Ertesi gün ,ondan sonraki gün, yani bir haftanın son gününe kadar hep çalıştılar.
Akşamları Zeynep odasına gelip, duşunu aldıktan sonra kendini yatağa zor atıyordu.
Artık yüzüp yüzüp kuyruğa gelmişlerdi. Son toplantı, son sunumdu. Bu adamları memnun etmek çok zordu. Kılı kırk yarıyorlar ve çok zor ikna oluyorlardı.
Zeynep sunumunu bitirdikten sonra, en büyük ortak ayağa kalkıp Zeynep i alkışlamaya başladığında masadaki- Ali dahil - herkes alkışa dahil oldu.
Zeynep bir anda ne olduğunu tam olarak anlamamıştı. Kocaman, kocaman, açtığı o hareli ela gözleriyle Aliye baktığında, Ali elini uzatıp tüm çalışmaları için, Zeynep'i kutlayıp yanağına küçücük, mimi minnacık bir öpücük kondurdu.
Bu öpücük orada olanlara, benim kadınım mesajı verdiğini, sadece odada bulunan erkekler anlamıştı.
Hangi milletten ve kültürden olursan ol, erkeklerin kadınlar için genel düşünceleri aynıydı. Bu Alinin tecrübeleriyle sabitti.
Zeynep anında kıpkırmızı oldu, bir anda boğazı kurudu eli ayağı titremeye başladı.
*Tanrım şu mini minnacık öpücüğün yaptığına bak* diye düşündü.
En büyük ortak konuşmaya başladığında Zeynep daha da şaşırdı.
"Değerli, Karagülen holding başkanı, İngilizcem çok iyi değil, bu konuşmamın daha anlaşılır olması için konuşmayı kendi dilimde yapmayı tercih ediyorum.
Zayınap hanım benim konuşmamı, başkana nasıl olsa çevirir. Tüm şartları ve sunumları kendi aramızda değerlendirip zaten olumlu olan kararımızı bu gün, Zayınap hanımın son sunumundan sonra açıklamayı uygun gördük.
Yarın gerekli protokolleri hazırlatıp imzaları atabiliriz. Zayınap hanım eğer bir gün bu ülkede yaşamaya karar verirseniz, şirketimizin kapıları sizin için daima açık olacaktır. Hepinize sonsuz teşekkürlerimi bildiririm."
Herkes dağıldıktan sonra Zeynep Ali ye dönüp ,
" Bu da neydi şimdi! Yani işi aldık mı? Başardık mı? Ali bey gerçekten mi inanamıyorum! Bir yıllık hazırlık, altı aylık sıkı ve sıkıntılı çalışma sonuç başarı değil mi!? Bu gerçek .
Hemen Kemal beyi arayalım. Müjdeyi verelim hadi lütfen."
"Dur dur, biraz sakin ol, evet o dediklerinin hepsi gerçek. Sayende başardık. Hem bak Japonlardan iş teklifi bile aldın.
Bu adamlar herkese öyle kolayla iş teklif etmezler, hele de laf olsun diye hiç etmezler, yani bizim gibi değiller.
Aramızda yedi saat fark var biliyorsun. Şu anda bizim için akşamın yedisi ama babamlar için gecenin ikisi"
"Olsun lütfen, Ali bey, arayın kızmaz, hem ne zamandır bu haberi bekliyordu. Onun çok emeği var. Bu başarıyı hak etmişti. Az mı gelip gittik şu bir yıl içinde. Lütfennnn ."
"Tamam ama bir şartla bir daha bana" Ali bey" demek yok. Kendimi çok patron hissediyorum."
"Eee öylesiniz, sonuçta sizde, benim patronumsunuz. Şirket elemanlarıyla samimi olmak istemediğinizi daha önce açıkça belirtmiştiniz. İsminizle hitap etmek bana da zor gelir Ali bey."
Ali sadece başını salladı.* Yakında sevgilim diye hitap ettiğinde bu lafı sana yedireceğim Zayınap hanım.*
Hepinize mutlu sağlıklı ve varlıklı nice bayramlar dilerim.
