The Single's Problems

Chapter 34: Welcome Back Jace

Chapter 34

Ito na. Nasa harapan ko na siya. After what I saw, what I heard at the mall, I am thinking of slapping his face if I'll have a chance. This is my chance pero hindi ko na magawa. Pumuti at kuminis si Jace. Medyo nagkaroon din siya ng laman sa biceps niya. He smells like a fresh shaving cream and his lips became pinker. Wait. Bakit ko ba siya tinititigan? Bakit ko iniisa isa ang features ng mukha niya? Kahit naman anong mangyari siya pa din si Jace na wala ng ginawa kundi manakit ng damdamin. Malabo namang mabago niya yun dahil hindi naman siya aware na nakakasakit na siya ng tao.

"Ms. Menchi, una na po ako." sabi ni Maiko, at dun lang ako nabalik sa realidad.

"Pwede naman siguro tayong umupo di ba?" sabi ni Jace sakin. Inirapan ko siya at itinuro ko siya sa direksyon ng bakanteng table.

"Hulaan ko, si Zafara ang nag sabi sayo na nandito ako?" tanong ko kaagad sa kanya.

"Oo." he said in a low voice.

"Bakit ka nandito?" tanong ko. He looked me in the eyes and my heart beat became faster when I saw his face, that close.

"I'm here to say sorry..." pasimula niya. "I have a lot to be sorry for... I know that. Pero uunahin kong mag sorry sayo. Mench, I swear to any gods, hindi ako pinapatulog ng konsensya ko sa nagawa ko sayo. Hindi ko gusto yung nangyari, natakot lang ako na baka pati ikaw mandiri sakin, kaya inunahan ko na kayo. Kaya, please... sorry na." I have no words to say. As usual, tumulo yung luha ko. Hindi ko alam kung bakit, pero siguro natutuwa ako dahil kasama ko siya ngayon. Nasa harapan ko siya. I told myself na kapag nang hingi siya ng sorry, hindi ko na tatanggapin pa. Sa buong pag sasama namin as best friends ito yung pinaka nag marka sakin. But now that I can see his sincerity, I don't want to hold any grudges. I missed him and I don't want this time to lose and I hate to regret it in the future.

"I missed you." that's the only thing that I can say. He held my hand and looked me in the eye and he says, "I missed you more." and we laughed together as nothing happened for the past one year.

Hindi ko siya pinilit mag kwento kung anong nangyari. Nag usap lang kami ng parang kagaya dati. Oo medyo awkward pa sa ngayon, pero gusto ko siyang makasama hanggang sa bumalik kami sa dati. He changed a lot; and I'm happy. He looked so good in his new haircut and the way he dress now. Lalaking lalaki na talaga siya.

Lalaki na nga ba? Eh sino yung kasama niya kanina? Nag iba tuloy yung mood ko nang maalala ko yung nangyari at sa nakita ko ngayon. Isinantabi ko na muna kung ano ang naiisip ko. Siguro panahon na nga para tanggapin ko na hindi naman madali ang mag bago. Saka sino ba ko para magalit sa kanya. Choice niya na kung mananatili siyang attracted sa lalaki. Maybe I should start thinking for myself.

The next day, I received a text from an anonymous number. It says Good Morning and a heart emoji. I responded 'sino to?' plain as that.

Nag reply ulit. 'This is Alisonia Reyes, yung manager sa ChixWingByte'

Then I just shrugged. I lowkey hoped that the text was from Jace. Then I reminded myself, less expectation is less heartache. From now on, I should not expect more from him. Sapat na sigurong nandito si Jace, kasama ko ulit ang bestfriend ko.

Linggo ngayon kaya maaga akong nagising. Mag sisimba ako. Nakakatuwa lang dahil parang noong mga nakaraang araw lang ipinag dadasal ko na sana makauwi na si Jace tapos ngayon nandito na siya. Kasama kong mag simba sina Mama at mga pamangkin ko. Si Ian naman hapon napunta ng simbahan kasama din ang mga magulang niya.

As usual, nag suot lang ako ng simpleng dress at saka kaunting may takong na sandals. Sinimplehan ko lang din ang ayos ng buhok ko. Naalala ko tuloy bigla noong mga high school kami. Hindi lalagpas ang isang araw na hindi pag lalaruan ni Jace ang mga buhok namin. Palagi kaming naka braid na akala mong may ikakasal palagi sa classroom dahil parepareho kami ng ayos ng buhok. It made me smile. Those simple memories have a very special space in my heart.