Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

23

Ik glipte een van de grote trappen op en probeerde een lege kamer te vinden, waar hopelijk de ramen open konden.
Niet om naar buiten te gaan. Maar om een paar keer adem te halen in de frisse geur van de buitenwereld.

En blij genoeg was die er. Maar niet in een kamer of zo. Het was op het dak..
Vroeger als kind was er in mijn school een dak speel plaats. Daar had ik nooit op gedurfd. Maar nu wel.
Ik liet me neer zakken op een van de bankjes en keek voor me uit. Ik zag niks meer dan groen. Bomen , planten, bloemen.
Omdat het al donker was kon ik nog minder zien.
Al wist ik wel dat we ergens ver van de bewoonde wereld vandaan waren.

Ik slikte bij de gedachte en liet mijn hoofd in mijn nek hangen.
Ik besloot hier niet nog te lang te blijven. Aangezien ik totaal geen zin in meer had in deze drukte.
Ook al was het feest voor mij opgericht. Ik haatte het.
Ik was niet bang van hun. Ik was niet bang van al wie verbannen was. Ik was moe. Moe van alles hier. Ik wou naar huis. Naar mijn eigen district. Ik wou vrij zijn. Vrij van alles en iedereen.

En ook al kon ik proberen weg te lopen. Ik deed het niet. Ik deed het niet want ik wist dat het geen zin had.
Wat ik ook zou doen. Het zou geen zin hebben.

'Luna.'

Ahren..

'Wat doe je hier.'

'Ik.. I-ik schep een luchtje. Aangezien dat al lang geleden is.' Ik staarde hem even aan.

Hij knikte en liet zich naast me neer zakken.

'Wat vind je ervan.' Hij liet zijn hoofd in zijn nek vallen en grijnsde ik naar me. Hij was dronken. Dat kon ik zien aan zijn geamuseerde houding. En ruiken. De geur van alcohol vulde mijn neusgaten al binnen wanneer hij nog maar vijf meter van me vandaan stond.

'We kunnen beter gaan.' Mompelde ik.

'Hmm.' Zei hij. 'Dat kunnen we.'

'Kom op.' Ik stak een hand naar hem uit die hij twijfelend aan keek.

'Wat als je me nou van het dak wilt af gooien?' Hij likte zijn lippen.

'Kom Ahren.' Ik keek hem fronsend aan. En zonder dat hij nog wat zei nam hij mijn hand vast.

Ik trok hem naar me toe en sleurde hem het dak af.
Met moeite kreeg ik hem op de begane grond.
Zijn adem stonk verschrikkelijk hard waardoor ik probeerde Zo min mogelijk adem te halen.

Terwijl ik hem naar de deur sleurde van het huis bromde Ahren wat onverstaanbaars.
Maar ik was blij toen hij me niet tegen hielt en me mijn gang liet gaan.

---

In Ahren zijn huis was het donker. Ik probeerde de lichtknopjes in de gangen te vinden, en het lukte me tot zijn kamer te komen zonder dat Ahren lastig deed.
Ik moest hem met moeite overeind houden. Want hij leunde met al zijn gewicht op me. Door dat ik een paar keer gestruikeld was op de marmeren trappen, had ik er een paar blauwe plekken aan over gehouden.

In zijn kamer aangekomen liet hij zichzelf op bed vallen en zei geen woord meer tegen me.
Ik was blij dat ik het gehaald had. Ik hoopte om eerlijk te zijn dat hij gewoon alles zou vergeten, dan zou het misschien een stuk minder gênant zijn..

In stilte trok ik Ahren zijn gordijnen toe. Ik liet de deur op een kier open staan en sloop toen naar mijn eigen kamer.
Daar aangekomen liet ik mezelf op bed neer zakken. Blij dat ik weg was van die drukte, en dat ik eindelijk kon slapen.

Zonder me zelf nog op te hijsen van bed om mijn pyjama aan te doen en de bakken make up te verwijderen van mij gezicht viel ik in slaap als een blok.
Ik was te moe, te gechoqueerd van het rauwe vlees in de eetzaal, van de drukte en de onbeleefdheid. Van te veel om op te kunnen noemen.
Ik hoopte eerlijk gezegd alleen maar dat ik dat huis niet meer in moest komen.

Ik besefte me hoe erg ik mijn familie miste. Ik wist niet eens welke maand het was, welke dag. Ik wist niet hoelang ik hier al was.. Al gokte ik op een paar maanden.
Ik wist dat het koud begon te worden, daarom dacht ik dat het herfst was. Maar of het begin herfst midden herfst of eind herfst was wist ik niet..
Maar voor nu besloot ik het achter me te laten. En te genieten van de slaap die op mij wachtte.

O my god we hebben de duizend lezers gehaald ;D xD niet zoveel waarschijnlijk voor de meeste, maar ik vind van wel.. Xx