Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

10

Ik wist niet wat ik moest doen.. Ik riep en schreeuwde om me heen naar mijn moeder maar ik hoorde geen antwoord. Het was pikken donker. Normaal zou ik denken dat ik het uiteindelijk wel gewoon zou worden maar dat gebeurde niet. Ik kon niks horen niks zien. Alles wat ik zag was zag en alles wat ik hoorde was een luide piep. Alsof je juist een bom had horen ontploffen en je oren er niet tegen konden..
De tranen stroomde over mijn wangen. Dit was de raarste dag die ik ooit had meegemaakt..

'Wat wil je! Laat mijn moeder los!!' Schreeuwde ik kwaad.

Geen antwoord.

Zou er überhaupt wel iemand zijn?

Ik was bang. Niet zo van bang. Maar echt heel, heel erg bang. Ik wist niet wat ik moest doen. Viel er zelfs wel wat te doen? Misschien moest ik alles wel gewoon vergeten. Misschien moest ik het op geven?! Ik wist niet van waar ik die gedachte gehaald had maar ik verwijderde hem snel uit mijn gedachten. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen, al had dat niet echt zo veel zin.. Ik kneep mijn ogen toe in de hoop dat als ik ze opende het weer licht zou zijn. Wat natuurlijk ook niet gebeurde. Nee het gebeurde pas na ongeveer 2 minuten dat ik ze had geopend. Al de lichten sprongen in een keer weer aan. Na dat ik gewend was aan het licht verliet meteen daarna de piep mijn oren. Al het geluid kwam in één klap weer boven. Ik keek om me heen toen ik alles weer duidelijk kon zien. En schrok van heel de mensenmassa die om me heen stonden in een grote cirkel. Allemaal dicht tegen elkaar met hun armen gekruist voor hun. Alsof ik in een arena stond of zo.. Zo leek het ook wel een beetje. Ik kerk om me heen. Het leek erop dat iedereen van deze mensen uit een andere roedel kwamen. Hoogst waarschijnlijk die van Ace..

Maar ik schrok vooral toen ik naar het midden in de cirkel keek. Ik deinsde vanzelf achteruit en botste tegen een van de mensen hun gekruiste armen. Die me ook hard handig weer terug op mijn plaats duwde.

Het was hem.. Ace hij stond daar recht voor me. En het akeligste was dan nog dat hij mijn moeder vast had en haar bedreigde met een mes dat hij op haar keel had gericht.

Hij zag er geamuseerd uit. Dat was dan nog het ergste aan hem. Geamuseerd zijn op de meest ongepaste momenten!

'Laat mijn moeder los...' Zei ik rustig.

Zijn breedte grijns werd alleen maar breder.

'Waarom zou ik?' Gromde hij lachend.

'Omdat ik het zeg.' Ik hief mijn gebogen hoofd op.

'En wat krijg ik daarvoor in de plaats.' Hij hief zijn hoofd net zo hoog op als die van mij.

Ik liet hem een stukje zakken

Ik keek mijn moeder aan. Die geen woord wist uit te brengen, en vermoeid naar mij keek. Ze wou wat zeggen laar het lukte haar niet.

'Mij.' Antwoordde ik. Ik keek hem aan,

Hij fronste en ging met zijn tong over zijn lippen waarna hij ze samenperste.

'En hoe kan ik.. jou geloven?' Hij hield zijn hoofd een beetje schuin.

'Waarom niet?' Ik keek hem met spleetoogjes aan.

Hij knikte.

'Deal.'

Dit was het moment waarop mijn moeder zich had voorbereid.

'Nee! Jij raakt mijn dochter niet aan!' Schreeuwde ze.

'Mam. Doe het niet.' Ik schudde mijn hoofd.

'Jawel! Neem mij dan alsjeblieft! Ik doe alles voor je laar neem niet mijn kind van me af.' Riep ze huilend.

'Mam, ik koos het zelf. Weet dat ik nooit bij je weg zal gaan. Ik..' Ik werd afgekapt.

'Neem mij! Ik ben al oud.. Ze is nog jong ze verdient net zo te leven als ik deed alsjeblieft!!' Riep ze smekend.

Hij zweeg alleen.

'Mam stop ermee! Het heeft geen zin ik ga met je mee of je het nu wilt of niet!' Ik barstte in huilen uit. Precies het gene wat zei ook deed.

'Zijn jullie eindelijk klaar?' Zei hij grijnzend.

'Laat mijn moeder gaan.' Snauwde ik.

'Gerard! Maa het portaal!' Riep hij naar een van de mannen buiten de cirkel.

De man liep weg en ace liep samen let mijn moeder door het gat waar eerst die Gerard had gestaan. Toen ik eruit wou lopen werd het gesloten.. Shit! Eerst dacht ik dat hij me had verraden.
Dat hij mijn moeder door het portaal zou zwieren en daarna met mij zou afhandelen laar ik had het mis. Hij liet haar los. Het ging snel. Want meteen daarna liep hij de cirkel in om naar mij te komen.

Mijn moeder schreeuwde naar haar en ik zei dat ze mocht bellen.
Meteen daarna verdwenen ik en ace door het zwarte portaal. Dat zich sloot achter ons.

Ik had niet eens dag gezegd. Niet eens mijn vader nog kunnen zien. En ik zou misschien nooit weren of het goed met ze zou aflopen. Wat zou er gebeuren hierna? Zou hij me doden? Zou hij me martelen? Wat zou hij doen?!

Toen we aankwamen op de plek waar het portaal eindigde schrok ik. Ik voelde me meteen anders. En merkte dat ik waarschijnlijk nu de ergste roedel regel die maar kon had verbroken. Het mensen rijk betreden...

Omfgg het word eindelijk spannend xD oké meer heb ik niet te zeggen. Wanneer dit online komt is het volgens mij precies de dag dat ik Angel without wings online zet.. Goed wat vinden jullie ervan? Als he het nog niet kende of als je er nog niet van hebt gehoord chek het dan eff okeee? Goed baaaaiii