Een klein stukje verwijderd van...

39. Op een roze wolk ~ Ruben

Yentl ligt uitgeput naast me te slapen. De hele dag door is er kraamvisite geweest. Vanochtend stonden mijn ouders en schoonouders op de stoep, daarna kwamen Lars en Iris, toen kwamen Yentl’s zus Lynn en haar vriend, gevolgd door haar broer Mark en aanhang. Elle en Milan zijn ook nog even langsgewipt en tenslotte kwam mijn broer Thijs met zijn vrouw en kinderen.

Een drukke dag was het. Iedereen was nieuwsgierig naar onze kleine trots.

Yentl is helemaal verrot en ik daarentegen zit vol energie. Die kleine doet iets met me. Ik weet niet wat, maar het voelt geweldig, geweldig goed zelfs. Ze is zo fascinerend mooi, schattig, leuk en top. Het is gewoon een mini mij en mini Yentl, geinig toch?

Ik zou de hele dag naar haar kunnen kijken, zonder dat ik me zou vervelen. Ik zou hele weken, maanden en zelfs jaren naar haar kunnen kijken. Ik voel me verantwoordelijk voor haar en ik maak me nu al druk over later. Over de vriendjes die ze gaat krijgen, die gaan het nog moeilijk krijgen.

Man, zie mij nou. Ik maak me nu al zorgen over de vriendjes van mijn dochter, terwijl ze net geboren is. Maar stel nou hè, als ze net zo wordt als haar moeder dan ga ik het nog moeilijk krijgen. Die kwam namelijk ook met de meest excentrieke gevallen thuis, waaronder ikzelf natuurlijk en Lars niet te vergeten.

Ze heeft in een ver verleden een relatie gehad met Lars, dat was voordat ze volwassen was en voordat ze verstandig werd. Ook was dat voordat ze mij ontmoet had, toen ze mij namelijk leerde kennen, was ze klaar met Lars en is ze Linéa recta naar mij toegegaan.

Sorry Lars, maar het is wat het is.

Ik draai me om naar Yentl en bekijk haar ontspannen gezicht.

Die knapheid heeft onze dochter van haar moeder, dat zie je zo. Of misschien ook wel van mij, alleen is dat raar om te zeggen.

Ik heb zin om Yentl’s hele gezicht te kussen, maar ik wil haar niet wakker maken.  Ze heeft haar rust hard nodig. Ik draai me op mijn rug en staar naar het plafond. Op dit moment ligt het bed niet lekker, dus ik draai me op mijn buik.

Nee, ligt ook niet lekker.

Na tien minuten woelen, heb ik zo’n beetje alle mogelijke posities gehad. Oké, hier word ik wel heel moe van. Ik slinger mijn benen uit bed en sluip zachtjes de slaapkamer uit. De deur trek ik zachtjes achter me dicht en ik loop naar de slaapkamer van Quinn.

Ik hoor haar zachtjes ademen en ik ga naast haar bedje in de vensterbank zitten. De vensterbank is zo breed dat je er makkelijk op kan zitten, dus Yentl heeft de vensterbank bezaaid met kussens.

Ik kijk in het bedje naar mijn kleine meisje. Ik wil nog zoveel met haar doen, maar dat kan nog niet, dat is allemaal voor later. Ik wil haar leren lopen, praten, rennen, vliegeren, touwtjespringen, voetballen, zwemmen, dansen. Alhoewel ik dat laatste beter aan Yentl over kan laten, als Quinn de danspassen van mij overneemt dan weet ik niet of ze ver komt.

Althans… haar moeder is daar wel voor gevallen, zegt ze.