Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

2

Ik werd wakker door een hevige klap gevolgd door geschreeuw.
Ik vloog recht op. Ik wreef in mijn ogen en keek om me heen. En toen hoorde ik het weer.
Het kwam van buiten..

Ik stond razendsnel op en liep meteen door naar beneden. Al de lichten waren nog uit, zoals gewoonlijk. Met moeite vond ik het kleine licht knopje aan de rechter kant van de hal. Ik stak het licht aan om vervolgens met mijn ogen te knipperen.

Met een bonzend hart trok ik de voordeur open waardoor een schril geluid mijn oren in kwam vliegen. maar ik zag niets.. jammer.. mijn plan om een goede daad op te lossen was in duigen gevallen!

Maar Wat was dat schreeuw dan.. Ik liep trillend van de angst naar buiten en keek verward om me heen maar vond niets, dat was ook niet erg moeilijk aangezien je amper een spoortje licht kon zien in deze straat. Op het moment dat ik weer naar binnen wou gaan hielt iemand me tegen. Ik werd met een ruk omgedraaid en tegen een muur geduwd. Ik probeerde me uit de greep van twee sterke armen en een muur te krijgen. Maar niks werkte. Het was net of telkens wanneer ik me bewoog de greep van de slimme persoon voor me weer sterker werd.
Toen ik niets anders leek te kunnen dan het op te geven keek ik om hoog en staarde ik recht in de twee licht groene ogen van mijn lieve en getalenteerde broer. Als je het sarcastisch zou bekijken dan..

'Khellam.'

'Luna.' Hij grijnsde alleen.

'Waarom ben je hier nog?' Siste ik verwoed. 'Er is je al gezegd dat je hier niet meer welkom bent. En laat me los ik kan zelf ook wel stil blijven staan!'

'Ik moet zaken regelen.' Zei hij geamuseerd. 'Die heel dringend zijn.' Hij negeerde mijn opmerking straal waardoor een golf van woede over me heen werd gekieperd en ik zeik nat achterbleef.

'Zoals wat?' Snauwde ik.

'Dat gaat jou niks aan.' Snauwde hij net zo hard terug. 'Jij kunt beter je mond houden.' Hij prikte met zijn lange nagels in de stof van mijn capuchon vest en staarde me gekweld aan.

'Ga weg. val mij niet lastig, daar heb je het recht niet op!' Riep ik.

'Jij kunt niet zeggen wat ik wel doe en wat niet.' Zei hij uitdagend. Zijn greep om me heen verslapte en ik schopte hem hard opzij.

'Ik haat je!' Riep ik kwaad.

'Oh.. Wat ben ik geschokeerd nu!' Hij grijnsde en legde een can zijn grote handen op zijn hart, wat volgens mij niet verbazingwekkend was als het van steen gemaakt was.

Zijn acties irriteerde me zo heftig dat ik al de woede naar mijn wangen voelde stromen. Ik wilde iets vast grijpen en het zo hard tegen Khellam zijn kop gooien dat hij zou bloeien en zou verdrinken in zijn eigen bloed.
Dat hij zou sterven in zijn eigen bloedbad.

'Wil je nu al weg.' Hij keek me met een pruil lip aan. En vrijwel meteen daarna gromde hij. Net alsof deze man last had van heftige stemwisselingen.

'Laat me los klootzak!' Brulde ik nu.

Hij sloeg een hand voor mijn mond waarna mijn hoofd tegen de muur aan knalde. Hij gromde nu tien keer zo hard.
Ik voelde hoe hij zijn greep versterkte en me met een vuile blik aankeek.

'Zo snel kom jij niet van mij af vuil klein kind.' Siste hij. Dicht bij mijn oor. Veel te dicht. Heel veel te dicht. Ik kon zijn geur reuken. De geur van goedkope mannen parfum.

'Er is iemand die je wel mooi vind.. Een vriendje van mij weet je. Hij vroeg of ik jou kon geven. Maar ik weigerde.' Hij zuchtte geïrriteerd. 'Maar als je zo een toon tegen me op zet heb ik er alles voor over om je bij hem af te leveren.'

Ik slikte. Waar ging dit over? Wat.. Dit ging allemaal veel te snel..

