Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

36

Dagen en nachten streken voor bij. Het was nu een week geleden sinds dat ik die deur open had zien staan.
En het was vandaag, vandaag dat Isis in volle haast de kamer in kwam gelopen en mijn naam wel een vijf tal keer herhaalde.

'Het is zover! Vandaag.. Vandaag. Hij is weg. Het is tijd. Hij is gaan werken. Hij is twee dagen weg. Het is nu tijd. Je moet nu gaan!' Piepte ze bijna.

Mijn ogen werden groter. Ik bekeek Isis in volle verwarring. Mijn handen begonnen te trillen en meteen liep ik naar mijn kleerkast toe en kleedde me om zonder dat het me kon schelen dat Isis erbij stond.

'Meen je dit?' Ik keek haar met grote ogen aan nadat ik mijn schoenen had aangetrokken en Isis volgde.

Ze open de deur in stilte en keek door de gang. Toen ze zag dat er niemand in de gang was wenkte ze me en trok me mee. Ik bekeek de gang even en volgde Isis toen Door de gang naar diezelfde deur waar Ahren samen met Helena had gestaan.

Een steek kwam door mijn hart en ik slikte een paar keer diep voor Ik Isis in Ahren zijn kamer volgde.
Het eerste wat me op viel was het raam. Hij stond op een kiertje open en er kwam een koude lucht door heen. Het was dag licht zag ik. En mijn ogen moesten een lange tijd wennen aan het licht. Het was minstens drie weken geleden dat ik nog zonlicht had gezien. Ik deinde een stukje achter uit en bleef uit het raam kijken.

'Luna. Je moet nu gaan.' Fluisterde Isis die achter me van Daan stapte en haar beide handen op men schouders legde.

'Isis.. Ik ga.. Ik ga je zo missen.' Fluisterde ik.

'Ik jou ook Luna. Maar kom op. Je mag niet treuzelen. Je moet nu gaan want..'

'Wacht!'

Met een ruk draaide ik me om.
Raven stond in de deuropening en hij kwam snel naar binnen en sloot de deur.

'Ik ga mee.'

'Wat?' Ik keek hem lang aan.

'Ik ga met je mee.'

'Raven. Dat kun je niet doen. Je kunt me niet alleen achter laten.' Isis kwam voor me staan.

'Isis, ik ga niet voor altijd weg. Ik kom terug.' Zei hij.

'Ahren. Hij komt er achter hij gaat je vermoorden.'

'Nee, om eerlijk te zijn kan hij dat niet doen.' Raven schudde zijn hoofd. 'Hij kan boos op me zijn. Maar hij kan me niet vermoorden.'

'Raven je kunt niet met haar mee.. Je kunt me hier niet alleen laten.'

Ik keek naar de twee. Ik wist geen woord uit te brengen. En misschien moest ik me ook maar niet bemoeien.

'Iz. Alsjeblieft. Ik kan haar ook niet alleen door de landen hier laten lopen zonder dat ze weet waar ze heen moet. Jij bent hier veilig. Zij is daar niet veilig.'

'Maar..'

'Iz. Alsjeblieft.' Raven kwam naar haar toe en streek een lok achter haar oren.

'Ja. Ja je hebt gelijk.' Fluisterde ze. 'Je moet beloven dat je terug komt. En dat je Luna beschermt. Je moet het beloven.' Fluisterde Isis tegen haar broer.

Raven knikte en kuste zijn zus op haar voorhoofd.
Meteen moest ik weer denken aan wat ze met Khellam had gedaan in zijn kamer. Een gedachte die ze het liefst uit haar hoofd wou halen.

'We moeten gaan Luna.' Raven keek op van zijn zus en keek me aan.

Meteen knikte ik.

'Ik raak nu al twee mensen waarvan ik hou kwijt.' Mompelde ze.

'Nee. Ik kom terug dat beloof ik.' Zei Raven.

'En ik ga je nog wel zien. Ooit. Dat beloof ik.' Fluisterde ik.

'Jullie moeten echt gaan.'

Ik keek Isis nog een keer aan en staarde vervolgens weer uit het glasraam. En toen trok Raven me er naar toe en opende het. Totdat er geen raam meer tussen de buitenwereld en mij stond.
Ik huiverde. En ik wist niet of dit door geluk kwam of niet en ook al wist ik dat we snel moeste zijn. Ik bleef staan waar ik stond.

'Kom op.' Raven duwde me een stukje naar voren tot ik op het balkon stond.

Ik ademde de buiten lucht een keer diep in en begon toen te klimmen naar beneden. Vanaf de paal.

Het leek of Raven me verward aan keek maar uiteindelijk volgde hij me.
En toen ik met mijn voeten op de begane grond stond leek het net of ik stikte.
Raven belande met een kleine maar elegante sprong naast me.
Ik draaide me om naar de natuur en staarde. Staarde zo dat het eng werd.
De bomen en natuur torende boven me uit. Gras verspreidde zich over het veld en er vormde zich een kronkelend pad vanaf de voor deur.
Ik draaide me even om naar het gebouw. En toen. Toen ging de deur in een keer open.

Voorlaatste hoofdstuk.. 😏😏