Destiny's Choice

Chapter 16

PS: Yung mga naka-italic, 3rd person's POV po ang mga yon. Thanks! =)

-------------------------------------------------------

“Ok, so let's play truth or dare!” sigaw ni Malcolm at napapalakpak pa sa sobrang excitement. Tumayo naman ako at lahat naman sila napatingin sakin. Nagkibit-balikat nalang ako.

“Matutulog nako. I’m sleepy and tired. Good—“Tatalikod na sana ako nun para maka-akyat nako ng stairs kaso hinawakan ni Lorraine yung kamay ko.

“Hep! Anong matutulog? Sitdown!” Hinila naman niya ako kaya napa-upo ako. “Ouch, that hurts!” Pinalo ko naman si Lorraine.

“Sorry! I didn't mean to, okay? Kasi naman nagpapalusot ka pa.” sabay irap naman sakin ni Lorraine.

“Hindi ako nagpapalusot noh! Inaantok na talaga ako. Palibhasa natulog kayo kaninang hapon.” Ako naman ang umirap sa kanya.

“Let her go to bed already, aright guys?” biglang sabi ni Nathan.

“Jan ka na muna. Pagnakatulog ka, edi buhatin ka nalang namin tapos dalhin ka namin dun sa kwarto niyo.” Sabi ni Vincent.

“Ayoko nga! Tapos magrereklamo kayo na mabikat ako, na ang taba-taba ko, na dapat magdiet nako, na—“

“Na ang panget-panget mo na? Ganun? Ikaw lang naman nagi-isip niyan eh. Bakit? Totoo ba? Ano naman ngayon kung sabihin namin sa’yo yun? Joke lang naman yun if ever eh!” putol ni Vincent sa pag tatantrums ko. Natahimik nalang ako at bumuntong hininga.

“Bat di ka na umimik jan?” puna ni Vincent sakin. Inirapan ko lang siya.

“Oo na, guilty! Game na nga ang dami mo pang sinabi eh.”

“Aba! Kasalanan ko pa ngayon?” inirapan ko nalang. Bungangero din tong isa kong pinsan.

“Are you going to keep talking or start this bottle whatever?” tinignan niya lang ako ng matalim at tinaasan ko siya ng kilay. “ Fine!” sabi niya at sinimulan na ang pag-ikot ng bote.

Halos kalahating oras narin kaming naglalaro nung truth or dare na sinimulan ni Malcolm. Di pa nga tumatapat yung bote sakin eh. Buti nalang parati ako naliligtas ng mga katabi ko. Woooh!

“Ok! Celine, sayo tumigil. Noooice!” sigaw ni Kenneth. Kasasabi ko palang na naliligtas ako diba? Tss. “Truth or dare, Celine?” atat na tanong ni Kenneth habang nakangisi sakin. Srsly?!

“Eeerr.. dare?” deym. Did I just say that?

“WOOOOOOOH!” sigaw nilang lahat at tumawa-tawa pa maliban sa aming dalawa ni Nathan. Mukhang kanina pa nila to binabalak ah.

“Ho-kay! Dare daw oh.” Sabi ni Vincent na natatawa pa. Nag-wild nanaman sila nun. Naku! Ewan ko ba kung anong ingridient ang nakabit ko dun sa niluto naming dinner at naging ganyan sila.

Tinignan ko naman si Nathan nun at nag-"napano-sila" look ako. Nagkibit-balikat lang siya at umiling sa akin. Nag-sign naman ako ng "baliw" at tinuro sila kaya natawa kaming dalawa ni Nathan.

Natigil din sila at tinignan kaming dalawa ni Nathan. Napailing nalang ako.

“Ano na ba yung dare ko? Ang tagal.”