Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

22

Mijn stem stokte in mijn keel toen ik wat wou zeggen. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Of ik wel moest reageren.. Vertrouwde hij me zo dat ik de roedel mocht ontmoeten? Goed zo Luna.. Goed zo.
Mijn mondhoeken krulde omhoog in een glimlach en hij keek me grijnzend aan.

'Ik wist wel dat je het leuk zou vinden.' Hij legde zijn hand op mijn onderrug en duwde me naar de voor deur toe.

'Ik-' ik was sprakeloos.

Ahren maakte een snelle beweging waardoor de deur in een hand omdraai open stond.
De wind kwam mijn neus gaten binnen. En ik probeerde zo goed mogelijk te doen alsof het maanden geleden was dat ik nog buiten lucht had ingeademd.

'O mijn god.' Fluisterde ik.

'Kom op, het roedel huis is aan de overkant.' Ahren nam me stevig vast om te voorkomen dat ik weg zou lopen.

Ik vond het jammer dat het roedel huis zo dicht in de buurt was en dat je maar 20 stappen zou nodig hebben om al over de drempel te zijn.
Ook was het jammer dat je hier amper wat kon zien, enkel de grijze muren van het roedel huis en het huis waar ik in verbleef.
Ahren leek gehaast en trok me zo snel mee dat ik hem amper nog kon volgen.

Achter me hoorde ik gelach en gegiechel. Ik vond het fijn om Isis zo blij te zien. Maar tegelijkertijd onrust gevend dat ze blij moest zijn met Khellam.. Ik moest huiveren bij de gedachte, maar die werden snel verstoord door het geluid van een afgrijselijk geluid.
Eerst dacht ik dat het een alarm was maar toen ik zag dat Ahren zijn vinger op een knopje ingedrukt hielt wist ik bijna zeker dat het de bel wel moest zijn.

Niet veel later ging de houten deur met een ruk open waarna ik een meisje met blonde haren, -volgens mij iets jonger als mij- in de deur opening zag staan.
Eerst leek ze verveeld te kijken maar toen ze Ahren zag rechtte ze meteen haar rug en boog voor over.

'Welkom.' Begroette ze hem.

En toen zag ze mij en werden haar ogen groter.

'Is dat..' Haar stem stokte in haar keel en ze keek me van top tot teen aan. 'Ze is beeldschoon.'

'Dank je wel Agatha. Nu, mogen we binnen komen?' Ahren keek met een vriendelijke blik, die ik nog niet veel vaker had gezien naar Agatha.

'Natuurlijk!' Riep ze blij.

Agatha trok de deur snel wagen weid open en liet ons allemaal binnen.
Ze sloot hem weer toen iedereen binnen was.

Toen ik om me heen keek zag ik niet veel meer dan een lange gang die was bekleed met zwarte muren, fotolijsten en lampen.

Aan het uiteinde van de gang bevond zich een grote hal. Het plafond was er hoog en er hing een prachtige kroonluchter aan, net zoals in het andere huis. Twee trappen vormden zich aan de linker kant en aan de rechter kant, en de reling krulde in een spiraal.

De vloer was wit met zwarte ruiten en je kon je eigen spiegelbeeld erin lezen.

'De roedel wacht op jullie in de grote zaal.' Zei het meisje die voor ons uit liep.

Mijn hakken klakte op de vloer en ik raakte er nerveus door. Hoe moest ik reageren tegenover de roedel? Moest ik een speech geven? Moest ik tegen ze praten..
We kwamen uit aan een grote zwarte deur.

'Als jullie even achteruit willen gaan kan ik hem openen.' Agatha keek ons aan en glimlachte vriendelijk.

Ik zette snel een aantal passen achteruit en keek naar de grote deuren.

Agatha trok er aan en meteen gingen ze open. Ze kwamen helemaal open te staan  zodanig dat wij goed te zien waren.
Toen ik in de zaal keek zag ik verschillende tafels en stoelen allemaal mooi bekleed. Overal stonden mensen en hun aandacht was allemaal op ons gericht.