Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

5

Ik liep door de straten niet wetend wat ik nu moest doen. Al de pijn was weg, maar de zorgen en de angst, had ik nog steeds geen plaats kunnen geven. Verschillende mensen keken me aan. Waarschijnlijk wiste ze dat ik nu eindelijk in contact had gestaan met mijn wolfsgeest. Ik liep
Stil door, kijkend naar mijn voeten die soepel verder bewogen over het stenen voetpad. Aan de dag kwam steeds meer een einde. Ik had eerlijk gezegd nog niets anders gedaan dan Rondlopen in de vuile uitlaatgassen van wagens. Ik had geen honger of dorst. Ik had het niet warm of koud. Ik was niet blij en ook niet verdrietig. Ik was net dood.. Het enige wat ik kon was voor me uit staren, Naar nergens..
En het enige wat ik wilde was frisse lucht, van de natuur. Bomen om me heen. Mos onder mijn voeten. Planten, rivieren, beken,..
Dat was op dit moment mijn droom wereld. Ik kreeg dan ook steeds meer en meer de neiging om het bos in te gaan. Al wist ik dat, dat geen mogelijkheid zou kunnen zijn. Jaren geleden werd ik gewaarschuwd voor dat bos. En ik zou er dan ook nooit in de buurt komen. Dat dwong ik mezelf. Volgens de legende ging het dat al wie erin ging er nooit meer uit zou kunnen komen. Al wist ik dat, dat bullshit was. Want hoe moest, mijn bro... Khellam anders van de mensen naar hier zijn gekomen? Hoe kon hij dat durven..

Ik besloot me neer te zetten aan een tafeltje bij een enig cafétje. Zijn naam was. Thee4you.
Ik bestelde een zwarte thee met een aantal koekjes erbij. Ik had niet zon honger en dorst, maar ik wist dat als ik niet snel wat zou eten en drinken ik flauw zou vallen. Ik keek naar de bomen, die zich heel verweg lieten zien. En telkens wanneer ik weg keek, zochten mijn ogen weer een weg om zich weer op hen te kunnen richten.

Ik zuchte en besloot me om te draaien. Toen ik eindelijk goed zat keek ik recht in de ogen van een jonge man. Ik keek hem geschrokken aan. Ik had wel zo een vermoeden wie het kon zijn, maar het kwam maar niet te voorschijn. Het enige wat ik merkte was dat hij een vermomming om had. En ik kon niet begrijpen dat die mensen dat niet zagen.
Ik keek weg toen hij merkte dat ik naar hem keek, en besloot me te richten op mijn drinken dat recht voor mijn neus werd gezet. Wij was die man toch..
Ik knabbelde op een koekje en doopte het in mijn thee. Toen alles eindelijk op was. Zat de man daar nog steeds. Naar mij kijkend.. Ik wist niet zeker wij hij was, maar het enige wat ik wist was dat ik zo snel mogelijk weg moest geraken van hier. Ik legde vijf euro op het kleine ronde tafeltje, stond op en begon verdacht hard te lopen. Al snel merkte ik dat de man ook was opgestaan, en achter me aan, aan het lopen was.

Niet achter je kijken, blijf door lopen. Niet stoppen!! Riep mijn wolfsgeest zacht.

Dat is nog al moeilijk! Snauwde ik tegen hem in mezelf.

Ik vond het raar een mannen stem te horen in mezelf, heel raar. Maar ik bleef doorlopen en ik gaf niet op.. Tot ik geen kant meer op kon. Ik stond recht voor de tien meters hogen hekken. Het was nooit mijn bedoeling geweest tot hier te komen. Ik liep naar een van de bewakenshokjes, die vreemd genoeg leeg waren?

'Ik zou het niet proberen luna, ze hebben pauze op dit uur van de dag.' De man in de vermomming kwam nu op me af gelopen.

'Wie bent u?' Vroeg ik me af.

'Iemand die je veel angst kan aanjagen.' De man grijnsde.

'Laat me gaan.' Fluisterde ik.

Verloren keek ik om me heen. Er moest toch zeker wel een manier zijn?
De enige manier was het bos. Maar dat dacht ik dus mooi niet! Hij stond nu zo dicht bij me dat ik zijn hart hoorde kloppen.

'Wat wilt u?' Snauwde ik.

'Weetje dat je een zeer, zeer leuke broer hebt?' Negeerde hij mijn vraag.

Was hij die jongen die me 'wel mooi' vond? Dat wat hij zo ongeveer 98 dagen voor mijn transformatie had verteld.. Of was hij gewoon een vuile man die me wou lastig vallen of zo..

'Wat wil je!' Riep ik nogmaals.

'Hij is zo goed in zijn werk.' Ging hij weer verder.

'Ga weg!' Riep ik veel te luid.

De man grijnsde.

'Je hebt geen idee tegen wie je het hebt luuntje,' Zei hij lachend.

Grijnzend trok hij zijn vermomming af. Hij keek me aan met zijn grijze donkere ogen. Er stond nu een man voor mij die niemand ooit zou willen zien, iemand die het record van 'moorden' heeft gebroken. Dit kon niet..

Ace..

Haaaaaai hallooo heeeeeyyy yoeeeee, oke wat vonden jullie ervan? Stem als je het leuk vond!! Ik vond het anders zeer keuk om te schrijven oké, tot het volgende deel ❤️❤️