Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

4

Ik werd wakker zonder enige pijn. Wat ik best raar vond aangezien ik vandaag zou transformeren. Ik keek om me heen. Ik lag nog steeds in deze vieze vuile kelder. Toen ik op mijn horloge keek zag ik dat het nog midden in de nacht was. Maar waarom kon ik dan zo goed zien? Het licht was uit en er waren geen ramen..
Raar!

Mijn moeder lag nog te slapen zag ik toen ik me naar haar omdraaide. Maar dat kon ik dus niet. Ik was niet moe. Dus besloot ik op te staan. Maar toen ik dat probeerde voelde ik een helse pijn die door heel mijn lichaam drong.

Ik had het moeten weten. Waarom zou ik anders zo goed kunnen kijken in het donker?

Ik voelde de pijn leterlijk door heel mijn lichaam. Zelfs mijn haar! Ik duwde mezelf weer naar achter in de hoop dat het zou stoppen maar dat deed het niet.

Ik had door dat ik schreeuwde want mijn moeder sprong op.
Ze keek om zich heen en toen ze mij zag sprong ze haast op me.

Ik schreeuwde het uit van de pijn, het feit dat mijn moeder bij me was zorgde ervoor dat ik me veilig voelde. Al had ik het gevoel dat iemand messen in mijn lichaam stak.

'Liefje, liefje.' Fluisterde mijn moeder. 'Alles komt goed ik beloof het.'

Ik kon geen antwoord geven door de pijn maar gaf wel een luide kreun.

'Straks, wanneer je contact krijgt sta je er alleen voor hoor je me? Ik kan niet bij je zijn wanneer je transformeert. Dat is te gevaarlijk, dat risico kan ik niet nemen. Maar ik zal dicht bij je zijn, dat beloof ik.' Hoorde ik haar zeggen.

Wacht wat? Alleen, in deze vieze kelder? Ik kromp inneen. Ieuw..

Ik probeerde me zo stil mogelijk te houden maar het lukte me niet. Al die pijn die dagenlang verborgen zat, kwam er nu uit. Ik had het gevoel dat mijn botten uit elkaar scheurde en zich uitstrekte als elastieken en het deed pijn. Vreselijk veel pijn.

En het voelde zalig, maar ook zo pijnlijk! Ik voelde mijn ogen brande, alsof ik er een aantsteker tegenaan hielt. Ik had zin om ze uit te trekken, zo een pijn deed het. Ik kneep ze tot spleetjes en gilde zo hard als ik kon. En toen ik ze weer opende zag ik plots nog beter dan ooit iemand zou kunnen zien. Alles leek zo helder.. Ik voelde niks meer.. Geen pijn niks. Het enige wat ik voelde was hoe mijn moeder me losliet. En ik hoorde hoe ze een zware deur achter zich toe sloeg. Nu stond ik er alleen voor.. Helemaal alleen!

Ik voelde me zo ligt als een veertje, en ik raakte er net verlamd door. Mijn oogleden werden zwaar en vielen toe, waarna ik weg zonk..

Luna.. Luna?

Ik stormde op het geluid af. Ik was in een bos, ergens heel ver van hier buiten al de districten volgens mij.

Ik ben het, chedar. Ik ben je wolfsgeest.

Het was een mannenstem, hij leek zacht maar zo hard tegelijkertijd..

'Een man?' Fluisterde ik.

'Het komt niet vaak voor luna. En het is gevaarlijk. Zeer gevaarlijk! Als je dit aan iemand verteld hangt je leven daarvan af. Want je bent speciaal. Niet zo als de rest. En hou het alsjeblieft voor jezelf.' Zei de jongen.

Nee, nee dat kon niet! Echt niet. Ik was normaal, net als de rest ik wist het zeker.

'Nee luna, je bent anders. Veel anders. Je hebt gaves die andere niet hebben.' Hoorde ik hem zacht zeggen.

Dit kon niet.. Dit mocht niet! Echt niet.. Wat nou als iemand het wist.. Dan ging ik eraan!!

Plots voelde ik de helse pijn weer even. Maar zodra ik wakkerschoot was het meteen voorbij.

Mijn moeder lag nog steeds niet naast me. En ik voelde me raar. Heel raar! Wat was dit allemaal?

Ik rook geuren die ik anders niet rook. Ik hoorde dingen die ik anders niet hoorde.. Wat was dat toch?

Tot ik het zag. Ik had vacht over mijn hele lichaam. Wit, spier witte vacht. Ik zag mijn ogen weerspiegelen in een plas die zig stil aan vormde. Ze waren helder groen. Het was eng.. Ik bevond me in een lichaam die ik nog nooit eerder had gezien. Zelfs niet gevoelt..

Ik had alleen maar een.. Blij gevoel? Hoe kon ik blij zijn na dat ik achter dingen was gekomen die nooit mochten gebeuren..

Wat was er mis met mij dat ik zo speciaal was volgens chedar?

➰

Mijn ogen sprongen open. Ik was helemaal bezweet. En ik voelde me raar. Een licht scheen van onder de deur vandaan waardoor ik een beetje kon zien. Voor de rest was alles zwart. Donker pikke donker.
Ik zag de ronding van mijn moeder haar lichaam. Ze had zich aan haar belofte gehouden. Gelukkig!
Ik had barstende hoofdpijn. En ik voelde me weer zwaar. Het was vreselijk!

En ik was bang.. Heel bang! Ik had gehoopt dat alle zorgen nu van me afgegleden waren. Maar het was alleen maar 10 keer zo erg geworden. Ik mocht het niemand zeggen. Zelfs mijn ouders niet!

Heyy ik hoop dat jullie dit deel leuk hebben gevonden. Tot de volgdende xx