Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

12

Ik zette een paar stappen naar achter.
Hij keek me verward aan.

'Als je me ook maar iets aan doet..' Hij kapte me af.

'Rustig, ik ga je niets aandoen. Dan zou ik nogal dom zijn he? Denk is na over wat Ace me dan zal aandoen.' Hij lachte.

'Wat doe je hier?' Zei ik zacht.

'Ik moest je deze brengen.' Hij gaf een groot pakket aan mij. 'Wees er voorzichtig mee ze kan lastig doen.'

Ik fronste.

'Lijkt op jou dus?'

'Let op je woorden kleine meid.' Hij liep langs me heen. Mij alleen achterlatend met het pakket.

Ik zuchtte en liep terug naar mijn kamer. Toen ik daar was ging ik op bed zitten met het pakketje voor me.
Ik dacht terug aan zijn woorden.
'Wees er voorzichtig mee ze kan lastig doen'

Ik schudde mijn hoofd verward en begon met het lostrekken van de ducktape.

Ik opende de doos en het eerste wat ik tegen kwam was een goude kooi. Ik haalde hem er voorzichtig uit. De kooi had verschillende zilveren accenten en overal zaten krullen en andere vormen. Hij was prachtig. Maar toen ik erin keek leek de kooi me al niks meer te schelen. Er zat een konijn in. Hij was spierwit en zeer klein. In haar hals zat 1 heel klein bruin vlekje. Meteen opende ik de kooi en haalde het knuffelbeest eruit. Ik nam het in mijn armen. Toen ik beter keek zag ik dat er een briefje aan haar middel vast was gebonden. 

Ik maakte het voorzichtig los en las het.

Aan mijn allerliefste.

Ik hoop dat je haar mooi vind!
En vergeef het me alsjeblieft dat ik je hier naar toe heb gebracht. En dat je nog niet buiten mag. Ik heb gewoon tijd nodig om je te vertrouwen. Ze heeft nog geen naam, en ze is helemaal van jou. Liefs -Ahren

Ik zuchtte. Het was lief van hem. En ik zou zeker voor haar zorgen, maar als hij er zo voor wou zorgen dat ik van hem ging houden was hij slecht bezig.

Ik besloot het briefje te negeren en me te concentreren op het beest in mijn armen.

Ik besloot haar Serena te noemen. Ik wist niet echt waarom maar het was wel een mooie naam.

Ik zette de doos op de grond en vond een mooie plaats voor de kooi in een hoekje. Ook zaten er twee kommetjes in. Een zilver en een goud. Ze paste bij de kooi. Ik glimlachte en liet het konijn los. Tot mijn verbazing liep ze niet weg maar blees ze mooi stil zitten, al kon ze vrij gemakkelijk weg lopen aangezien de deur open stond en het raam.

De rest van de dag was ik nog met het kleine beest bezig, mijn gedachtes over vluchten in mijn achterhoofd houdend.
Tegen 10u 's avonds werd er op mijn deur geklopt. Ik liet het beest los uit mijn armen en ging op bed zitten.

'Binnen.' Mompelde ik.

Ace kwam binnen lopen.
Hij glimlachte naar me.

'Wat vind  je van het konijn.' Hij kwam naast me zitten, hij liet een beetje plaats russen ons waar ik hem dankbaar voor was.

'Mooi.' Ik glimlachte naar hem. Al had ik hem liever een klap in zijn knappe gezicht gegeven.

Hij haalde een hand door zijn haar waardoor de lokken die voor zijn ogen hingen naar achter gestreken werden.