Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

28

Ahren zat op zijn bed. Met zijn handen in elkaar gevouwen.
Zijn haar was naar achteren gestreken en hij zag er zoals altijd weer prachtig uit.
Maar de doodse blik in zijn ogen vernielde me bijna.

Hij keek me van top tot teen aan.

'Was het leuk?' Hij stond op en liep een paar stappen naar me toe.

Ik perste mijn lippen op elkaar en zette weer een paar stappen dichter naar de paal.

'Wat vind je ervan? Van de tuin? Groot he?' Hij keek langs me heen. 'Kom je naar binnen? Straks vat je nog kou.'

Hij zette nog een stap dichter. Ik hielt me vast aan de reling en schoof naar de paal toe.

'Kom op. Ben je bang van me dan? Het eten is zo klaar en je hebt vast honger na zo een lange dag buiten zijn geweest.' Hij strekte zijn hand maar voor hij me vast kon nemen duwde ik mezelf van de reling af en belande met een duizelig gevoel aan de buiten kant ervan. Ik greep de paal vast en wou mezelf naar beneden hijsen maar Ahren had me al vast.

'God verdomme Luna.' Mompelde hij binnensmonds.

Ik probeerde me bij hem weg te duwen maar het lukte me niet.

Mijn wolfsgeest reageerde ook al niet. Volgens mij was hij over vermoeid.. Maar hij moest het toch wel weten wanneer iemand me vast greep?

'Je bent dom bezig Luna. Geef het op. Het heeft geen zin om weg van me te lopen. Ik haal je toch in.' Hij greep me vast bij mijn arm en kneep er hard in.

Ik probeerde me los te trekken maar het lukte niet.

'Laat me los!' Piepte ik.

'Wel als je nu naar binnen komt.' Ahren leek woedend. Ik was bang dat hij me iets aan zou doen of zo.

'Nee!' Riep ik bot. Ik wist dat ik beter niet kon tegen spreken maar ik moest wel.

'Nee?' Ahren zijn greep verslapte even maar dat veranderde snel weer. Want ik gilde van de pijn.

'Luna! O mijn hemel wat probeert ze te doen!' Ik keek op van Ahren. Isis stond in de deuropening met grote ogen naar ons te kijken.

'Help me dan!' Siste Ahren.

Meteen schoot Isis in gang en trok hard aan mijn arm.
En toen ik het wel op moest geven sleepte ze me naar binnen.
Isis hielt me overeind toen Ahren voor me kwam staan en me met spleet oogjes aankeek.

'Wat dacht je wel niet.'

Ik bracht geen woord uit.
Ahren hief mijn kin op totdat ik hem wel aan moest kijken.
En toen sloeg hij me. Recht op mijn wang. Hij sloeg me zo hard dat ik zeker wist dat ik een blauwe plek over aan zou laten.

'Breng haar naar haar kamer. Breng haar eten.' Hij wende zijn blik van me af en liep naar het raam dat hij stevig dicht trok.

Isis duwde me zachtjes voorruit tot we in mijn kamer beland waren.

Ze zei geen woord tegen me. En ik ook geen woord tegen haar. Misschien was het wel beter zo.
Na dat Isis ijs voor me had genomen stuurde ik haar weg en hoorde ik dat ze de deur op slot deed.

En toen barstte ik in huilen uit.

Ik weet dat het een kort deel is maar de volgende word een stuk langer dat beloof ik. Sws 2000 woorden, en miss meer xx