Andrew's POV
Where are you Mayumi? It's almost 7pm pero wala ka pa rin? Nakatulog ka ba? Traffic ba? Hindi mo naman nakalimutan diba?
Okay I'll wait for you. Maaga pa naman, maghihintay pa ako hanggang 8. Baka pinaghahandaan mo lang itong anniversary natin. Hindi ko alam na nagtagal tayo nang ganito.
'I love you'
Napangiti ako dahil sa text niya sakin kanina. I love oyu more babe.
7:58...
7:59........
8:00
SHIT! Nasan ka na ba? Ang usapan natin is 6. Dalawang oras na akong naghihintay sa'yo dito.... M-May nangyari ba?
Biglang dumating si Xander.
"Bro..." natatarantang sabi niya..
"Nasan siya?"
"Hindi na siya darating bro..." kinabahan ako sa sinabi niya.
"ANO? ASAN SIYA? ASAN SIYA?" sumigaw na ako..
"U-umalis na siya.. Pupunta na siya sa ibang bansa.."
Biglang gumuho ang buhay ko... Nag-umpisa ng pumatak ang mga luha ko... Hindi pwede yon. Nangako siya sakin eh...
Nangako ka sakin bakit hindi mo tinupad!
"Ano ba bro lasing ka na. Nakakinse ka ng bote oh. Halika na.." hinawakan ni Xander ang braso ko pero hinawi ko lang ito agad.
'Bro lasing ka na..."
"Pwede ba hindi pa ako lasheng..."
"Lasing ka na naman Andrew? Alam mo araw-araw kang nandito.." tumabi sakin si Dara.
"Ang kulit mo nemenn eh.. Hindi pa kashi ako lasheng. Pareho kayu ni Shander ng sinasabibagay kayo.." tumawa ako..
Ganon lagi ang eksena ko sa bar. Pero sa loob ng dalawang taon unti-unti na kaong nagbabago. Hindi na ako ang dating Andrew.
Fr: Xander
Bro...I have something to tell you.... She's back.
Matagal na hindi nagtetext sakin si Xander pero bakit kailangan pa niya akong itext para lang sa walang kwentang bagay. Oh eh ano ngayon kung bumalik siya? Wala ng magbabago, nangyari na eh.
Nakita namin si Marie na nakaupo sa bench sa bandang sulok may kasama itong babae..
Narinig ko pang nagtanong yung babae.. "Bakit sila yumuko?!"
"Dahil malalagot sila samin." Jude. Nilipat-lipat niya ang tingin kay Jude at Josh hanggang sa mapatingin siya saakin. Pero iniwas niya rin agad ang tingin niya saakin.
"Sis, pakilala mo naman kami dyan sa kasama mo!" Josh
Nagulat siya sa sinabi ni Josh.
"He's my twin. He is Josh Perez, Jude dela Vega the chickboy & lastly this is Andrew Mariano the leader of the group. Kilala sila bilang F4 I mean F3. Kulang sila, wala kasi yung isa.."
"H-Hi!" nagalangan siyang magsalita. " Ah, Marie kailangan ko na palang umalis. Pupunta pa kasi ako Principal's Office. Got to go. See you later." yun lang sinabi ko at umalis na.
Tss..
She sang I won't give up by Jason Mraz.
"I won't give up? Psh. Nang-iwan ka nga diba?" I smirked.
"Can we talk?" nag-angat ako ng tingin sa kanya.
"Para san pa? Para sa mga kasinungalingan mo? Psh. " napayuko siya sa sinabi ko.
Napayuko ako. "I'm sorry. I'm really really sorry.... I still love you" biglang dumating si, Dara.
She does? Tss.
Pinagmamasdan ko lang siya na kumakanta sa stage. Nang matapos na siyang kumanta nagkatinginan kami.. Lahat nagalingan sa kanya, magaling naman kasi talaga siyang kumakanta..
Tumayo na ako at naglakad palabas hanggang sa makarating ako sa garden, hindi ko namalayan na sinundan pa niya ako..
