Yanlış mı duymuştu! Herkes dönüp Aliye baktığında, "Zeyno'm ne dedin sen bana," diyerek ona öyle sıkı sarıldı ki.. Zeynep neredeyse boğulacaktı.
"Alimmm,"dedi tekrar kokusunu içine çekerek.
Zeynep, bir süre sonra odada başkalarının da olduğunun ayırdına vardığında, utanarak kafasını Alinin göğsüne iyice sakladı.
"Bize hoş geldin yok mu Zeynep kızım? Onca yoldan geldik, bakıyorum da, Aliyi görünce gözün başkasını görmüyor,"
diye takılan Kemal beyin sesi Zeynep'i daha çok utandırdı.
"Baba görmüyor musun, nasıl utandırdın Zeyno'mu."
Canan hanım, hemen lafa girip,
" Gel güzel kızım sana bir sarılayım. Sen telefonlara cevap vermeyince bizde kendi gözlerimizle görelim dedik ,geldik."
Zeynep kıpkırmızı olmuş yüzle, Canan hanıma sarılıp, "hoş geldiniz" dedi.
Bu arada, Rızayı, Buğrayı ve Osman amcasını da, görüp şaşkınlıkla hoş geldiniz dedi.
Buğra, hemen çiçeğine sarıldı. "Daha iyisin değil mi? güzelim."
Zeynep, neden burada olduğunu sorduğunda anlattılar. O da, onlara, gördüklerini ve artık annesinin huzur bulduğunu daha iyi anladığını söyledi.
İki gün sonra eve döndüklerinde, hepsi çok daha rahatlamış , daha mutlu olmuşlardı. Zeynep'in tüm tetkikleri iyi sonuçlanmıştı. Yalnız çok iyi dinlenmesi ve beslenmesi tembih edilmişti.
Tabi ki bu da Ali ve Buğranın işiydi.
"Tamam, lütfen kusacağım artık, yeter çok doydum" Bu sözler evde sıkça duyulur olmuştu.
Ali doğrudan sormaya cesaret edemediği ve Zeyno'sunu sık boğaz etmek istemediği için, bu işi annesine havale etmişti.
Zeynep'ciğim seninle biraz konuşa bilir miyim?"
"Tabi ki Canan hanım, hangi konu da"
"Bana lütfen hanım diye hitap etme, çok resmi oluyor. Biliyorsun ki, seni ilk seyahatimizden bu yana kızım gibi benimsedim ve sevdim, daha doğrusu sevdik.
Kemal , sana hiçbir personeline vermediği kadar çok değer veriyor. Bana istersen teyze de, istersen Canan de, hepsi kabulüm, hanım hariç"
"Peki Canan teyzeciğim, siz nasıl isterseniz. Konuşmak istediğiniz konu, bu muydu?"
"Hayır kızım, gelecek için ne düşündüğünü merak ediyorum sadece. Biliyorsun seni şirkette görmek, hepimizi memnun eder. İçimizden birisini daha fazla tabi."
Zeynep, hastane odasındaki durumu hatırlayıp kızardı.
"Bunda mahcup olunacak bir şey yok kızım. Sevmek, birinden hoşlanmak utanılacak bir şey değil ki.
Ayrıca, seven, ama gerçekten seven insan sayısı gün geçtikçe, bu kadar azalırken kıvanç duymalısın."
"Şey, ben daha hissettiğim şeyin tam olarak ne olduğunu bilemiyorum. Ayrıca karşılık bulacağını da pek zannetmiyorum.
Benim daha önce hiç bir tecrübem olmadı. Bir erkek nasıl sevilir bilmiyorum.
Yalnızca Buğrayı çok sevdim, ama Aliye hissettiğim daha farklı bir şey. Bunları sizinle paylaşmak doğrumu bunu bile bilmiyorum."
"Zeynep'ciğim, lütfen benim sana olan sevgimi kabul et.
Kabul etki, seninle her şeyi paylaşa bilelim. Beni Alinin annesi olarak değil de, Canan teyze olarak görmen beni çok mutlu eder.
