The Single's Problems

Chapter 27: in the end

Chapter 27

-Menchi's POV-

"Please, hayaan mo na lang ako. Masyado na kitang naabala. Alam ko naman  na pagod ka na. Pagod na rin akong magbago para sayo." sabi ni Jace habang nakatingin sa sahig. napapailing ako habang sinasabi niya ang mga salitang yan. hindi ko alam kung maiinis aqako sa kanya. hindi ko rin alam kung isa nanaman to sa  agos ng emosyon niya. umaasa pa rin ako na sinasabi lang ni Jace ang mga bagay na yan dahil malungkot siya at dahil mataas ang pride niya.

"Wag kang manahimik Menchi. Pwedeng pwede mo kong sigawan ngayon." tinignan ko siya. Nagkasalubong yung mata naming dalawa.

"Para san pa, Jace? Kung alam ko lanmg sana hindi na lang ako ng punta dito. sana pala hindi na lang sumagi sa isip ko na baka kailangan mo ko. Napaka makasarili mo Jace. Nasasaktan ka na pride mo pa rin ang pinapairal mo!" 

"Ayun na lang ang natitira sakin! bakit ko pa ibibigay?! Masisisi mo ba ko kung bakit ako ganito ngayon? Menchi, virginity ko yung nawala. dangal ko yun! Kaya hinding hindi ko ibibgay ang pride ko, HINDING-HINDI AKO MAG-SOSORRY SA INYO!" pasigaw niyang sabi sakin. Nanlaki ang mata ko. hindi ko rin alam kung pano ko lulunukin ang mga sinabi niya.

All the efforts, all the things that we have done, all the promises are now gone. isa -isang nag balik sa isip ko lahat ng mga sign na nakita ko sa kanya. mga sign na kahit kaunti nag babago na siya. Wala lang pala ang lahat. pinaasa nanaman ako ng tadhana.

"Fine. Kung yan ang gusto mo. Hahayaan na lang kita. Tapusin na natin lahat ng meron tayo. If this is what you want. i will give it to you. if this is what will make you stronger. This is the least I can do as your best friend." pikit mata kong sabi sa kanya. Masakit man  sa part ko pero anong magagawa ko? Sumuko na siya. This is not about me, not about my feelings either. this is all about Jace. May hangganan nga ang lahat.

lumabas ako ng kwarto niya. nasa labas sila Zafara at Yna. alam ko na naring nila alahat ng pinag usapan namin ni Jace. sinundan ako ni Zafara, at pumasok naman si Yna sa kwarto ni Jace. as soon as we get outside, tinawag ako ni Zafara.

"Menchi, ano ba yun?" halos galit na sigaw sakin ni Zafara.

"Ano ba dapat kong awin ha? mag makaawa na magbago siya? pano ko gagawin yun kung siya miksmon ayaw niya na? Pagod na ko Zaf... pagod na pagod na ko." ayoko sanang ummiyak pero tumulo na yung luha ko.  Niyakap ako ni Zafara at yumakap ako sa kanya. Ngayon ko lang naramdaman yung pagod. Ngayon ko lang naramdaman na mawalan ng lakas.

hindi na ako kinulit pa ni Zafara, tinawag niya ko ng taxi at pag karating  na pagkabratingnung taxi, sumakay na ako. dumungaw ako sa bintana at sinulyapan ko yung kwarto ni Jace sa huling pag kakaktaon.

This is what I get after battling and saving him. I just hurt my own feelings from changing lives. I should have listen to the old saying, "wag mong ibigay lahat... mag tira ka para sa sarili mo." literally, wala akong mapuntahan. nag pababa ako sa drtiver sa tapat ng pinaka malapit  na mall. pag punta ko sa mall, dumiretso ako sa isang ice cream parlor. I will eat this stress out. umorder ako ng isang tatlong scoop ng chocolate fudge, tatlong scoop ng  coffee crumble at tatlong scoop ng vanilla. Pinag titinginan ako ng mga tao sa dami ng ice cream na binili ko. Dinala ko yung order ko sa isang table na nasa dulo. Umupo ako at sinimulan ang pag kain.

Para sa puso kong nasaktan. Hinding hindi ako mag dadalawang isip na kumain ngayon. Stress ako. Malungkot ako. Nawalan ako ng taong isa sa dahilan kung bakit ako masaya. Siya rin pala yung taong mag paparamdam ng ganitong klaseng lungkot sakin. hindi naman dapat ako masasaktan ng ganito kung hindi ako umasa na nabago ko siya. Bakit ba kasin hindi ako natuto? bakit ba kasi ako umasa pa? 

"ma'am ayos lang po ba kayo?" tanong ng isang staff ng ice cream parlor sakin sabay punas ko ng luha ko. tumingin akonsa mga katbi kong table, lahat pala sila nakatingin sakin. hindi ko na namalayaan na napalakas na pala yung iyak ko.

"ayos lang ako." sagot ko sa kanya.

"okay po. tawagin niyo lang po ako kung may kailangan pa kayo." nakangiti niyang sabi. tinignan ko siya.

"alam mo, marami akong kailangan. pero hindi mo mabibigay ang lahat ng yon." nagulat ako sa sinabi ko at ganun din naman ang staff na nasa harap ko. 

"sorry, wag mo na na lang akong pansinin, Rex." nakangiti kong sabi sa kanya. napatingin pa siya sa name tag niya ng sabihin ko yung pangalan niya. lumakad na siya paalis nang may tumawag sa kanya.

-Jace's POV-

Pagkaalis ni Menchi, may kung anong kumurot sa dibidb ko. Hindi ko alam pero biglang nag sink in sakin lahat ng sinabi ko sa kanya. Nagdalalwang isip ako kung hahabulin ko ba siya o hahayaan ko na alng siya na tumakbo paalis akin. Pinili ko na lang na lumayo siya. Sa tingin ko ayun ang pinaka magandang gawin ngayon. Ayoko ng idamay pa si Menchi sa ginawa ko. Tama ng nasaktan na ako. HIndi ko alam kung ilan tao pa ang masasaktan ko sa ginawa ko kaya pipiliin ko na lang na putulin lahat ng ugnayan ko sa kanilang lahat.

"tahan na, Jace... mag kakaayos din kayo ni Menchi. maayos din lahat ng to." sabi ni Yna. Umiling ako.

"wala na, Yna. Ayoko ng ayusin to. masyado ng sira ang tiwala ni Menchi sakin. wag niyo na kong tulungan. may mga pamilya na kayong mas nangangailangnan ng presensya niyo. panahon na yata para matuto akong ayusin ang sarili ko."

"Jace, nasasabi mo lang yan..."

"no Yna.. I mean it.  Sorry, pero  I  need to fix myself, alone..." I said to cut her in mid-sentence. tumango si Yna at niyakap niya ako.

_ _ _ _ _ _ 

TADAAAAA! hello po.

-zandy_fragileheart