Otelin restoranındaki kutlama yemeğine, Alinin ısrarlarını kıramayan Zeynep doğal haliyle gitmeye karar verdi.
Biraz panik olmuştu ,*amaaan, dünyanın öbür ucu bir gececik, hayatımda bir gece, kendim gibi olup eğlenmek istiyorum. Lütfen Tanrım bir aksilik olmasın.*diye düşündü.
Otelin butiğinden kendisine siyah ,önden bakılınca son derece edepli, boyunda zarif taşlarla bezeli bir tasma ile birleşen, diz üzerinde biten vücudunun hatlarına oturmuş bir elbise beğendi.
Fakaaat.. elbisenin sırtı bel boşluğuna kadar dökümlü inip, sırtını tamamen açıkta bırakacak şekilde tasarlanmıştı.
Birde dekoltenin biraz aşağısından başlayan yırtmaç vardı. Saçlarını bol bir topuzla tepesinde toplayıp, rimel ve rujdan oluşan makyajını da tamamladıktan sonra ayakkabılarını giyeceği sırada kapı tıkladı.
Gelen,* Ali olmalı* diye düşündü. Kapıyı açtığında kocaman açılmış gözler ve neredeyse salyası akacak şekilde, düşmüş çenesiyle öylece kalakalmıştı.
Tanrım kapıdaki, Adonisti evet evet yaşayan en güzel en yakışıklı adamdı.
Tamam ben Afrodit değildim ama o. o.o .! Gerçekten Adonisti. Koyu renk takımının içine giydiği açık mavi ipek gömleği, siyah papyonu geriye doğru hafif jöleleyerek yatırdığı saçları..
*Tanrım! tüm geceyi bu adamdan, gözlerimi ayırmadan geçirmek istiyorum. Onu, Persephone ile paylaşmak istemiyorum.*
"Hadi, sen daha hazırlanmadın mı? Ayıp olacak insanlara biliyorsun, Japonlar dakik insanlardır. On dakika sonra yemek başlayacak."
"Ayrıca, teşekkürler beni kırmadığın için, gerçekten çok güzel olmuşsun. Japon hayranların çoğalacak bu akşam.
Ama şimdiden söyleyeyim ben kıskanç bir patronum. Giysin de oldukça sade ve sana çok yakışmış."
Zeynep içinden*en iyisi geri geri yürüyeyim de arkamı hiç görmesin*diye geçirdi.
" Ben hazırım çıkalım, iltifatınız için, ayrıca teşekkür ederim."
Asansöre bindikten sonra Ali kapıya arkasını dönmüş Zeynep in güzelliğini seyrederken, birden gözleri açıldı,
"Sen.. sen.! giysinin arkasını odanda unutmuşsun. Eteği de fazla yırtılmış. Geri dönüp değiştir," dedi.
Zeynep, asansördeki aynaya sırtını döndüğünü o anda fark etti, ama artık olan olmuştu.
"Yoo,, modeli öyle" dedi saf saf. O anda kızardı ,sarardı, morardı, yani ne diyeceğini ne yapacağını şaşırmış bir vaziyette idi.
İmdadına, asansörün kata geldik sesiyle, açılan kapısı yetişti. Zeynep kendini adeta dışarı fırlattı. Hızlı adımlarla restorana doğru yürümeye başladığında, arkasından yetişmeye çalışan Ali, ya sabır çekiyordu.
Masa yaklaştıklarında masadaki tüm gözler Zeynep'e döndü ve kimisi hayranlıkla, daha yaşlılar şaşkınlıkla ona baktılar, ama hepsi aynı anda ayağa kalkıp eğilerek kendilerine has selamla selamladılar.
Bir hafta boyunca bu kadınla çalıştılar. Şimdi bu kadının o kadın olduğuna kendilerine inandırmaya çalışıyor gibiydiler.
Zeynep'te onları aynı şekilde selamlayarak ve gamzelerini belli edecek şekilde güldü.
"Koniçiwa ,Konbanwa"dedi. (Merhaba,İyi akşamlar)
Yemek gayet sıcak ve neşeli bir sohbet içinde devam ederken, piyanoda, zarif bir bayan parmaklarını dans ettiriyordu.
