Powrót do rzeczywistości

XX

#Sasza

Siedziałem razem z Becky i rozmawialiśmy. Głównie to ona się mnie o coś pytała, a ja odpowiadałem. Pokazała mi nawet filmik, na którym Luke rzuca się na jednego z chłopaków i zaczyna go dusić. Ale wytłumaczyła mi, że to jest od połowy i powiedziała jak było naprawde.

- A ty? Będziesz chodzić do naszej szkoły?

- Nie... Ja... Jestem tu chwilowo. Niedługo wyjeżdżam i raczej się już nie zobaczymy. - to nie jest kłamstwo.

Wszystko zaczeło się od chwili, kiedy dowiedziałem się, że jestem Jack Frost, a Eveleen to Elza. Obiecałem, że odnajde sposób, żeby znowu ją zobaczyć. I znalazłem. A raczej to sposób znalazł mnie.

Siedziałem i rozmyślałem w bazie Northa (chyba tak to sie pisze. A jak nie wiecie o co chodzi, to, to jest Święty Mikołaj z "Strażnicy Marzeń") jak przenieść się do Arendel. Chyba dobrze zapamiętałem nazwe... Ale nie ważne. Nagle pojawił się Troy, razem z Lukiem. Zdziwił mnie ich wygląd, bo wyglądali dokładnie tak jak w StoryBroock, ale brunet wyjaśnił, że tylko w swoich światach wyglądamy "normalnie". Jak dla nas. Zaproponował, żebym pomógł im zrobić kawał Żaklinie. Zgodziłem się i zacząłem wypytywać w jaki sposób się tu znaleźli. Okazało się, że Troy ma medalion, dzięki któremu potrafią przenosić się między światami. Zaintrygowało mnie to i poprosiłem, żeby po tym jak zrobimy żart, przenieśli mnie do Eveleen. Zgodzili się i jestem im wdzięczny.

- Szkoda... A chłopaki? Zostają?

- Tak... Raczej tak. - do domu wszedli chłopaki. - No nareszcie.

Zuka podniósł się i zaczął szczekać.

- Weź odpóść! - krzyknął Troy, ale pies nie zamierzał odpóścić i zagrodził im droge, szczekając i warcząc na nich. Obaj cofneli się pod drzwi i próbowali uspokoić "bestie", ale bezskutecznie. Lara zaczeła się śmiać.

- ŻAKI!!! - zawołali jednocześnie. Po chwili ze schodów zbiegła Żaklina w czarnej sukience z złotym pasem, podkreślającym jej talie.

- Zuka! Zostaw! - posłuchał jej i położył się pod drzwiami na taras. - Już jesteście? Co wam powiedział? - po chwili po schodach zeszła Anka w czerwonej sukience, bez ramiączek do połowy ud i kawałek przedłużanej z tyłu.

- Łoo... - skomentował Luke. Żaki spojrzała na niego i uśmiechneła się, a Anka zarumieniła się.

- Dzięki, ale ta chyba nie dla mnie... - odpowiedziała wstydliwie. - Ja nie pasuje do takich klimatów...

- E tam. - blondyn machnął lekcewarząco ręką, ale spojrzał jeszcze raz na nią i przyglądał jej się przez kilka minut z zmarszczonymi brwiami. - Mam pomysł! Chodź! - zaciągnął ją na góre.

- Czy to nie sukienka Liry? - zapytał Troy.

#James

- Nie musisz tego robić. - powiedziałem obojętnie.

- Ale chce. Nawet już mam plan. Tylko potrzebuje troche czasu...

- A myślisz, że ja nie? - zaśmiałem się. - Tylko musze rozdzielić tą przeklętą parke.

- Ja się tym zajme. Tylko... Jeszcze nie teraz.

- Nie ma problemu. Tyle wyczekałem, to moge poczekać jeszcze troche.

- Nie martw się. Jeden umrze śmiercią powolną i postaram się żeby cierpiał jak najbardziej, a drugi umrze z rozpaczy.

- Ich to ja chciałem wykończyć osobiście, ale moge ci pozwolić się ich pozbyć. - zaśmiałem się, na co mój romówca odpowiedział uśmiechem.

- Zrobie to z przyjemnością, mój stary przyjacielu...

____________________________________

James? On chyba łatwo nie odpóści, nie? Ale szczerze polubiłam tego gościa. A wy?

Jak myślicie kto jest tym "rozmówcą"? Musze utrudnić, ale ta postać nie pojawiła się jeszcze w tym opowiadaniu.

Wiem, że rozdział krótki, ale przyjechali goście (i przyjedzie jeszcze więcej), więc nie mam za dużo czasu. Nie martwcie się rozdziały będą pojawiać się regularnie.