When They Believe The Lie (Completed)

Chapter 40 - #Melting

Kyona's POV

Diretsyo kaagad ako sa kwarto upang ilabas ang lahat ng luha ko. Jett is a special friend of mine.

Ang hirap pala. Sobrang hirap pala magpaalam sa taong mahalaga sa'yo. Jett was there when I am broke, he helped me uncondionally, he made my boring years, lively.

And now, I'm starting to regret breaking his heart and suddenly I want to go out and chase him.

I think...I think I like him. I think Jett is surpassing the intensity that Kram's giving to me. Now, I really feel torn and confused.

Pero ayokong pumili! Kahit pinagtatabuyan ko man si Kram, mahal ko parin siya. The only thing that's stopping me to give him a chance it's because I'm scared na baka nagsisinungaling lang siya, na baka kapag nalaman na ng mom niya, iiwan niya na ulit ako.

Paano kung magkasakit naman ang Mom niya? How about me? Will he keep me hidden again? For petes sake, ayoko ng magtago! Matanda na ako at hindi ako papayag na itatago lang ako ng taong mahal ko sa maraming taong gustong umagaw sa kaniya.

I won't let the past repeats itself. Ayoko ng masaktan!

Now, I realize that maybe Jett was right. Maybe I am walking in the wrong way. Not, that papayag akong bumalik sa buhay ko si Kram, but because I let him go.

I don't want to take the road without him by my side. His my buddy! Hindi ko kakayaning mawala siya sakin. But, on the other side, maybe it's right to be parted than to get hurt even more.

Though, I don't want him leaving me. Hindi ko rin ma-imagine na, nagmamahalan kaming dalawa. Hindi ko ma-imagine na hawak niya ang kamay ko, niyayakap niya ako at hinahalikan niya ako.

Fuck, I'm so fucking confused!

Bigla akong napabangon ng makarinig ako ng malakas na pagkatok sa pintuan namin. Sila Mama na kaya 'yun? Hindi ko naman 'yun nilock, ah?

Nagpunas muna ako ng mukha bago ako lumabas ng kwarto. Pakiramdam ko pulang-pula na ang mata ko sa kakaiyak, sana di mapansin ni Khrisa at Mama.

Pagkabukas ko ng pinto kayla Mama ay agad na sana akong tatalikod ng mapansin 'kong hindi naman sila Mama 'yun.

"Kyona..." tawag ng isang pamilyar na boses.

Nang lingunin ko ulit ang tao sa labas ng bahay ay nanlaki ang mata ko ng makita si Kram na nakatayo sa labas.

"A-anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kaniya at lumabas ng bahay.

Nakatingin lang siya sakin. Hindi ko maintindihan ang emosyong nasa mga mata niya. His eyes are soft habang nakatingin sakin.

Pagod ang ekspresyon ng kaniyang mukha. He let out a heavily sighed, "I came here so I can explain what Ate Kiera told you..." malambing na sabi niya.

Biglang kumirot ang puso ko but at the same time sobrang lakas ng tibok nito. And then again, nalito nanaman ako. Ibang-iba ang intensidad na nararamdaman ko kapag nandyan si Kram.

Habang kaharap ko siya, parang sigurado na ako at ang nagpapalito lang sakin ay ang sakit ng nakaraan na baka kapag sinubukan ko ulit, masaktan nanaman ako.

Tumungo ako, "Ano pa ba ang i-eexplain mo sakin, Kram? Your engaged with my best friend! Sabihin na nating, fix lang 'yun! Inarranged lang kayo ng mga magulang niya, but you're still engaged! You shouldn't pursue anyone! Tama si Ate Kiera, you should have tried even more to love Dreena para wala ng gulo! Para hindi mo na'ko guluhin!" matapang na sabi ko sa kaniya.