The Single's Problems

Chapter 23: The Link

Chapter 23

-Jace-

I tried to forget what happened to us. I'm spaced out. I don't know if I can focus on my work after what happened. I try to bring back myself to work when my phone ring. It is Philip who's calling, so I picked it.

"Hello." I greeted but he did not utter a word. Maybe he just accidentaly dialed my number or his kid did, so I end the call. Nagpatuloy ako ulit sa pagtatrabaho nang tumawag ulit saakin si Philip.

"Hello." I said with annoyance. I'm about to end the call when I heard Rayniel's voice.

"Jace, can we talk... In person?"

"We don't have anything to talk about, Rayniel."

"Yes we have. Please. This will be the last, I promise."

I sighed hard and picked up all my things. I went to the restaurant where he was that time and saw his friends saying their goodbyes to him. Lumapit ako sa kanya ng maka-alis na silang lahat.

"Anong gusto mo, ice tea or anything? My treat." He said smiling. In this situation, how come he manages to smile? Well, as far as I know it's just a gesture to hide his nervousness. I can sense that.

"Gusto ko ng matapos to. Ano bang sasabihin mo?" Diretso ko sa kanya. He fix himself first, and he drink a beer before saying a word.

"First, I want you to know that everything happened is not really my plan. The kidnapped thing, the dream house, and the stag party." He said and then he paused.

"What about the last night thing?" I asked with my brows, up.

"That thing, is sort of... Uhm... Lasing ako, okay? I'm sorry..."

"Okay, I understand." Sabi ko sabay tayo. Alam ko naman na ayun ang sasabihin niya. Na hindi niya sinasadya ang nangyari kasi lasing siya, wala siya sa katinuan. What if I'm a woman, and he gets me pregant? He can't just say that thing! I would really slap him in his pretty face and kick his butt into his mom's womb!

Tatayo na sana ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.

"Don't leave, just one more minute." Sabi niya. Inirapan ko siya at iniayos ulit ang pag-upo ko.

"There is something I realized when you were laying beside me." Habang sinasabi niya sakin ang mga linyang yan, tinitigan niya ko sa mata. At dahil hawak niya ang mga kamay ko, hinimas himas niya ito.

"I fell in with you, Jace." Diretso niyang sabi saakin. Matagal tumigil ang utak ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Para na kong nanigas sa upuan. Inaantay ko siyang mag sabi na joke lang ang lahat pero, seryoso ang mga mata niya, pati na din ang mukha niya.

Love... He loves me? I tried to keep it in my mind but my mouth has its own life.

"Paano mo naman ako minahal?" Tanong ko.

"I don't know how, either. It just came like how fast the fastest car do. Jace, alam kong hindi mo paniniwalaan, pero mahal talaga kita."

"Hindi naman yata pwede yan. Ikakasal ka na diba? Saka, naka move on na ko na hindi ka na kailanman magiging sakin, kaya hindi pwedeng mahal mo ko!" Sabi ko sa kanya.

"Paano naman yung nararamdaman ko para sayo?" Tanong niya. I raised my brows to him. Like, where the hell did he get his nerves to ask me that question?

"Kalimutan mo na yan. Bored ka lang. Just like ten years ago. Hindi na kita mahal." Sabi ko sa kanya. Naglakad ako palabas ng restaurant. Mabilis akong naglakad dahil nakasunod sakin si Rayniel. Nang makalabas kami sa restaurant, hinila niya ko sa braso at ang susunod na nangyari ay magkadikit na ang mga labi namin.

Nakapikit niya kong hinahalikan, in the public, and his hands are cupping my face. After a one minute of the intimate kiss I slap him.

"What is that for!" Gulat niyang tanong. Hindi ko siya sinagot pero muli ko siyang hinalikan.

Maraming nagbubulungan tungkol saaming dalawa, mga matatandang nandidiri na akala mo naman nga santa sila nung kabataan nila. In this time, I don't care what the world will say about us, I don't care if they will judge us. Loving the same sex is not a crime.

