Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

18

Die avond stond ik misschien wel 2 uur voor mijn kleerkast. Ik had geen enig idee wat ik aan moest doen.
En toen ik het uiteindelijk had opgegeven was Isis naar Ahren zijn kamer gegaan om subtiel te kijken wat hij aan zou doen.
Maar ze had niks gevonden.
Daarom besloot ik gewoon om een normale jeans aan te trekken, met een blauwe bloes, die toch wat  chique's gaf.
Ik wou niet aankomen in een kleed of zo, terwijl hij misschien wel gewoon in zijn pyjama zou zitten! Hoe gênant zou dat moeten zijn.
Ik keek naar mezelf in de spiegel en trok de conclusie eruit dat ik er zo perfect uit had.
Mijn haren in dikke krullen over mijn schouders hangend. En Een beetje meer make up als anders.

Ik liet mezelf op bed zakken en keek door mijn grote dichtgespijkerde raam naar buiten.
Er viel niet veel te zien.
Aan deze kant in mijn kamer kon ik niet veel meer zien dan aan de linker kant een stenen muur -Dat was waarschijnlijk een muur van het roedel huis- en grote bomen. Die zo groot waren dat ik zelfs op dit verdiep niet de top kon zien.

Terwijl ik wachtte op Ahren pulkte ik wat aan mijn topje en staarde naar een boek dat op een van de planken stond in mijn kamer.
Ik realiseerde me nu pas dat ik nog nooit echt had rond gesnuffeld hier.
Ik had wel eens naar de boeken gekeken die op het schap stonden. Maar nog nooit in al de lades.
Misschien kon ik me op die manier wel bezig houden.. Gelijk stond ik op en keek door de hele kamer rond.
Hij was groot. Zeer groot eigenlijk.
Net zo groot als mijn living thuis.
Overal stonden kasten. Op die kasten stonden decoraties, allemaal in mijn stijl.
Ik wist eigenlijk niet echt hoe het kwam dat Ahren wist hoe mijn stijl eruit zag. Maar ik dacht omdat hij wel eens in mijn kamer was geweest.
Toen hij me in zijn armen had genomen.. En me 'zijn mate' had genoemd.
Ik slikte en liep naar een witte kast die ongeveer tot aan mijn ribben kwam.
Erop stonden foto lijstjes. Toen ik merkte dat er nog geen foto's in zaten fronste ik.
Ik was ook niet van plan er foto's in te steken. Ik wou er niet voor zorgen dat dit leek op 'mijn' kamer.
Het was nog steeds gewoon.. Een logeer kamer?
Aan de lades van de kast hingen gouden ringetjes waar je aan moest trekken om hem open te krijgen.
Toen ik dat deed bij de eerste schuif ging hij met een soepele beweging open.
Toen ik erin keek maakte mijn hart een sprongetje.. Al mijn kleren van thuis zaten netjes opgevouwen in de lades. Jammer genoeg roken ze niet meer naar thuis.
Ze roken naar lavendel en rozemarijn. Ik glimlachte.
Ik probeerde mezelf maar niet af te vragen hoe Ahren aan al mijn kleren was gekomen. Ik wist alleen dat ik voorlopig de grote in loop kast niet meer in zou komen.
In de onderste lade zaten al mijn boeken van thuis. En nu pas merkte ik op hoe erg ik het miste.
Ik hoopte in een van de andere kasten mijn mobiel te vinden maar dat gebeurde jammer genoeg niet.
In de plaats daarvan vond ik alleen nog maar dingen die ooit in mijn kamer gelegen zouden hebben.
Ik vroeg me af hoe hij er nu uit zou zien. Waarschijnlijk leeg..
Ik vroeg me ook af wat mijn ouders op dit moment  aan het doen waren.
Zouden ze naar me zoeken? Of zouden ze me vergeten zijn..

Ik slikte bij de gedachte en wou juist naar de laatste kast toe lopen toen ik verstoord werd door een zachte klop op de deur.
Ik schrok op uit mijn gedachten en liep zo snel als ik kon naar de deur die ik open trok.

Ahren staarde me grijnzend aan.
Hij stond tegen de deurpost aangeleund en verkende mijn lichaam.
Ik slikte.

'Hey..' Mompelde ik uiteindelijk.

'Dag schoonheid.' Zijn ogen rusten op mij.

Ik was blij dat ik niet te mooie kleren had aangetrokken. Want hij had enkel een jeans en een witte shirt aan met een v hals.

'Ben je klaar?' Hij stak zijn arm uit zodat ik die van mij erdoor kon steken.

'I-ik heb nog geen schoenen aan.' Zei ik naar mijn voeten kijkend.