ruben gekregen heb met mijn dikke buik eronder.

“Is het eigenlijk wel zeker dat het van mij is? Dat ik het zelfgemaakt heb? Of komt er straks een blonde baby met blauwe ogen uit?”

“Ruben waar heb je het in vredesnaam over?”

Hij negeert mijn vraag en ratelt verder. “Of doe je het met nog meer mannen? Weet je wat dan mooi zou zijn? Dat er een neger uit komt! Nou dan weet ik in ieder geval zeker dat het niet van mij is!”

“Ruben, dit kindje is van jou. Het is van ons samen en ik doe het helemaal niet met andere mannen. Hoe kom je daar bij? Wat is er gebeurd? Doe even rustig alsjeblieft.”

“Zegt de naam John je iets?”

Elle…

Ik knik met grote ogen. “Wat is er met hem?”

“Ja dat vroeg ik me ook af. Hoe haalt hij het in vredesnaam in zijn kutkop om het met mijn vrouw te doen? En hoe haalt mijn vrouw het in haar hoofd om het met zo’n arrogante kwal te doen?”

Ik sta met mijn mond open naar hem te kijken. Ik weet niet wat hij allemaal bedenkt, maar het slaat nergens op.

“Ja, dat kan je goed met je mond open. Met je benen geopend misschien nog wel beter.”

Alle woorden die hij zegt doen pijn. Hoe kan hij dat van me denken. Er glijdt een traan over mijn wang.

“Nu moet je niet gaan janken hoor! In bed een grote meid, nu ook een grote meid.”

“Ruben… stop.”

“Nee ik stop niet. Jij drijft me tot het uiterste. Kutwijf!”

Ik leg beschermend mijn armen om mijn buik. Hij heft zijn arm en voor dat ik het weet voel ik zijn hand tegen mijn wang. Ik val op de grond met mijn hoofd tegen de badkuip. Ik voel wat warms over mijn hoofd heen spijbelen en voel aan mijn hoofd. Ik kijk omhoog en zie hem geschrokken kijken en voor ik het weet is hij weg.

“Ruben!”

Ik voel geschrokken aan mijn buik.

Mijn kindje.