Nag hiwalay ang mga labi namin ni Rayniel. Nakangiti ko siyang sinabihan ng "i love you" at magkahawak kamay kaming pumunta sa isang hotel.

x x x

Matapos kong marinig lahat ng sinabi ni Menchi, nagpunta ako ng mall para kitain si Rayniel. Pero habang nasa byahe ako, hindi ko pa rin malunok lahat ng sinabi niya. Parang napaka sama kong kaibigan sa kanya. I reached her limits. Puro siya ang naiisip ko. Hindi ko maiwasang matakot dahil hindi ko kayang mawalan ng kaibigan. Siya lang ang taong nakakakilala saakin. Siya lang ang taong kaya kong pag-sabihan ng lahat ng sikreto ko. Siya lang.

Malayo pa lang, kita ko na sa dulo si Rayniel habang hawak niya ang cellphone niya at nakakunot pa ang noo niya.

Umupo ako sa bakanteng upuan at nag-angat siya ng tingin sakin.

"May problema ba?" Tanong ko sa kanya.

"Malaki ang problema natin Jace." Sabi niya. Bigla naman akong kinabahan. Feeling ko any moment may babagsak ng pawis ss mukhs ko dahil sa kaba. Dahan-dahan na iniabot sakin ni Rayniel ang cellphone niya. Tinignan ko kung ano yun at nakita ko ang isang video link. Napalunok na lang ako bigla, dahil masama ang kutob ko.

I click the link and a video flashed in the screen. I saw us. As in, Rayniel and I doing the thing. Agad kong pinatay ang video, and I hardly cussed.

"Pano tayo nag karon niyan!" Mahina pero mariin kong tanong kay Rayniel.

"Hindi ko rin alam!" Sagot niya sakin.

"Shit! Baka kumalat yan!" Pagpapanick ko.

"Hindi pwede! Baka kung anong sabihin ng fiance ko!" Sabi niya. Bigla naman akong natigilan sa sinabi niya.

Fiance... Ang tanga ko. Napaka tanga ko. Bakit ko ba pinaniwalan tong tao na to? Kailan ba siya ngmag sabi ng totoo? Umasa naman akong mahal na niya ko?

"I- Jace... Let me explain first." Sabi niya.

"You don't have to. Gising na ko Rayniel. Gising na ko sa katotohanang, hindi talaga ako ang mahal mo. At hindi kailanman magkakaroon ng pagmamahalan sa pagitan nating dalawa." I said with a bitterly smile.

"Maniwala ka, I loved you even in this short time." Sagot niya.

"So yung ten years natin na pag-uusap, yung long term skype relationship natin na sinasabihan mo ko na mahal mo ko hindi totoo yun? Of course hindi talaga kasi, pagbalik mo dito ikakasal ka na." Sagot ko naman sa kanya.

"Jace..."

"I should leave now. And please, leave my life also."

Umalis ako sa restaurant kung nasaan kami ngayon, pinipigil ko ang pag-iyak ko, na hindi ko alam kung hanggang kailan ko mapipigilan to.

Hindi na ko natuto. Napaka bobo ko talaga sa pag-ibig. Tumulo ang isang patak ng luha ko. Kasabay ng pagpatak ng luha ko ay ang pagbalik ng mga alaala namin ni Rayniel. Mga pangako, mga bagay na akala ko hanggang pangarap na lang pero napatunayan ko na masama palang sumobra sa kakapangarap na balang araw posibleng maging akin ang inaangkin kong saakin kahit na meron ng mayari. Kinarma na nga kami ni Rayniel.

Gabi na ko nakarating sa bahay. Hanggang sa paghiga ko iniisip ko yung video namin ni Rayniel nitong nakaraan lang. Biglang bumagsak ang luha ko. Kaya siguro hindi pumayag ang tadhana na sabihin ko sa mga kaibigan ko na may relasyon kami ni Rayniel kasi hindi naman pala totoo.

Sino bang niloko ko? Finace niya yun. Wala akong laban sa haba ng pagsasama nila sa Australia. Pampalipas oras lang naman ako. Sanay na ko. Pero kahit na sanay na ko, hindi pa rin ako natuto. Ngayon pa, kung kailan galit si Menchi sakin.

I feel empty right now.

-

Medyo intense beh! HAHAHA. Hello sa lahat ng nagbabasa!

-zandy_fragileheart❤