Het verbaasde me dat hij zijn handen van me los maakte en me liet gaan.
Sneller dan ik ooit was geweest liep ik terug naar binnen. En sloeg de deur achter me dicht.
Ik ademde diep in en uit en liet mezelf tegen de houten deur zakken.
Ik voelde me er daardoor niet veiliger op. Alsof ik bang was dat het hout van de deur elk moment uit elkaar zou scheuren en vieze armen me te grazen zouden nemen.

Mijn ouders waren nog steeds niet thuis en het was al 2 uur geweest. Ik zuchtte vermoeid en liep haastig terug de trap op. Ik hoopte maar dat ze snel weer terug kwamen. Ik wist niet of ik zou vertellen wat er gebeurd was. Het was allemaal zo veel. Terwijl ik de trap op liep bedacht ik me wat ik nu moest doen. En dat verliep niet erg soepel

Zwetend kroop ik terug in mijn bed. Ik voelde de druppels op mijn rug prikken en ik trilde helemaal.
Ik sloot mijn ogen en zuchtte voor de tweede keer. wat gebeurde er toch in hemelsnaam?! Wat was dit allemaal? Ik wist bijna zeker dat er iets was wat ik niet wist! En oh ja.. ik zou er achter komen, ik kwam achter alles.. altijd! Ik raakte niet meer in slaap. Ik staarde naar het kleine kadertje van de 98 op mijn kalender. Ik sloot mijn ogen slikte en liet mezelf in mijn eigen dromen slepen na een half uur naar dat irritante beeld te hebben gekeken.

➰

De rest van de dagen vlogen voorbij. Mijn vader en moeder waren zenuwachtig voor de dag van mijn wolfsgeest. En volgens mij begrepen ze niet echt hoe ik mij nu wel niet mocht voelen!
Nog 10 dagen.. Nog 10! Nog maar 10!!

Ik was ontzetend bang dat het pijn zou doen en trilde elke keer wanneer ik weer een nieuw kruisje moest zetten.
Ik was vooral nieuwsgierig naar wie mijn mate zou zijn! Waarschijnlijk iemand van net zo een hoge rang als mij. Hoopte ik toch..mij werd vertelt dat ik waarschijnlijk aan een zoon van een andere alpha gekoppeld zou worden. Het gebeurde wel vaker dat mates buiten je district woonde.

Zou het kunnen dat je ook gekkopeld kon worden aan iemand in een ander land? Soms vroeg ik me af hoeveel districten ze in andere landen zouden hebben. Evenveel als ons? Waarschijnlijk..

Gelukkig was ik de afgelopen dagen mijn broer geen 1 keer meer tegen gekomen en ik wou het, het liefst zo houden ook. Ik had niks meer gehoord van problemen. Mijn ouders gingen af en toe wel nog naar de raad maar vaak genoeg bleven ze gewoon thuis.

'Hey lieverd!' Mijn moeder kwam mijn kamer in gelopen en staarde grijnzend naar me.

'Hey mam.' Zei ik geïriteerd. De laatste dagen kwam mijn moeder om de 10 minuten mijn kamer in gelopen en dat was behoorlijk lastig als een alleen wou zijn met je eigen gedachten.

'Voel je al wat?' Vroeg ze nieuwsgierig.

'Ja..' Mompelde ik. 'Irritatie!'

'Oh, sorry liefje. Ik ben gewoon zo zenuwachtig.' Ze glimlachte.

Ja besef je wel hoe zenuwachtig ik niet ben?! Bedacht ik me. Ik miet mezelf achterover vallen in mijn bureau stiel en draaide een rondje voor ik me van mijn moeder weg draaide en haar de rug toe keerde.

'Ga maar vroeg slapen. Morgen is het school.' In een snelle beweging trok ze de deur toe om vervolgens mijn oren te vullen met een deuntje dat ze nu al jaren zong. Het was net alsof het gevangen zat in haar hersenen.

Soms had ik echt de pest aan mijn ouders!!! Ik mompelde iets onverstaanbaar en liet mezelf weer achterover zakken in mijn stoel. Terwijl ik mezelf dingen inbeeldde over hoe het zou zijn wanneer ik mijn mate had gevonden..