When They Believe The Lie (Completed)

Chapter 39 - #Finally

Dreena's POV

Nagkulong ako sa kwarto pagkatapos ng pag-uusap namin ni Migs. Siguro mas mabuti kung iiwas muna ako sa kaniya.

Para narin to sa puso ko. Hindi ko kayang makita sila ni Nadja sweet, when I am happened to be his fianceè. How will I react on it? Wala naman akong karapatan.

I'm half dying without any signal in my phone. Good thing, I always bring my charger sa bag. Powerbank and all. All I need is freakin signal, pero wala!

Kung tutuusin I can go out and ask for assistant na umakyat sa taas where there's a signal. Hopefully!

I'm dying to get some information sa nangyayari outside. Ano na ang nangyayari kay Kyona, kay Kirt, Kram, most especially my parents! Kung nasa panganib ako, mas nanganganib sila!

But, of course! Alam 'kong ligtas na sila! Mom was obviously scared that she was left with no choice but to sold me to the Reyes.

But, if I am about to be engage with Migs then Kram is now free. Alam niya na'yun and I'm happy for him. Para narin sa aming dalawa. I know he's happy now, because he can freely pursue Kyona.

I just hope that everything will fall into its right places again. Kramiel for Kyona and me...I don't know. I don't own him before, he's not my ex or something. Maybe, freedom for me well be fine. Freedom!

Ako lang naman 'tong may problema. I regret pushing away. I regret telling him harsh words so he'll stay away and loathe me. I regret it, yes, but even if it happens again, I'll still do the same the regret it again.

Siguro, hindi lang talaga kami para sa isa't-isa ni Migs. Maybe, the man for me is just out there waiting for me to happen in his life.

Nakatulogan ko na ang pag-iyak. I woke up, didn't know if it's already morning kasi walang bintana.

I checked my phone kung anong oras na at pasada alas otsyo na. Hindi pa ako nakakabangon ng may kumatok na sa pinto.

Ang aga pa para kumalabog ng ganito ang puso ko. Mabilis akong naghilamos at nag-ayos ng sarili bago pagbuksan ang kung sino man ang kumakatok mula sa labas.

Pagkabukas ko ay bumungad sakin ang nakangiting si Micaela, "Good morning, Ate! I have good news for you!" sabi niya sabay pakita ng dalawang simcard na dala niya.

Pumasok siya sa loob pagkatapos ko siyang batiin din ng good morning. Bago ko isara ang pinto ay sumulyap muna ako sa kaharap ng kwarto ko.

At halos mapatalon ako ng bumukas ito kaya nagtama ang mata namin ni Migs. Sinara ko nalang kaagad upang di na siya makita.

"Kuya said we can't use our current simcard kasi baka ma-detect tayo ng mga syndicates or mafia whatever. So, to contact our trusted friends, we need to use a different number. So this two is for us. Alam 'kong pareho tayong bagot na bagot na dito sa HQ nila," dire-diretsyong sabi niya.

Damn, ako ang nahingal sa dire-diretsyong pagsasalita niya.

Tipid akong ngumiti sa kaniya, "Thank you for thinking of me too, Micaela. But, how can we use this kung wala man lang signal dito? Kahit one bar wala, so what's the use of the new simcard?" frustrated na tanong ko at hinayaang bumagsak ang katawan ko sa kama.

Lumapad ang ngiti niya at umupo sa bandang gilid ko, "Well, did you know that there's a signal room in this place naman pala? Mabuti naman at naisip nilang maglagay nun dito," mataray na sagot niya ngunit ngumiti din.

Nanlaki ang mata ko at natawa nalang sa kaniya, "What? Really?" tanong ko at napabalikwas ng bangon sabay tayo ng matuwid.

Tumango siya sakin at ngumiti ng malapad. Pinisil ko ang pisnge niya. "Then, let's go there. But, first I need to get a bath" sagot ko at kumaripas na ng lakad papasok sa banyo.