Emma POV.
Als alle lessen zijn afgelopen loop ik met Tessa en Sanne mee naar buiten.Ik zie dat Sanne weer moet huilen.'Ik wil geen afscheid nemen' zegt Sanne tussen het huilen door. 'Ik ook niet' zegt Tessa. Ik voel dat ik zelf ook met vechten tegen de tranen.En dan moet ik ook huilen.'Groeps knuffel!!' roept Tessa.En we geven elkaar een knuffel.'Ik denk dat ik moet gaan' zegt Tessa.'Oke meid heel veel plezier in Londen,we gaan je echt heel erg missen!!' zegt Tessa.Nu begint zei ook te huilen.Ze geeft me een hele dikke knuffel,en loopt dan we naar de auto van haar moeder.'We blijven appen en skypen!!' roep ik nog. Ze knikt en stapt dan in.'Ik ga ook maar eens, anders wordt men moeder nog boos' zegt Sanne.'Oke' zeg ik zacht.Ik begin nu echt hard te huilen.Ik wil haar niet kwijt! ' Hé meisie niet huilen het komt wel goed, we gaan iedere dag appen en skypen!' probeert Sanne me gerust te stellen. ' Oke is goed gaan we doen' zeg ik. Ik geef haar een hele dikke knuffel en laat dan los.Ze loopt weg. Ineens staat ze stil.' Wel appen als je een lekkerding zag he!' schreeuwt ze. Ik moet lachen en zeg dat ik dat ga doen. Ze pakt haar fiets en fiets weg.Dan schreeuwt ze 'ILOVEYOU EMMA!!' ik grinnik en roep i love you terug.En dan is ze weg.Ik blijf nog 5 minuten op het schoolplein staan en loop dan richting men vaders huis.Ik bel aan..Geen andwoord. Ik loop dan maar naar men moeders huis,ik ga men koffer nog maar een beetje inpakken.Als de deur opengaat staat men moeder er.'Hoe is het gegaan' zegt ze. Ik begin weer te huilen en ren naar boven. Ik laat me op men bed vallen en staar naar mijn Louis posters. Wat is hij toch knap denk ik.Met die gedachten val ik in slaap.
Sorry mensjes voor het kleine stukje had ff geen inspiratie;)
