The Single's Problems

Chapter 30: He is my friend

Before I start this chapter, I would like to thank you guys for patiently waiting for my updates. I'm so sorry if I'm busy. May trabaho na kasi ako and nakikihiram lang ako ng phone sa mudrakels ko before I got my new phone.

Anyway, I will take this opportunity to say sorry for the typo errors and grammatical epic fails. I will buy some time to edit all of them.

Okay, let's start na this. ❤

Chapter 30

-Menchi's POV-

Sabado na. Hindi ko maiwasang mapaisip kung anong ginagawa ni Jace ng mga ganitong araw. Oo, palagi ko pa rin siyang naiisip. Usually kasi kapag sabado, half day lang siya sa trabaho niya tapos guguluhin niya ko sa cafe, kapag may pogi kikiligin siya, tapos kapag kasama ng pogi yung chaka, lalaitin niya. Namimiss ko na lahat ng kakulitan ni Jace.

Nagdaan ang pasko at bagong taon pero hindi man lang siya nag paramdam. Umasa ako ng mga panahon na yun na may babati sakin. Wala akong kasabay na mag wish sa mga fireworks na sana sa taon na to gumanda naman ang plano ng tadhana sa love life ko.

Life with Jace was very simple and fun. Siya lang naman ang hindi nakuntento at nag hanap pa ng iba. Bakit ba kasi may mga tao na hindi mapalagay sa mga bagay na meron na sila? Pwede naman silang makuntento, pero bakit di nila pinipili yon?

Mag bibirthday nanaman kaming dalawa. Madadagdagan nanaman ng isang taon ang buhay ko. Last ko na to sa kalendaryo.

Sana nasa mabuting kalagayan si Jace.

Binuksan ko yung bintana ko at dumungaw sa langit. Siya pa rin ang naaalala ko. Kahit saan naman yata ako tumingin siya pa rin ang makikita ko.

"Mas maganda ka pa sa gabi, wag kang mag alala." Sabi ng pamilyar na boses. Tumingin ako sa baba at nakita ko si Ian na naka tingala sakin.

"Baliw ka talaga. Gabi na. Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko kahit na obvious naman na ako ang pinunta niya dahil may pa-flowers nanaman siya. Hays.

"Binibisita lang kita." Sagot niya ng nakangiti.

Ngumiti ako sa kanya at saka bumaba para pag buksan siya ng pinto. Hindi naman tama na mag usap kami ng nasa bintana ako tapos naka tingala siya sakin.

Pagkabukas ko ng pinto agad niyang binigay yung bulaklak.

"Thank you." Sabi ko sa kanya.

"You're welcome." Sagot naman niya sakin.

Pina upo ko sya sa sofa habang nakuha ako ng pagkain sa kusina.

Ian became a good friend to me. He was the one who was always there to comfort me when my day went bad. He knows how to respect people. He's way beyond kind and gentleman. I don't know a proper adjective to describe him. If you meet him, you will have a hard time describing him.

Its a funny thing because he was so perfect but I'm still looking for more. Hindi ko rin alam kung ano pang hinahanap ko sa isang kagaya ni Ian.

"Malapit na birthday mo ha? Any plans?" Tanong ni Ian habang nilalapag ko a center table ang pagkain.

"Nauna na nga yung regalo ko eh?" I'm talking about my new branch of my cafe.