"Ang ganda ng langit no? Puno ng mga bituin.." nakatingin lamang ako sa malayo. "I-I'm sorry... Sorry sa lahat pero I just want to say thank you... Thank you dahil kahit konting panahon ang pagsasama natin, tinuruan mo akong magmahal at kung pano maging masaya. Thank you sa mga happy memories." Tama ka konti lang.. kasi iniwan mo ako. "S-sorry sa pang-iiwan ko sa'yo noon. Sa maniwala ka sa hindi nagsisisi ako kung bakit kita iniwan. Kung hindi kaya kita iniwan tayo pa rin ba? Mahal mo pa rin ba ako? Masaya pa rin kaya tayo? Siguro ... OO ang mga sagot di'ba pero wala e, iniwan kita, pinaasa at sinaktan. I'm sorry sa lahat." Tss.
"SHUT T--------" hindi na tuloy ang sasabihin ko ng bigla siyang ngumiti.
"Alam mo ba yung reason kung bakit kita iniwan non? HAHAHA! Malamang sa malamang hindi diba? May two choices ako. Ikaw o ang pag-alis ko. Pero mas pinili kong umalis ka-kasi gusto ko pang mabuhay ng matagal. It's hard for me to choose kasi mahal kita. Pero lahat ng sinabi ko sa'yo noon lahat ng yon walang katotohanan. Ginawa ko yon kasi walang kasiguraduhan kung magiging successful yung transplant, kaya nagdecide ako na wag ng sabihin sa'yo ang tungkol sa kalagayan ko ..... Nagawa ko lang yon kasi Mahal kita. Mahal na mahal." ngumiti siya. tumingin siya a langit habang umiiyak."Iniwan kita kasi alam kong may konting pang pag-asa para satin pero pagbalik ko, nakita ko kung gaano ka kasaya kasama si Dara. Nung una ayokong sumuko sa'yo. Gusto kitang ipaglaban kay Dara, pero naisip ko na wag na lang, wala naman na akong mapapala. Masaya ka na e, sisirain ko pa ba yung sayang nararamdaman mo. Siguro nga tama sila, hindi tayo para sa isa't isa. Ikaw nahanap mo na yung babaeng tunay na nagmamahal sayo yun tipong 'di ka sasaktan, mahahanap ko rin y'yung sakin ..... soon.." Tumayo na siya pero napahinto siya ng magsalita siya.
"Hindi sapat ang isa o maraming sorry. Lalo na kung yung sakit e, nakaukit na sa puso mo. Sabi nila wag na wag daw kitang sasaktan kasi may sakit ka. Totoo pala, so kailan ka mamatay para hindi na kita makita?" napayuko siya sa sinabi ko.
"Wag kang mag-alala you won't see me again ........ ever"
Bakit bawat salita niya tumatagos sa puso ko..
Kinabahan ako ng hindi ko nanaman siya makontak. San naman kaya nagpunta yon? Hindi ba niya alam na halos mamatay nakami kakahanap sa kanya. Habang tumatagal natatakot ako dahil baka kung napano na siya..
"H-hello?! Who's this?"
(.....)
"Sino ho ito?"
(.....)
"Hello?"
("A-andrew!") naiiyak na sabi niya
"MAYUMI? WHERE THE HELL ARE YOU RIGHT NOW??" FUCK!
("H-hindi ko a-alam..")
"Andrew, tulungan mo ako.. Papatayin nila ako.."
("Sh*t. Nasan ka?")
"At kung hindi nyo man ako matulungan.. Gusto kong ipaalam sa huling pagkakataon na Mahal na mahal ko ka—-" naputol ang tawag niya saakin. Shit! Shit!
Hindi ko na mabilang lahat ng pinagdaanan namin basta ang alam ko eh patuloy ko lamang siyang minamahal. Tama nga sila, natakpan lang ng sakit ang pagmamahal ko sa kanya.
Pareho kaming nagmatured. Tama nga sila... kung kayo, kayo talaga. Gagawa at gagawa ng paraan ang destiny.
Nag-uumpisa ng pumatak ang mga luha kong makita ko ang babaeng pinakamamahal ko na naglalakad papunta saakin. nakasuot siya ng puting bestida at flower crown habang may hawak ng isang bungkos ng bulaklak. Tulad ko e umiiyak din siya.
Ito ang araw na pinakahihintay ko babe. Ikaw ang babaeng pinakahihintay ko. Magsasama na tayo forever, wala ng makakapagpahiwalay saakin. Finally you're going to be mine.
"I love you."
