Bestfriend
Dara's POV
"You killed her. You killed your bestfriend.."
"She's not my bestfriend.. not anymore."
"Yes she is. Magmula pagkabata mo siya na ang kasama mo. Para nga kayong kambal na hindi mapaghiwalay sa isa't isa tapos ganito ang sasabihin mo sakin? Ano bang nagyayari sa'yo anak?"
"Simply because I hate her."
"You hate her? Ano bang ginawa niyang masama sa'yo noon? Sa pagkakaalam ko wala naman ah. Infact, lahat ng pinapakita niya sa'yo noon puro kabutihan. Mahal ka niya anak."
"Kabutihan? Tss. Mahal? Kung mahal niya nga ako bakit iniwan niya ako? Nasan siya nung mga panahon na kailangan ko siya? Ha? Tell me Mom. TELL ME!!"
"Because....."
"Because what?"
"Because she can't remember everything.."
"See? Kinalimutan niya ako meaning hindi ako mahalaga sa kanya."
"Hindi ganon 'yon anak. Naalala mo ba nung gabing hindi kita makausap ng matino dahil sa mga nararanasan mo sa school. Tinawagan ko siya kasi alam kong siya lang ang makakausap mo ng matino. Tulog na nong mga panahon na 'yon ang mga driver nila kaya nagpunta siya kahit malalim na ang gabi.. nung patawid na siya bigla nalang siyang nahagip ng kotse at malakas ang pagkakauntog ng kanyang ulo. Nacoma siya ng ilang araw. And then paggising niya wala na siyang naalala sa nakaraan."
Iniisip niya pa rin akp bago ako maaksidente?
"Sana bago ko ginawa iyon sa kanya. .sana nakita mo lahat ng sakripisyo niya sayo."
"Bakit ngayon lang ma? Bakit ngayon mo lang sinasabi ito?"
"Kasi hindi mo ako kayang mapakinggan. Dahil gusto kong itama ang lahat lahat. I want you to change. I want my old Dara back."
Not anymore.
"I'm sorry Ma. But she's not coming back.."
***
