When They Believe The Lie (Completed)

Chapter 13 - #Friends

Nang dahil sa nangyari ay konte lang ang nabenta ko sa gabing 'yun. Umiyak ako sa banyo dahil ayoko ng bumalik roon.

Hindi ko nga alam kung kaya ko pang magtrabaho doon kung nandoon lagi si Kram. Hindi ko kakayanin kung 'yun lagi ang makikita ko.

Pero napaisip-isip ako. Nagbago na talaga si Kram. Hindi na siya ang Kram na minahal ko. Hindi na siya ang Kram na nakilala ko. Ang kababata ko. Ang Krypton ko.

At ito pa, bakit siya may kahalikang iba kung sila ni Dreena? Wala na ba sila? Parang mas kinurot ang puso ko sa dahilang hindi niya na talaga ako babalikan kahit maghiwalay pa sila.

Pero kung sila pa ni Dreena, bakit nakikipaghalikan siya sa iba? Hindi ko maatim na ginagago niya ang bestfriend ko.

Alam kong hindi naman kami nagkaayos at nagkaroon ng closure ni Dreena bago siya umalis pero para sa akin ayos na kami. Napatawad ko na siya at hindi pwedeng ginagago siya nito.

Kaya ito ako ngayon nakatunganga sa computer dito sa internet shop. Binuksan ko ang facebook ko para imessage si Dreena, pero na-block ko nga pala siya kaya inunblock ko siya para maka-message ako sa kaniya.

Napabuntong hininga ako. Ano naman ang sasabihin ko? Naginagago siya ng boyfriend niya? Maniniwala naman kaya siya? Baka mas lalo pa kaming mag-away. Baka magalit pa siya sakin at isiping sinisiraan ko si Kram.

Haaay, ano ba tong pinag-iisip ko. Wag na nga lang. Shut up nalang ako at hindi ko nalang hahayaan ang sarili kong mangialam sa kanila. Labas na ako sa problema nila.

May biglang umupo sa katabi kong upuan na bakante, "Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala." sabi niya at pagod akong tinignan.

Sinulyapan ko siya at bumalik sa computer ang atensyon, "Bakit mo ko hinahanap?" tanong ko.

"Diba wala ka pang trabaho? And you want to help your mother, right?" tanong niya.

Hindi ko siya tinignan at napakagat labi. Hindi niya pa nga pala alam na nagtatrabaho ako sa bar dahil ayaw ipasabi ni Tita Gloria.

Tumango ako sa kaniya. Bigla niyang inusog ang upuan niya palapit sakin, "You want job? I can offer you a job. Just make a manuscript, at ipapasa natin sa isang publishing company. May talent ka sa pagsusulat, ba't di mo ipatuloy?" tanong niya habang nakatingin ng seryoso sakin.

Hindi ko alam pero napatitig ako sa mukha niya. Sobrang lapit na parang naduduling ako. Ang magaganda niyang mata na kulay brown, ang medyo matangos niyang ilong at ang medyo singkit niyang mata ngunit may napakahabang pilikmata.

"I want you to pursue writing, Kyon." seryosong sagot niya at umiwas ng tingin.

Bigla akong natauhan at nag-iwas ng tingin. Napakagat labi ako, shit. Napatitig ba ako ng matagal?

"H-hindi ko alam kung k-kaya ko," nauutal na sagot ko.

Shit. Bakit pakiramdam ko may kung anong paru-paro sa tiyan ko at parang pakiramdam ko ay namumula ako. Dalawang beses ko na siyang natitigan at sobrang nakakahiya na.

"I know you can, try mo. You can earn thousands if they will publish your story." sabi niya at parang iniiwasang magtama ang mata namin.

Ughhh! Ayan tuloy, mukhang na-awkwardan ang gago.

Pinilit kong umirap, "Wala akong hilig magsulat at bakit mo ba ako pinipilit?" mariin kong sagot.

"Kasi kailangan ni Tita Kara," sagot niya, "At dito ako kumikita para samin ni Mama." dugtong niya.