Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

11

Ik was hier nu een week. En ik had nog geen 1 keer het zonlicht gezien. Ace vertrouwde me niet als ik vroeg om naar buiten te gaan. Dan dacht hij dat ik weg zou rennen. Ik had op gemerkt dat elke dag hij tussen 9 en 12 de kelder in ging. En dan hoorde je vreselijk geschreeuw. Ik dacht dat er iemand gemarteld werd daar beneden. Maar ik was te bang om te gaan kijken. En boven dien was de deur altijd op slot.

Ik had eerst verwacht dat hij me naar een stinkend gebouw zou brengen en me zou opsluiten in kerkers. Maar dat was niet zo. Helemaal niet zelfs.

Hij bracht me naar een kasteel. De gangen helemaal in het marmer. En overal stonden standbeelden en zo een dingen. En het gene wat ik het minst had verwacht was dat hij mij de mooiste en luxueuste kamer had gegeven. Er stond een hemelbed in. Een inloop kast een aangemaakte badkamer en overal stonden bloemen. In de inloopkast hingen overal kleren. Allemaal precies op mijn maat.

Het was net of ik was een prinses.
Ik vond het mooi maar vreselijk om hier te zijn. Ik mocht alles buiten naar buiten gaan. Ik mocht rondlopen over heel het kasteel. En ik wist dat ik moest doen alsof ik ervan genoot. Om zijn vertrouwen te winnen. Doen alsof waar ik was de hemel was. En dat ik uiteindelijk misschien naar buiten kon gaan. Al was het maar dat hij met me mee kwam. Ik wou lucht, bomen de wind die over mijn lichaam streek!!

Vandaag was weer net zo een dag als anders. Ik werd wakker in een omgeving die wondermooi was, maar hatelijk. Ik zuchtte en ging recht zitten. Er lag een ontbijt op mijn nachtkastje met een briefje er naast. Zou dat betekenen dat ik eindelijk een keer alleen mocht eten?

Ik opende het en las het snel.

Mijn allerliefste.

Ik kan vandaag niet met je mee eten. Er zijn nog zaken die ik moet afhandelen. Maak er een rustig dagje van! Tegen negen uur 's avonds zal ik weer thuis zijn!

Liefs Ace,

Ik glimlachte. En ik wist niet of dat door het feit kwam dat ik alleen ging zijn deze hele dag. Of door dat hij me allerliefste had genoemd.. Nee.. Oké nee! Ik wiste die gedachte snel uit mijn hoofd.

Ik begon te eten en dacht plots aan hoe mijn moeder en vader zich wel niet moesten voelen! Zouden ze naar me zijn gaan zoeken?
Plots dacht ik om een brief naar ze te schrijven.. Al wist ik bijna zeker dat ik hem nooit verstuurd zou krijgen. Misschien mocht het wel van hem? Ik kon het toch vragen..

Ik stond op en liep naar de badkamer om me klaar te maken. Toen dat was gebeurd liep ik naar mijn inloopkast. Ik keek rond ik wist niet wat ik moest aan doen. Maar besloot dan toch voor een broek te gaan. Ik nam een zwarte skinny jeans en een fluweel gele bloes. Mijn haar deed ik in een staart. Ik besloot op sokken te blijven vandaag. Toen alles klaar was liep ik de gang op. Ik wist niet wat ik moest doen vandaag. Een uitweg zoeken? Een brief verstuurd proberen krijgen? Die dingen deed ik dagelijks al. Maar nu zou het misschien wel lukken aangezien hij er niet was. Ik botste tegen iemand aan.

'Sorry!' Mompelde ik.

Het was een vrouw ik schatte dat ze iets in de 30 was.

'Het geeft niets.' Ze maakte een buiging.

'Ik heb een vraag.. Waar ben ik?' Vroeg ik.

De vrouw glimlachte.

'In het huis van Ace natuurlijk.'

Een huis??!

'Maar, waarom behandelt iedereen me dan als een prinses?' Vroeg ik.

'U bent onze luna natuurlijk, the lupa!'

'The lupa?' Ik snapte er niks van.

'Dat is de wolvin. Iedereen noemt u zo.' Ze glimlachte.

'Wie is iedereen?' Vroeg ik

'De hele roedel natuurlijk.' Zei ze

'Waarom mag ik niet naar buiten? Waarom kan ik geen brieven versturen?'

'Daar kan ik u niets overzeggen dat weet ik zelf ook niet.' Zei ze.

'In Welk district zitten we?'

De vrouw haar blik vertrok. Ze kreeg het plots benauwd. Maar ze snel als het gekomen was ging het ook weer weg.

'Ik moet vertrekken..' De vrouw glipte weg.

Met deze informatie was ik niets nieuws te weten gekomen. Buiten dan dat mensen me 'the lupa' noemde.

Ik zuchtte diep en liep weer verder. Tot ik iets zag bewegen. Ik draaide me om naar van waar het terecht kwam. Wat Was dit?

'Hallo!?' Riep ik.

Alweer zag ik iets bewegen. Ik volgde het tot ik niets meer zag.

'Wie is daar?!' Vroeg ik.

'De paashaas.' Zei iemand.

Het geluid kwam van achter mij.
Ik draaide me om en geloofde mijn ogen niet. Alle angst kwam in 1 2 3 terug.

'Hallo zusje.'

Oké wat vonden jullie van dit eerste deel in het wonderbaarlijke huis van Ace?? Vinden jullie het ook zo erg dat ze niet naar buiten mag O.0
Stem da eff ;) xxx