Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

1

~Luna~

Ik keek naar het bord om alles af te lezen en het daarna in mijn agenda te noteren. En Mijn blik schoot snel over de pagina's van mijn buur om te kijken of ik alles wel juist had ingevuld.
de bel ging sneller dan ik door had en Ik keek op om vervolgens vermoeid te zuchten. Nu mocht ik weer door die dodelijk enge gangen van de school lopen.
Ik wachtte in stilte tot de helft van de leerlingen de klas verlaten had en stond niet veel later op.
School was een nachtmerrie voor zover ik wist.
Ik haatte het. Ik haatte alles aan school. Noet vanwege de lessen. Vanwege de leerlingen.

Ik pakte mijn boeken snel bij een en liep uit het naar kalk ruikende lokaal.
Terwijl ik dat deed keek ik naar de grond en staarde naar mijn voeten die ik op ritme naar buiten liet lopen.

Ik hoorde geroep en gelach. Ik snapte ergens niet hoe deze mensen altijd zo luid konden blijven praten.
Waren ze hun stem dan niet kwijt?

Ik merkte hoe verschillende blikken me aanstaarde en hoorde verschillende roddels.
Dat was iets dagelijks. Iets wat ik al lang gewoon was geworden. Elke dag hoorde ik deze praatjes weer. Zelfs op straat keken mensen me aan met hun doordringende blikken.

Ik was misschien wel door iedereen bekend, maar ik had wel geen vrienden.
En dat kon me eerlijk gezegd ook niets schelen. Ik had wel wat beters te doen. Ik had geen aandacht nodig van mensen. Niet dat ik gepest werd. Ik had het gewoon niet nodig. Ik had geen vrienden nodig,

Ik liep door naar huis en belde aan zodra ik op de drempel stond.
Het duurde redelijk lang voor er werd open gedaan. En toen dat eindelijk gebeurde keek mijn vader me somber aan.

'Luna, het lijkt me beter dat je nu niet binnen komt. Ga anders nog een wandeling of zo maken.' Zei hij stilletjes.

Ik keek hem doordringend aan maar kon niet plaatsen wat er aan de hand was.

Maar dat was ook niet nodig toen mijn vader opzij geduwd werd en mijn broer voor mijn neus kwam te staan.

Hij lachte alleen maar. Na zoveel jaar. Het enige wat hij deed was lachen?

'Khellam.' Fluisterde ik.

Ik kneep mijn ogen toe.

'Wat zie je er weer eens goed uit.' Lachte hij.

'Wat doe je hier?' Zei ik serieus.

'Nou, ik kom even op bezoek. Problemen mee?' Grijnsde hij.

'Wat dacht je dan?' Snauwde ik.

'Je mag hier niet eens komen! Hoe ben je binnen ons district geraakt?!' Piepte ik.

Dat vroeg ik me weliswaar echt af. Het was onmogelijk om door de lagen van muur heen te komen.

'Nou ik had wel een leukere reactie verwacht.' Grinnikte hij.

'Hou je kop je mag hier niet komen!' Snauwde ik.

Het zou niet lang duren en ik sprong op hem af.
Ik haatte hem. Al deed hij niet veel minder. Onze blikken bleven enkele seconden op elkaar gericht en toen opende hij zijn mond weer,

'Nou, nou! Wat zijn we aardig vandaag!'

Ik keek hem boos en doordringend aan. Dit ging erover. Dit was bijna het randje. Ik wist dat ik niet erg veel aan zou kunnen vangen. Hij was tien meter langer als mij en ik had nog nooit een klap uitgedeeld. Maar ik zou het proberen.

'Ratel zo door en je krijgt een vuist in je gezicht!' Blaasde ik naar hem.

'Nou-' hij werd afgekapt door mijn vader.

'Zo is het wel genoeg! Luna binnen nu.' Riep hij.

Ik keek hem smekend aan.

'Nu!' Riep hij nogmaals. Ik zuchte en gaf khellam nog een ijskoude blik. Daarna viel de deur achter mij dicht.