• The Carpet Π Jeon Jungkook •

§8§

"Tatlım, ben hayal gibi giyinmiş bir kâbusum."

***

Jungkook derin bir nefes aldı ve titreyen bacaklarıyla bağdaş kurarak yere oturdu. Sırtını duvara yasladı. Gözlerini odada gezdirirken boğazını temizledi.

"K-kimsin sen?" Diye sordu boşluğa doğru. Gözlerini tavanda gezdirdi.

Görünmeyen bir şeyle konuşmaya çalışması ne kadar mantıklıydı?

Her an önüne korkunç suratlı bir yaratık çıkabilir gibi geliyordu. Ve bu arada, duyduğu ses genç bir kızın sesine aitti. Belki de evine küçük bir kız girmiş ve onu kandırmaya çalışıyordu? Veya mahalledekilerden biri evden taşınsın ve hazineyi rahat bıraksın diye onunla dalga geçiyordu. Kim bilebilirdi ki?

"Bak, her kimsen veya neysen, sana zarar vermeye gelmedim tamam mı? B-ben sadece..Bu evde yaşıyorum ve huzur istiyorum. Bu yüzden ikimizde birbirimizi rahatsız etmeyelim, ne dersin?"

Aynı ürkünç kahkaha tekrar duyuldu. Jungkook irkilirken kahkaha kesildi ve ses sertçe konuştu.

"Bu ev sana ait değil."

Jungkook derince nefes aldı. "S-sen, Frank ailesinden biri misin?"
Jungkook'un taşındığı evle ilgili saçma sapan hikayeler dışında bildiği tek şey, eskiden bu evin Frank ailesine ait olduğuydu. Bu yüzden adı 'Frank's House' olarak biliniyordu.

Ses gelmeyince Jungkook konuşmaya devam etti. "Haklısın. Yani, eğer bu evde yaşamışsan..Çok fazla anın olmalı. Ama evin tapusu bana ait, yani be-"

"BURASI SANA AİT DEĞİL DEDİM!"

Odaya esen ani rüzgarla Kook kollarını kendine siper etti. Sona erdiğinde korkudan nefesi hızlanmıştı.

"B-bana kim olduğunu söyle." Dedi Jungkook.

Kahvaltıda yürek yedim herhalde.

"Arkadaş olabiliriz?"

Kızın alaycı kahkahası kulaklarına dolarken istemsizce göz devirdi. Evet Jeon, bir 'hayalet' ile arkadaş ol, evet. Eminim o da hemen kabul edecektir (!)

"Senden etkilendim çocuk." Dedi ses.

Jungkook şaşkınca karşısındaki mobilyalara bakıyordu.

"Senden önce burada yaşamaya karar verenler, sadece 1-2 hafta içinde burayı terk ediyorlardı. Burada en uzun yaşayan kişi 1 ay sonra ülkeden ayrıldı. Fakat sen, aşırı cesur çıktın."

Jungkook yutkundu. "O-onlara..Zarar mı verdin?"

"Zarar vermek mi?" Kız seslice güldü. "Onların kâbusu oldum."

Jungkook gözlerini kırpıştırdı ve yere baktı. "Peki n-neden? Başkasının senin evinde yaşamasını...İstemediğin i-için mi?"

Önünde beliren bir çift ayağı görünce çığlık atmak istedi ama nefesini tuttu. Kalp atışları göğsünü hançer gibi deşerken başını kaldırıp yukarı bakmamak konusunda kesin kararlıydı.

Ayaklara gelecek olursa, aslında korkutucu değillerdi. Bir kızın sahip olacağı normal çıplak ayaklardı sadece. Üzerindeki uzun tüy şeklindeki dövmeler ve siyah ojeleri oldukça dikkat çekiciydi. Ama birden bire önünde duruyor olması aşırı korkunçtu. Ayak bileğinin üzerine gelen gri ve sallanan şey eteği olmalıydı.

"Halıma dokunmalarını istemediğim için." Sesi bu kez daha yumuşak çıkmıştı.

"H-halını senden almaya mı ç-çalıştılar?" Diye sordu Jungkook onun ayaklarını incelerken.

"Onu satmaya ve değiştirip başka bir şekle sokmaya kalkıştılar."

Kızın sesi sakindi fakat öfkesi oldukça belirgindi.

"Ve sen, bu halı değerli olduğu için ona dokunulmasını istemiyorsun?"

Kız sağ ayağındaki baş parmağını oynattı. "Evet."

Jungkook gözlerini kapattı ve başını yukarı kaldırdı. Elini de havaya kaldırıp konuştu. "Benim adım Jeon Jungkook ve halına hiçbir şey yapmayacağıma yemin ederim. Sadece...bu evde huzurla yaşamama izin ver."

Uzunca bir aradan sonra hiç ses gelmeyince Jungkook gözlerini yavaşça açtı. Kimse yoktu. Ayak falan da yoktu. Derin bir nefes aldı. "Umarım bu evet demektir." Dedi ve ayağa kalktı. Havanın kararmaya başladığını fark etti.

"İyi akşamlar halısına düşkün ev arkadaşım." Dedi ve yüzünde alaycı bir gülümsemeyle kapıya yöneldi.

Saçlarında hissettiği el onu durdurana dek.

El saçlarını yavaşça okşarken ensesinde hissettiği nefes ona geçen geceyi hatıtlattı ve yine iliklerine kadar ürperdi. Ama nedense bu his tuhaf bir şekilde hoşuna gidiyordu.

"Kabul ediyorum Jeon Jungkook." Dedi fısıltılı ses. "Arkadaş olalım."

Jungkook anlık bir cesaretle birden dönüp baktığında, yine hiçkimse yoktu.